Η καταδίκη ράπερ για συκοφαντικές αναρτήσεις κατά του βασιλιά της Ισπανίας και για εγκωμιασμό της τρομοκρατίας δεν παραβίασε την ελευθερία της έκφρασης!
ΑΠΟΦΑΣΗ
Rivadulla Duró κατά Ισπανίας της 09.11.2023 (αρ. προσφ. 27925/21)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Καταδίκη ράπερ για συκοφαντικές και επικριτικές αναρτήσεις σε βάρος του επίτιμου βασιλιά της Ισπανίας στο twitter. Οι αναρτήσεις αυτές εγκωμίαζαν και υποστήριζαν τις τρομοκρατικές ενέργειες και αποσκοπούσαν στην απομάκρυνση της βασιλικής οικογένειας από τη μοναρχία στην Ισπανία.
Ο προσφεύγων καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και χρηματική ποινή 13.500 ευρώ για τα αδικήματα δημόσιου εγκωμιασμού και υποστήριξη της τρομοκρατίας. Καταδικάστηκε επίσης για προσβολή και συκοφαντία κατά του Στέμματος και κατάχρηση της εικόνας του Βασιλιά και για προσβολή και συκοφαντία κατά κρατικών ιδρυμάτων, αδικήματα για τα οποία του επιβλήθηκαν πρόστιμα 10.800 και 13.500 ευρώ αντίστοιχα.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι οι αναρτήσεις του προσφεύγοντος ήταν ικανές να επιφέρουν δυσμενείς συνέπειες, καθώς ήταν διαθέσιμες στο ευρύ κοινό και έκρινε ότι η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν λογική και στηριζόταν στην αρχή της αναλογικότητας.
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου απέρριψε όλες τις καταγγελίες του προσφεύγοντος, κρίνοντας ότι ήταν προδήλως αβάσιμες, καθώς τα εθνικά δικαστήρια είχαν εξετάσει την υπόθεσή του υπό το πρίσμα της νομολογίας του ΕΔΔΑ και είχαν σταθμίσει τα διάφορα αντικρουόμενα συμφέροντα, πριν τον καταδικάσουν.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 10,
Άρθρο 13
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Pablo Rivadulla Duró, γνωστός και με το καλλιτεχνικό του όνομα “Pablo Hasél”, είναι Ισπανός υπήκοος, ο οποίος γεννήθηκε το 1988 και ζει στη Μαδρίτη. Είναι ράπερ.
Κατά την περίοδο 2014-2016, ο προσφεύγων δημοσίευσε μια σειρά αναρτήσεων σε έναν ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης (Twitter) δηλώνοντας υποστήριξη και θαυμασμό για το GRAPO («Ομάδες Αντιφασιστικής Αντίστασης Οκτώβριος Πρώτα»), μια απαγορευμένη οργάνωση. Ο προσφεύγων έγραψε πολλές αναρτήσεις εξυμνώντας τις τρομοκρατικές ενέργειες. Δημοσίευσε μια άλλη σειρά από tweets για τον επίτιμο βασιλιά Χουάν Κάρλος Α΄ της Ισπανίας, αποκαλώντας τον, μεταξύ άλλων, «μαφιόζο των Βουρβόνων» και «κλέφτη», κατηγορώντας τη βασιλική οικογένεια για φρικαλεότητες, και ζητώντας την απομάκρυνσή τους από τη μοναρχία στην Ισπανία.
Σε μια άλλη σειρά tweet, ο προσφεύγων άσκησε κριτική στην αστυνομία και στις δυνάμεις ασφαλείας, τις οποίες κατηγορούσε για κτηνωδίες και ανθρωποκτονίες.
Το 2016 ο προσφεύγων δημοσίευσε ένα βίντεο με τίτλο “Pablo Hasel … Juan Carlos el Bobón” (Bobón που σημαίνει «ηλίθιος» αλλά ακούγεται κοντά στο «Borbón», το ισπανικό για τον βασιλικό οίκο των Bourbon) στο οποίο ο επίτιμος βασιλιάς κατηγορήθηκε μεταξύ άλλων για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Ο προσφεύγων κυκλοφόρησε επίσης ένα ραπ τραγούδι που ονομάζεται “Juan Carlos el Bobón”. Τον Μάρτιο του 2018, η Audiencia Nacional καταδίκασε τον προσφεύγοντα για δημόσιο εγκωμιασμό και υποστήριξη της τρομοκρατίας, καταδικάζοντάς τον σε δύο χρόνια φυλάκιση και χρηματική ποινή 13.500 ευρώ, διαπιστώνοντας ότι είχε ζητήσει να ενεργήσουν βίαια κατά του επίτιμου βασιλιά Χουάν Κάρλος και των ανώτερων βουλευτών και κυβερνητικών αξιωματούχων, και είχε επαινέσει μέλη γνωστών τρομοκρατικών οργανώσεων. Καταδικάστηκε επίσης για προσβολή και συκοφαντία κατά του Στέμματος και κατάχρηση της εικόνας του Βασιλιά και για προσβολή και συκοφαντία κατά κρατικών ιδρυμάτων, για τα οποία του επιβλήθηκαν πρόστιμα 10.800 και 13.500 ευρώ αντίστοιχα.
