Η έλλειψη ακρόασης κατηγορουμένου και μαρτύρων παραβιάζει το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Camacho Camacho κατά Ισπανίας της 24/09/2019 (αριθμ. προσφ. 32914/16)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Δίκαιη δίκη και η αρχή της εκατέρωθεν ακρόασης.
Ο προσφεύγων, κατηγορήθηκε για επίθεση εναντίον της πρώην συζύγου του. Αθωώθηκε σε πρώτο βαθμό, ωστόσο ασκήθηκε έφεση από τον εισαγγελέα. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο τον καταδίκασε, λαμβάνοντας υπόψιν του υποθέσεις που δεν αποδείχθηκαν, απορρίπτοντας το αίτημα του προσφεύγοντος για ακρόαση, τόσο αυτού, όσο και βασικών μαρτύρων.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι η καταδίκη του προσφεύγοντος βασίστηκε σε αντικειμενικές κρίσεις για γεγονότα τα οποία όμως δεν αποδείχθηκαν από καταθέσεις του ίδιου και των μαρτύρων στα πλαίσια της θεμελιώδους αρχής της εκατέρωθεν ακρόασης και κατέληξε ότι η κρίση του δικαστηρίου για τα πραγματικά περιστατικά, που ήταν και καταλυτική για την καταδίκη του, απαιτούσε αυτοπρόσωπη ακρόαση του κατηγορουμένου αλλά και των μαρτύρων. Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση της δίκαιης δίκης .
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6 παρ. 1
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων Antonio Camacho Camacho, είναι Ισπανός υπήκοος ο οποίος γεννήθηκε το 1980 και κατοικεί στο Bonavista.
Στις 30 Απριλίου 2008, η κα C., δικηγόρος που εκπροσωπούσε την σύζυγο του προσφεύγοντος, κέρδισε την επιμέλεια της κόρης τους. Στις 7 Μαΐου 2008 η κα C. έπεσε θύμα επίθεσης. Ο προσφεύγων και δύο άλλοι κατηγορήθηκαν για το αδίκημα. Μετά από δημόσια ακρόαση και με την έκδοση απόφασης της 15ης Μαρτίου 2013, το Ποινικό Δικαστήριο αρ. 2 αθώωσε τους κατηγορούμενους. Το θύμα, η κ. C., και η εισαγγελία άσκησαν έφεση.
Το επαρχιακό Δικαστήριο (Audiencia Provincial) , με απόφαση της 7ης Οκτωβρίου 2013, κήρυξε την απόφαση άκυρη με την αιτιολογία ότι κατά την εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων έλαβε χώρα σημαντικό λάθος. To Δικαστήριο Audiencia μόνο εν μέρει αναγνώρισε τα αποδεδειγμένα από το ποινικό δικαστήριο γεγονότα και αμφισβήτησε την αξιοπιστία του μάρτυρα. Αποφάσισε, χωρίς δημόσια ακρόαση, ότι τα αποδεικτικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι ο προσφεύγων είχε συμμετάσχει στις εν λόγω πράξεις. Παρέπεμψε την υπόθεση στο Ποινικό Δικαστήριο αριθ. 3.
Στις 15 Ιανουαρίου 2014, το ποινικό δικαστήριο, αφού επανεξέτασε τα αποδεικτικά στοιχεία, για άλλη μια φορά έκρινε ότι υπάρχουν ανεπαρκείς ενδείξεις που να καταδεικνύουν ότι ο προσφεύγων διέπραξε τα εν λόγω αδικήματα και μια φορά ακόμα τον αθώωσε. Η εισαγγελία άσκησε έφεση.
Με απόφαση της 27ης Μαΐου 2015, ένα άλλο Τμήμα του Δικαστηρίου Audiencia Provincial απέρριψε τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε η εισαγγελία. Στις 15 Ιουλίου 2015 το Δικαστήριο Audiencia Provincial πραγματοποίησε δημόσια ακρόαση. Δεν εξετάστηκε κανένα στοιχείο και η εισαγγελία επεσήμανε ότι η εξέταση του προσφεύγοντος είχε απορριφθεί και συνεπώς δεν μπορούσε πλέον να πραγματοποιηθεί. Στο τέλος της ακτόασης, ο προσφεύγων, ο οποίος ήταν παρόν χωρίς όμως να εξεταστεί, μίλησε τελευταίος, αρνούμενος οποιαδήποτε συμμετοχή στα φερόμενα γεγονότα.
