Έκδοση πολίτη μειονότητας. Βελτίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και νομολογιακή αλλαγή και προσέγγιση του Στρασβούργου

ΑΠΟΦΑΣΗ

T.K. και S.R. κατά Ρωσίας της 19.11.2019 (αριθ. 28492/15 και 49975/15)

Βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το ΕΔΔΑ επανεξετάζει την προσέγγισή του όσον αφορά την έκδοση Ουζμπέκων στη Κιργιζία. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ενώπιον του ΕΔΔΑ ότι κινδύνευαν να υποστούν κακομεταχείριση εάν εκδίδονταν στην Κιργιζία  λόγω του ότι ανήκουν στην Ουζμπεκική εθνοτική μειονότητα, που διώκεται από τις αρχές κατόπιν των συγκρούσεων μεταξύ εθνοτήτων τους το 2010. Το Στρασβούργο έκρινε ότι θα συνιστούσε παραβίαση του άρθρου 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) της ΕΣΔΑ η έκδοσή τους.

Με προηγούμενη απόφασή του, το ΕΔΔΑ είχε κρίνει ότι η απέλαση των Ουζμπέκων  στη Κιργιζία θα παραβίαζε το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ. Εντούτοις, έπρεπε να αξιολογήσει την κατάσταση των προσφευγόντων σήμερα και τόνισε ότι, με βάση τις πρόσφατες διεθνείς εκθέσεις, δεν αποτελούσαν πλέον ευάλωτη ομάδα, ούτε κινδυνεύουν να υποστούν κακομεταχείριση μόνο σε σχέση με την εθνοτική καταγωγή τους.

Με την παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο διαπίστωσε, ειδικότερα, ότι τα ρωσικά δικαστήρια εξέτασαν προσεκτικά τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων και ότι οι λόγοι απόρριψής τους ήταν λογικοί. Συγκεκριμένα, τα δικαστήρια εξέτασαν τη γενική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Κιργιζία, τις ατομικές περιστάσεις των προσφευγόντων και τις διαβεβαιώσεις που παρέχονται από τις αρχές της Κιργιζίας. Αυτές οι διαβεβαιώσεις, εξάλλου, ενισχύθηκαν από τον κοινό μηχανισμό παρακολούθησης, ο οποίος περιλαμβάνει επισκέψεις ρωσικού διπλωματικού προσωπικού στα κέντρα κράτησης στη Κιργιζία, στα οποία κρατούνταν εκδοθέντα άτομα.

Συνεπώς, το Δικαστήριο δεν είχε λόγους να αμφισβητήσει τη θέση των ρωσικών δικαστηρίων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι  ούτε η γενική κατάσταση στη χώρα, ούτε το γεγονός ότι οι προσφεύγοντες ανήκαν σε εθνοτική μειονότητα τους έθετε σε πραγματικό κίνδυνο εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης αν εκδίδονταν στη Κιργιζία.

ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 3

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Οι προσφεύγοντες T.K. και ο κ. S.R., είναι υπήκοοι της Κιργιζίας. Γεννήθηκαν το 1957 και το 1986 και ζουν στην περιοχή Verkhneye Mukhanovo, στην περιοχή Oryol και στο Elektrogorsk, στην περιοχή της Μόσχας, αντίστοιχα. Ο κ. T.K. έφτασε στη Ρωσία το 2010, ενώ ο κ. S.R. έφτασε το 2011. Συνελήφθησαν  αντιστοίχως, το 2013 και το 2014, επειδή καταζητούνταν στη Κιργιζία για υπεξαίρεση (Τ. Κ.) και για ληστεία, την καταστροφή περιουσίας και ανθρωποκτονία  (S.R.).

Στη διαδικασία που ακολούθησε σχετικά με την έκδοση των προσφευγόντων και για τα αιτήματα ασύλου, δήλωσαν ότι κινδυνεύουν από δίωξη και κακομεταχείριση στη  Κιργιζία γιατί ανήκαν σε ευάλωτη εθνική ομάδα. Τα δικαστήρια, οι εισαγγελικές αρχές και οι αρχές μετανάστευσης αξιολόγησαν αυτούς τους ισχυρισμούς αλλά τους απέρριψαν.

