Δεν παραβίασε το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή η απέλαση ενήλικου αλλοδαπού για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας
ΑΠΟΦΑΣΗ
Zakharchuk κατά Ρωσίας της 17.12.2019 (αριθ. προσφ. 2967/12)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Όρια προστασίας της οικογενειακής ζωής. Απέλαση αλλοδαπού για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Ο προσφεύγων γεννήθηκε στην πρώην Σοβιετική Ένωση από μητέρα Ρωσίδα και πατέρα Πολωνό. Απέκτησε πολωνική ιθαγένεια και κράτησε δεσμούς με την χώρα αυτή παρόλο που τα περισσότερα χρόνια της ζωής του έζησε στην Ρωσία. Απελάθηκε σε ηλικία 30 ετών από την Ρωσία ως ανεπιθύμητος λόγω διάπραξης σοβαρού ποινικού αδικήματος (βαρεία σοβαρή βλάβη εκ προθέσεως) για το οποίο καταδικάστηκε σε 6 χρόνια κάθειρξης. Τα εγχώρια δικαστήρια απέρριψαν την προσφυγή του κατά της απέλασης γιατί έκριναν ότι αποτελούσε κίνδυνο για την δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Το Στρασβούργο επανέλαβε ότι δεν νοείται προστασία της οικογενειακής ζωής όταν πρόκειται για ενήλικες σε σχέση με ηλικιωμένους γονείς, πλην εξαιρέσεων. Σημείωσε επίσης ότι ο προσφεύγων καταδικάστηκε για την εκ προθέσεως τέλεση ιδιαίτερα σοβαρού εγκλήματος συνεπώς αποτελούσε κίνδυνο για την δημόσια τάξη, και έκρινε ότι τα εγχώρια δικαστήρια διερεύνησαν διεξοδικά τις προσφυγές του προσφεύγοντος και στάθμισαν όλους τους σχετικούς παράγοντες και ότι οι εθνικές αρχές επέτυχαν δίκαιη ισορροπία εκδίδοντας την απόφαση απέλασης. Δεν διαπιστώθηκε παραβίαση της προστασίας της οικογενειακής ζωής (άρθρο 8 της ΕΣΔΑ).
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 8
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων Yan Zakharchuk, είναι Πολωνός υπήκοος που γεννήθηκε το 1980 και ζει στο Bialystok (Πολωνία).
Η υπόθεση αφορούσε την απέλαση του προσφεύγοντος από τη Ρωσία για οκτώ χρόνια μετά την καταδίκη του για σοβαρή σωματική βλάβη.
Ο προσφεύγων γεννήθηκε στο Λένινγκραντ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από μητέρα που ήταν Ρωσίδα και από πατέρα Πολωνό. Έχει πολωνική ιθαγένεια από το 1980 και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τη Ρωσία, εκτός από μια σύντομη περίοδο που έζησε στην Πολωνία ως μικρό παιδί. Η διαμονή του στη Ρωσία βασίστηκε σε πενταετείς άδειες παραμονής.
Τον Δεκέμβριο του 2004 το στρατιωτικό δικαστήριο της Αγίας Πετρούπολης τον έκρινε ένοχο για πρόκληση σωματικής βλάβης σε αξιωματικό κατά τη διάρκεια ομαδικής επίθεσης και τον καταδίκασε σε έξι χρόνια κάθειρξης.
Αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους το Μάιο του 2010 και τον Αύγουστο του ίδιου έτους το Υπουργείο Δικαιοσύνης διέταξε να απελαθεί από τη χώρα ως ανεπιθύμητος μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018, αναφερόμενο στην καταδίκη του για ένα ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα και το γεγονός ότι αποτελεί απειλή για τη δημόσια τάξη.
Ο ίδιος προσέφυγε κατά της απόφασης, υποστηρίζοντας ότι η απέλαση θα παρεμπόδιζε το δικαίωμά του σε σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής του ζωή καθώς είχε ζήσει όλη τη ζωή του στη Ρωσία, ότι θα επηρεάσει τη σχέση του με τη μητέρα του, που ζούσε στη Ρωσία, και ότι δεν είχε ζήσει ποτέ στην Πολωνία. Όλες οι εφέσεις του απορρίφθηκαν και απελάθηκε τον Ιούλιο του 2011. Η απέλαση έληξε τον Δεκέμβριο του 2018.
