Επιβολή διοικητικού προστίμου 4,90 ευρώ σε πολίτη που δεν φορούσε την μάσκα του σε σούπερ μάρκετ. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι δεν συνιστά ποινή. Μη παραβίαση δίκαιης δίκης
ΑΠΟΦΑΣΗ
Makovetskyy κατά Ουκρανίας της 15.09.2022 (αρ. προσφ. 50824/21)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Άρνηση χρήσης μάσκας σε σούπερ μάρκετ. Επιβολή προστίμου. Δίκαιη δίκη.
Ο προσφεύγων αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την υποχρέωση χρήσης μάσκας σε σούπερ μάρκετ. Το μέτρο είχε επιβληθεί με Υπουργική Απόφαση ως προληπτική αντιμετώπιση κατά της διασποράς του κορονοϊού. Το αστυνομικό όργανο που επιλήφθηκε του επέβαλε διοικητικό πρόστιμο αξίας περίπου 4,90 ευρώ.
Το Στρασβούργο ανέφερε ότι παρά το μικρό ποσό του προστίμου, θα μπορούσε ο προσφεύγων να είχε υποστεί βλάβη. Ωστόσο, διαπίστωσε ότι το πρόστιμο νομίμως επιβλήθηκε ως διοικητική παράβαση από αστυνομικό όργανο και η πράξη αυτή υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο. Ο προσφεύγων προσέφυγε στα εθνικά δικαστήρια, τα οποία έλεγξαν και έκριναν την υπόθεση και απέρριψαν την προσφυγή του. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι δεν υπάρχει παραβίαση της δίκαιης δίκης.
Ακολούθως έκρινε ότι το άρθρο 7 δεν είχε εφαρμογή γιατί δεν υπήρχε καμία ποινική καταδίκη παρά ένα πρόστιμο αμελητέου ποσού.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 6§1,
Άρθρο 7
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Oleg Yuriyovych Makovetskyy, είναι Ουκρανός υπήκοος ο οποίος γεννήθηκε το 1985 και ζει στη Roylyanka (Περιφέρεια Οδησσού).
Τον Δεκέμβριο του 2020 ο προσφεύγων πήγε σε ένα σούπερ μάρκετ αλλά αρνήθηκε να φορέσει μάσκα όταν του ζητήθηκε από την ασφάλεια. Κλήθηκε η αστυνομία, συντάχθηκε έκθεση διοικητικού παραπτώματος και επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα πρόστιμο 170 ουκρανικές χρίβνιες (νόμισμα Ουκρανίας – περίπου 4,90 ευρώ) για παραβίαση των κανονισμών για την πρόληψη της μετάδοσης της ασθένειας Covid-19.
Η απαίτηση για χρήση μάσκας είχε επιβληθεί στις αρχές Δεκεμβρίου 2020 με Υπουργική Απόφαση. Στην υπεράσπισή του στο δικαστήριο, ο προσφεύγων αμφισβήτησε τη νομιμότητα των μέτρων και όχι τόσο της αναγκαιότητας να φορέσει μάσκα στο σούπερ μάρκετ. Το τοπικό δικαστήριο Suvorovskyi της Οδησσού απέρριψε την ένσταση του προσφεύγοντος και επικύρωσε το επιβληθέν πρόστιμο. Έκρινε ότι η σχετική νομοθετική ρύθμιση είχε τεθεί σε ισχύ την χρονική περίοδο που εξελίχθηκε το επίμαχο συμβάν, ως εκ τούτου, οι ενέργειες του αστυνομικού ήταν νόμιμες.
Βασιζόμενος στα άρθρα 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και 7 (καμία τιμωρία χωρίς νόμο), ο προσφεύγων παραπονέθηκε ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων ήταν αυθαίρετες, ότι ο αστυνομικός δεν ήταν «δικαστήριο που έχει συσταθεί με νόμο».
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο ήταν διατεθειμένο να αποδεχτεί ότι ο προσφεύγων μπορούσε να είχε υποστεί «σημαντική βλάβη» κατ’ αρχήν παρά το σχετικά χαμηλό ποσό του προστίμου που του επιβλήθηκε. Επανέλαβε ότι δεν ήταν δικαστήριο τέταρτου βαθμού το οποίο θα επανεξέταζε τις αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων.
Όσον αφορά το άρθρο 6, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε τίποτα που να υποδεικνύει ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν ενεργήσει με αυθαίρετο τρόπο. Τα επιχειρήματα του προσφεύγοντος σχετικά με τη νομιμότητα των περιορισμών είχαν εξεταστεί και απορριφθεί. Όσον αφορά το πρόστιμο που επιβλήθηκε από αστυνομικό, επανέλαβε ότι σύμφωνα με τη νομολογία του τα διοικητικά όργανα που εκδίδουν πρόστιμα μπορούν να συμμορφώνονται με τη Σύμβαση υπό τον όρο ότι «υπόκεινται σε μεταγενέστερο έλεγχο από δικαστικό όργανο που έχει πλήρη δικαιοδοσία και παρέχει τις εγγυήσεις του άρθρου 6§1». Αυτό ίσχυε στην προκειμένη περίπτωση. Ως εκ τούτου, απέρριψε τα επιχειρήματα αυτά ως προδήλως αβάσιμα.
Όσον αφορά το άρθρο 7, το Δικαστήριο σημείωσε ότι το πρόστιμο ήταν αμελητέο και ότι η μη πληρωμή δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε στέρηση της ελευθερίας. Δεν υπήρχε «ποινική κατηγορία». Καθόρισε, λοιπόν, ότι το άρθρο 7 δεν είχε εφαρμογή στην υπόθεση του προσφεύγοντος και απέρριψε αυτό το μέρος της προσφυγής (επιμέλεια echrcaselaw.com).
