Η Φιλιππινέζα, η Πρόξενος και η πειθαρχική καταδίκη. Η μη λήψη υπόψη από το ΣτΕ του συνόλου των αποδεικτικών στοιχείων καθιστά μη δίκαιη τη δίκη.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Λούπας κατά Ελλάδας της 20.06.2019 (αριθ. προσφ. 21268/16)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εξάμηνη αναστολή καθηκόντων της Γενικής Πρόξενου στην Γενεύη για μη καταβολή υπερωριών σε Φιλιππινέζα υπήκοο που εργαζόταν στην οικία της. Το Ελληνικό κράτος προσκόμισε στοιχεία ενώπιον των ελβετικών δικαστηρίων για να αποδείξει ότι η Φιλιππινέζα δεν ήταν προσωπική υπάλληλος της Προξένου, αλλά του κράτους, έτσι ώστε να θεμελιώσει ετεροδικία.
Προκαταρκτική έρευνα από τις εγχώριες αρχές κατά της Γενικής Προξένου και απαλλαγή της από πειθαρχικές ευθύνες. Αίτηση ακύρωσης του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κατά της απαλλακτικής απόφασης, με την οποία το κράτος ανέτρεψε την θέση που υπερασπίστηκε προηγουμένως ότι η Φιλιππινέζα ήταν υπάλληλός του.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν έλαβε υπόψη ότι το ελληνικό κράτος είχε προσκομίσει στοιχεία στην Ελβετία, με τα οποία ισχυρίστηκε ότι η Φιλιππινέζα δεν ήταν προσωπική υπάλληλος της Προξένου, αλλά του κράτους, και έτσι επέβαλλε πειθαρχικές κυρώσεις στην Πρόξενο.
Κατά το ΕΔΔΑ, η απόφαση του ΣτΕ να μην λάβει υπόψη το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία ήταν απαραίτητα για την επίλυση της διαφοράς και χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν την αρχική θέση της υπεράσπισης του Ελληνικού Κράτους στην Ελβετία, παραβίασε το δικαίωμα της προσφεύγουσας σε δίκαιη δίκη. Παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6 § 1
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα, Αικατερίνη Λούπα, είναι Ελληνίδα υπήκοος που γεννήθηκε το 1959 και ζει στην Αθήνα.
Η υπόθεση αφορούσε πειθαρχικές διαδικασίες ενώπιον του ΣτΕ, ως αποτέλεσμα της οποίας η προσφεύγουσα, η οποία είναι πρέσβης και το σχετικό χρονικό διάστημα Γενική Πρόξενος στη Γενεύη, τιμωρήθηκε με πειθαρχική ποινή αναστολής έξι μηνών χωρίς αποδοχές για παραβίαση των καθηκόντων της.
Στις 17 Αυγούστου 2007, το Διεθνές Εργατικό Δικαστήριο της Γενεύης διέταξε την προσφεύγουσα και την Ελληνική Δημοκρατία από κοινού να καταβάλουν το ποσό των 181.845 ελβετικών φράγκων στην N.P., Φιλιππινέζα υπήκοο, η οποία είχε προσληφθεί στην οικία της προσφεύγουσας ως μέλος του οικιακού προσωπικού από τον Οκτώβριο του 2001 έως τον Δεκέμβριο του 2005. Το ποσό αντιστοιχούσε σε επανυπολογισμό του μισθού του Ν.P. και στη καταβολή χρημάτων για υπερωρίες και εργασία στις αργίες.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2007 η Ελληνική Δημοκρατία και η προσφεύγουσα άσκησαν έφεση ενώπιον του Διεθνούς Εργατικού Εφετείου της Γενεύης. Στις 5 Φεβρουαρίου 2008 ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου κήρυξε την έφεση απαράδεκτη.
Η Ελληνική Δημοκρατία και η κα Λούπα υπέβαλαν αναίρεση στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, η οποία απορρίφθηκε.