Στις 29 Ιουλίου 2015, το Δικαστήριο Audiencia Provincial έκρινε τον προσφεύγοντα ένοχο και τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης, του επέβαλε πρόστιμο και τον διέταξε να καταβάλει αποζημίωση στο θύμα. Σύμφωνα με το Audiencia Provincial, τα αποδεικτικά στοιχεία που συγκεντρώθηκαν σε πρώτο βαθμό υποστήριξαν την ακόλουθη ερμηνεία: ο προσφεύγων είχε προγραμματίσει την επίθεση εναντίον της κας C. ως απάντηση στην απόρριψη της αίτησής του επιμέλειας της κόρης του κατά τη διάρκεια της αστικής δίκης.
Στη συνέχεια ο προσφεύγων άσκησε όλα τα προβλεπόμενα ένδικα μέσα αλλά απερρίφθησαν.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 6 § 1
Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι είχε διεξαχθεί ακρόαση ενώπιον του Δικαστηρίου Audiencia Provincial όπου παρίσταντο ο προσφεύγων και ο δικηγόρος του. Ωστόσο, σημείωσε ότι δεν πραγματοποιήθηκε άμεση, προσωπική και κατ’αντιμωλία ακρόαση του προσφεύγοντος και των μαρτύρων κατά τη διάρκεια της δίκης. Το Δικαστήριο Audiencia Provincal, είχε επομένως ακυρώσει την απόφαση που εκδόθηκε πρωτοδίκως και καταδίκασε τον προσφεύγοντα χωρίς να εξετάσει αυτόν ή τους μάρτυρες.
Επιπλέον, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι, αντίθετα με την απόφαση που εκδόθηκε πρωτοδίκως, το Audiencia Provincal, είχε θεωρήσει ως αποδεδειγμένο γεγονός ότι ο προσφεύγων γνώριζε πριν από την επίθεση την απόφαση επί της αστικής δίκης σχετικά με την επιμέλεια της κόρης του και το αποτέλεσμά των διαδικασιών που επηρεάζει τα συμφέροντά του.
Ωστόσο, ούτε η δικογραφία της πρωτοβάθμιας ούτε και της δευτεροβάθμιας διαδικασίας περιείχαν κάποιο στοιχείο που καθιστούσε οριστικό αυτό το γεγονός. Το συμπέρασμα αυτό δεν έπρεπε να θεωρηθεί ως τεκμήριο και απαιτούσε περαιτέρω μαρτυρίες. Πράγματι, όταν ένα δικαστήριο καταλήγει σε συμπέρασμα σχετικά με τις υποκειμενικές πτυχές μιάς υπόθεσης, η συμπεριφορά του προσφεύγοντος δεν μπορούσε να εκτιμηθεί νομίμως έως ότου γίνει προσπάθεια να αποδειχθεί η αντικειμενικότητα της συμπεριφοράς, η οποία απαιτούσε τεκμηριωμένη πρόθεση από πλευράς προσφεύγοντος.
Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο έκρινε εν προκειμένω ότι έγινε επαναξιολόγηση των υποκειμενικών πραγματικών περιστατικών, χωρίς να έχει υποβληθεί ο προσφεύγων σε αυτοπρόσωπη εξέταση, η οποία να επιτρέπει στον τελευταίο να αμφισβητήσει, στο πλαίσιο της κατ’ αντιμωλία διαδικασίας, τη νέα εκτίμηση της υπόθεσης από το Δικαστήριο Audiencia Provincial.
Επιπλέον, η κατάθεση που έδωσε ένας από τους μάρτυρες δίνοντας στον προσφεύγοντα άλλοθι, είχε αμφισβητηθεί από το Δικαστήριο Audiencia Provincial, χωρίς καμία εξέταση των μαρτύρων στην κατ’ έφεση διαδικασία.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκταση της εξέτασης που διεξήχθη από το Δικαστήριο Audiencia Provincal, θα απαιτούσε ακρόαση του προσφεύγοντος και των μαρτύρων. Υπήρξε συνεπώς παραβίαση του Άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης.
Δίκαιη ικανοποίηση
Το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 6.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 6.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες (επιμέλεια echrcaselaw.com).
