Η διακοπή θεραπείας σε 5χρονο κορίτσι που βρισκόταν σε κώμα, λόγω απουσίας προοπτικής βελτίωσης της υγείας του, δεν παραβίασε το δικαίωμα στην ζωή, ούτε το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή της ίδιας και της μητέρας του
ΑΠΟΦΑΣΗ
Parfitt κατά Ηνωμένου Βασιλείου της 21.4.2021 (αριθ. 18533/21)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Διακοπή θεραπείας σε πεντάχρονο κορίτσι, το οποίο βρισκόταν σε μόνιμο κώμα. Η μητέρα της παραπονέθηκε ότι η τυχόν διακοπή της θεραπείας που θα την διατηρούσε εν ζωή, θα παραβίαζε τα δικαιώματα της κόρης της και ότι τα εθνικά δικαστήρια που έκριναν αντίθετα, δεν έλαβαν επαρκώς υπόψη την οικογενειακή ζωή της ίδιας και του παιδιού.
Σύμφωνα με τα εθνικά δικαστήρια, παρά το τεκμήριο ότι η ζωή πρέπει να διατηρείται, το εθνικό δικαστήριο είχε θεωρήσει ότι δεν ήταν προς το συμφέρον του παιδιού να παραμείνει εν ζωή λόγω της απουσίας προοπτικής βελτίωσής της υγείας του. Το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή (άρθρο 2) της ΕΣΔΑ, λαμβάνοντας υπόψη το περιθώριο εκτίμησης που παρέχεται στις εθνικές αρχές σε τέτοιες περιπτώσεις.
Το Δικαστήριο έκρινε, επίσης, ότι οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων δεν ήταν «αυθαίρετες». Και στους δύο δικαιοδοτικούς βαθμούς η εξέταση των δικαστηρίων ήταν διεξοδική και εκτεταμένη με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η καταγγελία της προσφεύγουσας σύμφωνα με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ (δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή) έπρεπε επίσης να απορριφθεί.
Απαράδεκτη προσφυγή. Κατάργηση προσωρινού μέτρου που είχε διαταχθεί δυνάμει του άρθρου 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 2
Άρθρο 8
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα, Paula Parfitt, είναι Βρετανίδα υπήκοος η οποία γεννήθηκε το 1979 και ζει στο Κεντ (Ηνωμένο Βασίλειο).
Η 5χρονη κόρη της προσφεύγουσας πάσχει από οξεία νεκρωτική εγκεφαλοπάθεια και βρίσκεται σε μόνιμο κώμα χωρίς προοπτική βελτίωσης της υγείας της. Στις 8 Ιανουαρίου 2021 το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο είχε κρίνει ότι δεν θα ήταν παράνομο για το νοσοκομείο που φροντίζει τη κόρη της προσφεύγουσας να διακόψει τη θεραπεία. Στις 19 Μαρτίου 2021, το Εφετείο απέρριψε την έφεση, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο δικαστής είχε λάβει μια απόφαση που ήταν προς το συμφέρον του παιδιού. Την 1η Απριλίου 2021, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης.
Στις 12 Απριλίου 2021, η προσφεύγουσα ζήτησε και έλαβε προσωρινό μέτρο σύμφωνα με το άρθρο 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου να αναστείλει την διακοπή της θεραπείας της κόρης της.
Στηριζόμενη στο άρθρο 2 (δικαίωμα στη ζωή) και στο άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής), η προσφεύγουσα παραπονέθηκε ότι η διακοπή της θεραπείας που θα διατηρούσε εν ζωή την κόρη της, θα παραβίαζε τα δικαιώματα της κόρης της και ότι τα εθνικά δικαστήρια δεν έλαβαν επαρκώς υπόψη την οικογενειακή ζωή της μητέρας και του παιδιού.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 2
Το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι το σχετικό κανονιστικό πλαίσιο στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν αποκάλυπτε τυχόν ελλείψεις που να παραβιάζουν την υποχρέωση των εγχώριων αρχών να προστατεύουν το δικαίωμα στη ζωή. Το Ταμείο του Νοσοκομείου είχε προσεγγίσει το Ανώτατο Δικαστήριο προκειμένου να λάβει την απαραίτητη απόφαση προς όφελος του ασθενούς, και το Ανώτατο Δικαστήριο είχε λάβει υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία 12 διακεκριμένων και ειδικευμένων γιατρών. Το δικαστήριο είχε λάβει δεόντως και προσεκτικά υπόψη τις επιθυμίες της προσφεύγουσας, αλλά είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το καθεστώς της θεραπείας της κόρης ήταν ένα συνεχές φορτίο που δεν απέφερε κανένα όφελος στην κόρη της. Παρά το τεκμήριο ότι η ζωή πρέπει να διατηρηθεί, το δικαστήριο είχε θεωρήσει ότι δεν ήταν προς το συμφέρον του παιδιού να διατηρηθεί εν ζωή λόγω της απουσίας προοπτικής βελτίωσής της υγείας του. Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε κατόπιν έφεσης στο Εφετείο.
Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη το περιθώριο εκτίμησης που παρέχεται στις αρχές σε τέτοιες περιπτώσεις, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η καταγγελία της προσφεύγουσας βάσει του άρθρου 2 της Σύμβασης ήταν προδήλως αβάσιμη και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί.
Άρθρο 8
Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων δεν ήταν «αυθαίρετες». Και στους δύο δικαιοδοτικούς βαθμούς η εξέταση των δικαστηρίων ήταν διεξοδική και εκτεταμένη. Όλες οι πλευρές είχαν εκπροσωπηθεί ξεχωριστά, ενώ παρουσιάστηκαν εκτεταμένα και υψηλής ποιότητας στοιχεία. Δόθηκε ίση βαρύτητα σε όλα τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν και τα δικαστήρια είχαν παράσχει σαφείς και εκτενείς αιτιολογίες για την υποστήριξη των συμπερασμάτων τους. Με αυτόν τον τρόπο, είχαν λάβει υπόψη τους το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, και υπήρξε ευρεία συναίνεση τόσο στο διεθνές δίκαιο όσο και στη νομολογία του Δικαστηρίου ότι σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, τα συμφέροντά τους πρέπει να είναι υψίστης σημασίας. Το δικαστήριο έκρινε ότι η καταγγελία της προσφεύγουσας σύμφωνα με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ έπρεπε επίσης να απορριφθεί ως προφανώς αβάσιμη.
Επομένως, οι καταγγελίες της προσφεύγουσας κρίθηκαν απαράδεκτες. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο διέκοψε την εφαρμογή του άρθρου 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου.