Ο προσφεύγων παραπονέθηκε ότι ο οκταετής αποκλεισμός του είχε παραβιάσει το δικαίωμά του σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής με τη μητέρα του σύμφωνα με το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι οι προσφεύγοντες δεν μπορούν να επικαλούνται την ύπαρξη «οικογενειακής ζωής» σε σχέση με ηλικιωμένους γονείς, εκτός εάν έχουν αποδειχθεί ότι εξαρτώνται από τα μέλη της οικογένειάς τους.
Επιπλέον, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι εναπόκειται στα συμβαλλόμενα κράτη να διατηρούν τη δημόσια τάξη, ιδίως ασκώντας το δικαίωμά τους να ελέγχουν την είσοδο και τη διαμονή των αλλοδαπών.
Από τα έγγραφα που υπέβαλε ο προσφεύγων είναι προφανές ότι έλαβε την πολωνική ιθαγένεια το 1980 και ότι πριν από την έκδοση της απέλασης τον Αύγουστο του 2010 δεν είχε υποβάλει αίτηση για ρωσικό διαβατήριο. Επομένως, το Δικαστήριο δεν διαπιστώνει ότι ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος σχετικά με τη συνάφεια του δικαιώματός του προς τη ρωσική ιθαγένεια από τη γέννησή του έχει σημασία για την εξέταση της παρούσας υπόθεσης.
Το Δικαστήριο είναι διατεθειμένο να δεχθεί ότι το μέτρο που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα επιδιώκει τον θεμιτό σκοπό της πρόληψης της αναταραχής και της εγκληματικότητας. Απομένει να εξακριβωθεί κατά πόσο η παρέμβαση ήταν ανάλογη προς τον επιδιωκόμενο θεμιτό σκοπό, ειδικότερα αν οι εγχώριες αρχές επέτυχαν μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των αντίστοιχων συμφερόντων, αφενός, της πρόληψης των αναταραχών και της εγκληματικότητας και, αφετέρου, του δικαιώματος του προσφεύγοντος για σεβασμό της ιδιωτικής του ζωής από την άλλη.
Το Δικαστήριο παρατηρεί εξαρχής ότι ο προσφεύγων έζησε τη συντριπτική πλειοψηφία της ζωής του στη Ρωσία. Γεννήθηκε εκεί, παρακολούθησε το σχολείο και στη συνέχεια Πανεπιστήμιο εκεί, και εργάστηκε μέχρι την απέλασή του στην ηλικία των 31 ετών. Η μητέρα του, που ήταν ο μόνος συγγενής του και ρωσίδα υπήκοος, κατοικούσε και εκεί μαζί του. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός αυτό, το Δικαστήριο δεν αμφιβάλλει ότι ο προσφεύγων ήταν πλήρως ενσωματωμένος στη ρωσική κοινωνία.
Από τα υποβληθέντα έγγραφα προκύπτει ότι πριν επιβληθεί στον προσφεύγοντα ένα τέτοιο ακραίο μέτρο όπως η απέλαση για οκτώ έτ , τα εγχώρια δικαστήρια σημείωσαν τη διάρκεια της διαμονής του στη Ρωσία, την ένταξή του στην τοπική κοινωνία καθώς και το γεγονός ότι διατηρούσε δεσμούς με την Πολωνία, λαμβάνοντας τακτικά μέτρα για να διατηρήσει την πολωνική ιθαγένεια και να επισκεφθεί τη χώρα.
Τα δικαστήριο επισήμανε επίσης ότι ο προσφεύγων καταδικάστηκε για την εκ προθέσεως τέλεση ιδιαίτερα σοβαρού εγκλήματος και ότι ο κίνδυνος για την κοινωνία μπορούσε να αποδειχθεί από τη φύση του, η οποία συνεπαγόταν σοβαρή σωματική βλάβη στο θύμα. Επομένως, τα δικαστήρια έλαβαν υπόψη τα αναγκαία σχετικά στοιχεία κατά την εξέταση των αιτήσεων του προσφεύγοντα κατά της οκταετούς απέλασης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι τα εγχώρια δικαστήρια διερεύνησαν διεξοδικά τις προσφυγές του προσφεύγοντος κατά του αμφισβητούμενου μέτρου και στάθμισαν όλους τους σχετικούς παράγοντες. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εθνικές αρχές επέτυχαν δίκαιη ισορροπία μεταξύ των ανταγωνιστικών συμφερόντων κατά την έκδοση της διοικητικής απέλασής του.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε παραβίαση του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή του (άρθρο 8 της ΕΣΔΑ) (επιμέλεια echrcaselaw.com).