Σύμφωνα με τις οδηγίες του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών, ο Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα. Με απόφαση της 28ης Μαΐου 2009, το Πειθαρχικό Συμβούλιο του Υπουργείου Εξωτερικών απέρριψε την πειθαρχική κατηγορία εναντίον της, για παραβίαση των επίσημων καθηκόντων της, για αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων της και για συμπεριφορά ασυμβίβαστη με την αξιοπρεπή εκπροσώπηση σε τρίτη Χώρα. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2009 ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης υπέβαλε ένδικο μέσο στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας να ακυρώσει την απαλλακτική απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου των Υπουργείου Εξωτερικών. Το ΣτΕ έκανε δεκτό το ένδικο μέσο και επέβαλε πειθαρχική κύρωση στην προσφεύγουσα υπό μορφή εξάμηνης προσωρινής αναστολής άνευ αποδοχών.
Βασιζόμενη στο άρθρο 6 § 1 (δικαίωμα ακρόασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η προσφεύγουσα παραπονέθηκε ότι δεν είχε γίνει δίκαιη δίκη γιατί το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο δεν είχε λάβει υπόψη ορισμένα αποφασιστικά επίσημα έγγραφα, αλλά βασίστηκε κυρίως σε ορισμένες δηλώσεις του εισηγητή στην υπόθεση ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο επισήμανε καταρχάς ότι ενώπιον του Εργατικού Δικαστηρίου της Γενεύης, η Ελλάδα είχε προσκομίσει διάφορα επίσημα έγγραφα για να αποδείξει ότι η ΝΡ δεν ήταν υπάλληλος της προσφεύγουσας.
Αντιθέτως, στο πλαίσιο της διαδικασίας κατά της προσφεύγουσας ενώπιον του ΣτΕ, το εθνικό Δικαστήριο αγνόησε τα επιχειρήματα που προέβαλε το κράτος κατά τη διαδικασία ενώπιον των ελβετικών δικαστηρίων. Το ΣτΕ αμφισβήτησε το γεγονός ότι ο N.P. δεν ήταν μέλος του προσωπικού του προξενείου. Για να τιμωρήσει την προσφεύγουσα το ΣτΕ, και ενώ το πειθαρχικό συμβούλιο του Υπουργείου Εξωτερικών την απάλλαξε, επικαλέστηκε δήλωση του εισηγητή που ήταν αρμόδιος για την υπόθεση.
Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι υπήρξε αντίφαση μεταξύ των ισχυρισμών του εναγομένου κράτους στα ελβετικά δικαστήρια και των όσων κρίθηκαν στην εγχώρια διαδικασία. Στα ελβετικά δικαστήρια, το κράτος επικαλέστηκε την ασυλία του από τη δικαιοδοσία τους και ισχυρίστηκε ότι η Ν.Π. ήταν υπάλληλος του προξενείου και όχι προσωπικός υπάλληλος της προσφεύγουσας. Από την άλλη πλευρά, στο πλαίσιο της εσωτερικής διαδικασίας, το κράτος, με την αίτηση ακύρωσης που άσκησε ο Γενικός Επιθεωρητής της Διοίκησης κατά της απαλλακτικής πειθαρχικής απόφασης, ανέτρεψε την θέση που υπερασπίστηκε προηγουμένως κατά την οποία η Φιλιππινέζα δεν ήταν προσωπική υπάλληλος της Προξένου, αλλά ήταν του Κράτους. Ενόψει της ανατροπής της θέσης του κράτους, η απόφαση του ΣτΕ να μην λάβει υπόψη το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν την αρχική θέση της υπεράσπισης του Ελληνικού Κράτους στην Ελβετία, τα οποία ήταν απαραίτητα για την επίλυση της διαφοράς, οδήγησε το Δικαστήριο να αποφανθεί ότι υπήρξε παραβίαση της δίκαιης δίκης (άρθρο 6 § 1).
Δίκαιη ικανοποίηση (Άρθρο 41)
Το ΕΔΔΑ επιδίκασε 1.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 2.488 ευρώ για έξοδα και δαπάνες(επιμέλεια echrcaselaw.com).