Ειδικότερα, στις αμετάκλητες αποφάσεις του 2015, τα δικαστήρια διαπίστωσαν ότι η γενική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη  Κιργιζία δεν απέκλειαν την έκδοσή τους. Επιπλέον, διαπίστωσαν ότι και οι δύο προσφεύγοντες κατηγορούνται για κοινά εγκλήματα που δεν σχετίζονται με εθνοτικά ή πολιτικά ζητήματα. Επιπλέον, ο κ T.K. είχε κατηγορηθεί για οικονομικό έγκλημα που προηγήθηκε των συγκρούσεων του 2010 και ο κ. S.R. είχε ταξιδέψει από τη Ρωσία στη Κιργιζία μεταξύ 2011 και 2014 χωρίς πρόβλημα.

Τα δικαστήρια τόνισαν επίσης ότι ήταν ικανοποιημένα με τις διαβεβαιώσεις που παρείχαν οι Αρχές της Κιργιζίας ότι οι προσφεύγοντες δεν θα υποστούν κακομεταχείριση και ότι το ρωσικό διπλωματικό προσωπικό θα έχει πρόσβαση στον τόπο κράτησής τους για να παρακολουθούν την κατάστασή τους.

Η έκδοση των προσφευγόντων ωστόσο, αναβλήθηκε τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο του 2015, αντιστοίχως, βάσει προσωρινού μέτρου που έχει χορηγηθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με το άρθρο 39 των Κανονισμών του Δικαστηρίου, υποδεικνύοντας στη ρωσική κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να απελαθούν καθ’ όλη τη διάρκεια των διαδικασιών ενώπιον του.

Οι προσφεύγοντες απελευθερώθηκαν το 2014 και το 2015.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Δικαστήριο αξιολόγησε αρχικά τη γενική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Κιργιζία. Μετά από τις δια-εθνοτικές συγκρούσεις στη Κιργιζία το 2010, το Δικαστήριο είχε εξετάσει προηγουμένως ότι οι Ουζμπέκοι που απελαύνονταν στη Κιργιζία διατρέχουν κίνδυνο κακομεταχείρισης και ότι η απομάκρυνσή τους θα παραβίαζε το άρθρο 3.

Ωστόσο, επί του παρόντος υπήρξε προφανώς συναίνεση στις διεθνείς εκθέσεις ότι ο οι αρχές της Κιργιζία έλαβαν συγκεκριμένα και πρακτικά μέτρα για την εξάλειψη των βασανιστηρίων, όπως η δημιουργία του Εθνικού Κέντρου για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων, το οποίο στελεχώνεται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες και ασχολείται αποκλειστικά με την αναφορά και την καταπολέμηση των βασανιστηρίων, και ότι η κατάσταση στη χώρα είχε βελτιωθεί.  Πλέον το Δικαστήριο τόνισε ότι τα τελευταία χρόνια ούτε οι εθνικές και περιφερειακές ούτε διοργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανέφεραν ότι υπάρχει συγκεκριμένος κίνδυνος κακομεταχείρισης των Ουζμπέκων.

Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Ουζμπέκοι που αντιμετωπίζουν την έκδοση δεν αποτελούσαν πλέον ευάλωτη ομάδα που κινδυνεύει από κακομεταχείριση μόνο λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής. Επιπλέον, ενώ γνώριζε ότι τα περιστατικά κακομεταχείρισης εξακολουθούσαν να αναφέρονται σε γενικό επίπεδο, το Δικαστήριο δε θεώρησε ότι από μόνα τους αποδεικνύουν ότι θα υπάρξει παραβίαση της Σύμβασης, εάν οι προσφεύγοντες εκδίδονταν στη Κιργιζία.

Οι ρωσικές αρχές, ιδίως τα δικαστήρια, είχαν εξετάσει εκ του σύνεγγυς τον ισχυρισμό των προσφευγόντων επί της ουσίας και, επίσης, διαπίστωσαν ότι η γενική κατάσταση στη Κιργιζία δεν τους έθεσε σε πραγματικό κίνδυνο κακομεταχείρισης.

