Απέλαση Ιρανού που ασπάστηκε το Χριστιανισμό
ΑΠΟΦΑΣΗ
Α. Κατά Ελβετίας της 19.12.2017 (αρ. 60342/16)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Απέλαση Ιρανού αιτούντος άσυλο. Κίνδυνος θανάτου ή κακομεταχείρισης λόγω αλλαγής θρησκείας (έγινε Χριστιανός), εάν επέστρεφε στο Ιράν. Μη παραβίαση δικαιώματος στη ζωή, ούτε απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης. Προσωρινό μέτρο αναστολής απέλασης μέχρι να κριθεί το αμετάκλητο της απόφασης του ΕΔΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 2
Άρθρο 3
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η υπόθεση αφορά την απέλαση ενός ιρανικού αιτούντος άσυλο. Ο προσφεύγων, ο κ. A., γεννήθηκε το 1982 και μεγάλωσε στο Ιράν. Εισήλθε στην Ελβετία το 2009 και ζήτησε αμέσως άσυλο.
Κίνησε τρεις διαδικασίες ασύλου, χωρίς επιτυχία. Εξετάστηκε και ερωτήθηκε προσωπικά στις δύο πρώτες διαδικασίες, με τη βοήθεια διερμηνέα. Αρχικά δήλωσε ότι συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Ιράν λόγω της συμμετοχής του σε διαδηλώσεις κατά των προεδρικών εκλογών, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει και να φύγει από τη χώρα με τη βοήθεια ενός λαθρέμπορου. Παράλληλα ένα ιρανικό δικαστήριο τον καταδίκασε ερήμην του σε φυλάκιση 36 μηνών. Οι αρχές ασύλου διαπίστωσαν ότι η μαρτυρία του δεν ήταν αξιόπιστη ή επαρκώς τεκμηριωμένη. Η πρώτη του αίτηση απορρίφθηκε και αυτός διατάχθηκε να εγκαταλείψει την Ελβετία το 2013.
Στη δεύτερη αίτησή του ισχυρίστηκε ότι θα κινδύνευε αν επέστρεφε στο Ιράν γιατί εν τω μεταξύ είχε ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Οι αρχές ασύλου αμφέβαλλαν, ωστόσο, ότι η αλλαξοπιστία του ήταν γνήσια και διαρκής και απέρριψαν και πάλι την αίτησή του. Το 2014, το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του κ. Α. κατά της εν λόγω απόφασης. Ισχυρίστηκε ότι οι μουσουλμάνοι που είχαν αλλαξοπιστήσει θα αντιμετώπιζαν κίνδυνο κακομεταχείρισης μετά την επιστροφή τους στο Ιράν μόνο εάν αυτοί ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένοι στη δημόσια ζωή λόγω της πίστης τους και μπορούσαν συνεπώς να θεωρηθούν ως απειλή από τις ιρανικές αρχές. Αυτό δεν συνέβαινε με τον κ. Α., ο οποίος ήταν ένας συνηθισμένος χριστιανός και οι ιρανικές αρχές δεν γνώριζαν καν ότι είχε αλλαξοπιστήσει.
Το 2016, σε τρίτο γύρο διαδικασιών, η αίτησή του απορρίφθηκε και πάλι, ουσιαστικά για τους ίδιους λόγους.
Ως εκ τούτου, η κρατική γραμματεία μετανάστευσης όρισε προθεσμία για την εθελούσια αναχώρηση του κ. Α. τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Ωστόσο, η απέλασή του είχε εν τω μεταξύ ανασταλεί λόγω προσωρινού μέτρου που έχει διαταχθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με το άρθρο 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου, υποδεικνύοντας στην ελβετική κυβέρνηση ότι δεν θα έπρεπε να απελαθεί στο Ιράν καθ’ όλη τη διάρκεια των διαδικασιών ενώπιον του.
Επικαλούμενος το άρθρο 2 (δικαίωμα στη ζωή) και το άρθρο 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπων ή εξευτελιστικών συνθηκών) ο κ. Α. ισχυρίζεται ότι η μεταστροφή του στον Χριστιανισμό τον έθετε σε πραγματικό θανάσιμο κίνδυνο ή ακόμα να υποστεί κακομεταχείριση εάν απελαύνονταν στο Ιράν.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Μη παραβίαση των άρθρων 2 και 3 , σε περίπτωση απελάσεως του κ. Α. στο Ιράν
Το Προσωρινό μέτρο (άρθρο 39 των Κανονισμών του Δικαστηρίου) να μην απελαθεί ο κ. Α. – εξακολουθεί να ισχύει μέχρι η απόφαση να καταστεί αμετάκλητη ή μέχρι νεότερης απόφασης(επιμέλεια echrcaselaw.com).