Κατόπιν έφεσης, μειώθηκε η ποινή του για την υποστήριξη της τρομοκρατίας σε 9 μήνες φυλάκιση και χρηματική ποινή 5.040 ευρώ.
Η αναίρεση του προσφεύγοντος απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο τον Μάιο του 2020, ενώ μια προσφυγή amparo που κατέθεσε, κρίθηκε απαράδεκτη από την Audiencia Nacional τον Νοέμβριο 2020.
Ο προσφεύγων φυλακίστηκε το 2021 καθώς η καταδίκη του είχε παραβιάσει τους όρους της προηγούμενης ποινής με αναστολή για άλλο αδίκημα.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ….
Άρθρο 10
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι η ελευθερία της έκφρασης ήταν ένα από τα θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Όσον αφορά την καταδίκη για δημόσιο εγκωμιασμό ή υποστήριξη της τρομοκρατίας, το Δικαστήριο έκρινε αυτό το μέρος της προσφυγής απαράδεκτο σύμφωνα με τη σαφή νομολογία του (βλ. Jorge López κατά Ισπανίας, αρ. προσφ. 54140/21). Τα ισπανικά δικαστήρια διαπίστωσαν ότι τα σχόλια και τα τραγούδια του προσφεύγοντος αποτέλεσαν υποκίνηση για υποστήριξη της τρομοκρατίας, διαπίστωση με την οποία συμφώνησε το ΕΔΔΑ. Αυτές οι δηλώσεις ήταν διαθέσιμες σε ένα ευρύ κοινό και μπορούσαν να οδηγήσουν σε δυσμενείς συνέπειες.
Η εκτίμηση των ισπανικών δικαστηρίων ήταν λογική και ανάλογη των πράξεων του προσφεύγοντος. Είχαν εξετάσει την υπόθεση του προσφεύγοντος υπό το πρίσμα της σχετικής νομολογίας του ΕΔΔΑ και η αιτιολόγηση των αποφάσεων – για την καταπολέμηση του δημόσιου εγκωμιασμού ή της υποστήριξης της τρομοκρατίας – φάνηκε να είναι «σχετική» και «επαρκής» για να δικαιολογήσει την παρέμβαση στα δικαιώματα του προσφεύγοντος. Σχετικά με την ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε, το Δικαστήριο σημείωσε ότι αν δεν είχε προηγηθεί η καταδίκη του προσφεύγοντος, δεν θα είχε εκτίσει ποινή για το εν λόγω αδίκημα.
Σχετικά με την καταδίκη για συκοφαντία κατά του Αρχηγού του Κράτους και των κρατικών οργάνων, το Δικαστήριο επισήμανε ότι ο προσφεύγων είχε προβεί στις σχετικές δηλώσεις υπό την ιδιότητά του ως καλλιτέχνη, συμπεριλαμβανομένων επανειλημμένων κατηγοριών για βασανιστήρια, δολοφονίες, ναζισμό κλπ. Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν εξετάσει προσεκτικά την υπόθεση υπό το φως της νομολογίας του Δικαστηρίου και είχαν σταθμίσει τα διάφορα αντικρουόμενα συμφέροντα, προτού τον κρίνουν ένοχο. Αυτή η ποινή δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί δυσανάλογη.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω διαπιστώσεων, το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή.
Άρθρα 13 και 18
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι οι όροι για την αποδοχή προσφυγής amparo ήταν αυστηρότεροι από άλλες προσφυγές, και ότι ήταν αποδεκτό από τα εθνικά δικαστήρια να αναφερθούν στις σχετικές νομοθετικές διατάξεις μόνο εάν δεν είχε τεθεί κάποιο θεμελιώδες ζήτημα, όπως συνέβη εν προκειμένω. Δεδομένου ότι δεν είχε διαπιστωθεί αμφισβητήσιμη παραβίαση των δικαιωμάτων του προσφεύγοντος βάσει του άρθρου 13, δεν μπορούσε να επικαλεστεί το άρθρο 18.
Συνεπώς, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι καταγγελίες βάσει των άρθρων αυτών ήταν προδήλως αβάσιμες και τις απέρριψε (επιμέλεια: echrcaselaw.com).