Στη συνέχεια εξέτασαν επίσης την ατομική κατάσταση των προσφευγόντων και δεν βρήκαν καμία απόδειξη ότι μόνο η εθνική τους καταγωγή θα μπορούσε να τους εκθέσει σε κίνδυνο κακομεταχείρισης. Πράγματι, τα δικαστήρια είχαν διαπιστώσει ότι οι προσφεύγοντες κατηγορήθηκαν για κοινά εγκλήματα, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, και στο ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις για κανένα τελικό πολιτικό κίνητρο πίσω από τη δίωξη τους στη Κιργιζία.

Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο ήταν ικανοποιημένο από την εκτίμηση των ρωσικών αρχών, η οποία ήταν προσεκτική και λογική, όχι μόνο βασισμένη στη γενική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Κιργιζία , αλλά και στις ατομικές συνθήκες των προσφευγόντων.

Το Δικαστήριο δεν μπορεί επίσης να διαφωνήσει με την προσεκτική εξέταση των αρχών των ρωσικών δικαστηρίων σχετικά με τις διαβεβαιώσεις των αρχών της Κιργιζίας. Επιπλέον, η ρωσική κυβέρνηση είχε παράσχει πληροφορίες που αφορούσαν προηγούμενες ανησυχίες σχετικά με τη λειτουργία του κοινού μηχανισμού παρακολούθησης, που περιλαμβάνει επισκέψεις ρωσικού διπλωματικού προσωπικού σε κέντρα κράτησης.

Συγκεκριμένα,  ποινική δίωξη εναντίον εκδιδομένων ατόμων όλων των εθνοτήτων διακόπηκε σε ποσοστό έως και το 45% των περιπτώσεων, ενώ εκείνων που η δίωξη συνεχίστηκε, δέχτηκαν επίσκεψη από το ρωσικό διπλωματικό προσωπικό και διερωτήθηκαν για ενδεχόμενη κακομεταχείριση και για τις συνθήκες κράτησης, αλλά δήλωσαν ότι ήταν ικανοποιημένοι με τη μεταχείρισή τους από τις αρχές στη Κιργιζία.

Οι προσφεύγοντες και η πολιτική αγωγή, ήταν αντιθέτως, σκεπτικοί σχετικά με τις διαβεβαιώσεις. Ωστόσο, το Δικαστήριο σημείωσε ότι οι ισχυρισμοί τους ήταν γενικοί, χωρίς να παρέχουν συγκεκριμένα παραδείγματα. Επιπλέον, μολονότι οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι οι διαβεβαιώσεις ήταν αναξιόπιστες διότι είχαν δοθεί από τον Γενικό Εισαγγελέα της Κιργιζίας , το Δικαστήριο σημείωσε ότι δεν υπήρχε τίποτα στο  διαθέσιμο υλικό που θα του παρείχε τη δυνατότητα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι τοπικές αρχές δεν θα συμμορφωνόταν με τις διαβεβαιώσεις.

Το Δικαστήριο τόνισε ότι εκτίμησε την κατάσταση των προσφευγόντων, όπως υφίστατο την εν λόγω περίοδο, και ότι το κύριο ερώτημα ήταν κατά πόσον οι προσφεύγοντες θα εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν πραγματικό κίνδυνο δίωξης εάν απελαύνονταν στη Κιργιζία. Δεν είχε λόγους να αμφισβητήσει τη θέση των ρωσικών δικαστηρίων, αφού διαπίστωσε ότι είχαν εκπληρώσει το καθήκον τους να αξιολογήσουν επαρκώς τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων. Η κατάσταση και οι εγγυήσεις είχαν εξελιχθεί επαρκώς ώστε το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος κακομεταχείρισης κατά παράβαση του άρθρου 3, εάν οι προσφεύγοντες εκδίδονταν στη Κιργιζία .

Προσωρινά μέτρα (άρθρο 39 του Κανονισμού)

Το Δικαστήριο αποφάσισε επίσης, με έξι ψήφους έναντι μίας, να συνεχίσει να προτείνει στη ρωσική κυβέρνηση να μην εκδώσει ή ακουσίως απελάσει τους προσφεύγοντες στη Κιργιζία μέχρι η απόφαση να καταστεί αμετάκλητη ή μέχρι νεωτέρας εντολής.

Μειοψηφούσες απόψεις

Οι δικαστές Keller και Elósegui εξέφρασαν χωριστές γνώμες, οι οποίες επισυνάπτονται στην απόφαση.


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες