Άρνηση ελληνικού κοινοβουλίου να άρει ασυλία υπουργού για άσκηση ποινικής δίωξης για συκοφαντική δυσφήμηση γνωστής βουλευτού. Παραβίαση δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο
ΑΠΟΦΑΣΗ
Μπακογιάννη κατά Ελλάδος της 20.12.2022 (αρ. προσφ. 31012/19)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η προσφεύγουσα είναι γνωστή Ελληνίδα βουλευτής και πρώην Υπουργός. Το 2018 η προσφεύγουσα αποδέχτηκε την πρόσκληση να παραστεί στην ορκωμοσία του Προέδρου της Τουρκίας και την ίδια μέρα ο τότε Υπουργός Εθνικής Άμυνας, μέσω ενός tweet της άσκησε έντονη κριτική. Η προσφεύγουσα υπέβαλε έγκληση για συκοφαντική δυσφήμηση. Λόγω της βουλευτικής ιδιότητας του υπουργού, για να κινηθεί ποινική δίωξη έπρεπε να αρθεί η ασυλία του εγκαλουμένου Υπουργού, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος ή να κινηθεί η διαδικασία μόνο από το Κοινοβούλιο, το οποίο τελικά δεν το έπραξε.
Επικαλούμενη το άρθρο 6 § 1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) της ΕΣΔΑ, η προσφεύγουσα παραπονέθηκε ότι η άρνηση του Κοινοβουλίου να άρει την ασυλία του Υπουργού σήμαινε ότι της απαγορεύτηκε η πρόσβαση σε δικαστήριο.
Κατά το ΕΔΔΑ το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο μπορεί να υπόκειται σε περιορισμούς, όπως π.χ. την βουλευτική ασυλία, οι οποίοι είναι ανάλογοι και έχουν θεμιτό σκοπό. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει έγκληση με σκοπό την προστασία της φήμης της. Η αδυναμία κίνησης ποινικής διαδικασίας την είχε εμποδίσει να προστατεύσει τη φήμη της. Συνεπώς, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η άρνηση άρσης της ασυλίας του εγκαλουμένου Υπουργού είχε εμποδίσει την προσφεύγουσα να ασκήσει το δικαίωμά της σε πρόσβαση σε δικαστήριο, κατά παράβαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6 παρ. 1
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα Θεοδώρα Μπακογιάννη είναι Ελληνίδα υπήκοος η οποία γεννήθηκε το 1954 και ζει στην Αθήνα. Είναι βουλευτής.
Το 2018 η προσφεύγουσα αποδέχτηκε την πρόσκληση να παραστεί στην ορκωμοσία του Προέδρου της Τουρκίας. Την ίδια μέρα που αποδέχτηκε την πρόσκληση, ο Π.Κ., τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας, δημοσίευσε ένα tweet μέσω του οποίου άσκησε έντονη κριτική στην προσφεύγουσα. Η τελευταία υπέβαλε έγκληση για συκοφαντική δυσφήμιση δια των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Δεδομένου ότι ο Π.Κ. ήταν βουλευτής, η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, με απώτερο σκοπό την άρση της ασυλίας του, που θα επέτρεπε τη δίωξη. Ο Π.Κ. τόνισε στην Επιτροπή ότι ήταν υπουργός Άμυνας εκείνη την εποχή, και ότι είχε ειδική προστασία βάσει του Συντάγματος (άρθρο 86) και των σχετικών κοινοβουλευτικών κανονισμών.
Στην απόφασή της, η Επιτροπή Δεοντολογίας ανέφερε ότι η ποινική διαδικασία μπορούσε να κινηθεί μόνο από το Κοινοβούλιο κατά του Π.Κ. λόγω της ιδιότητάς του κατά τον χρόνο των επικαλούμενων γεγονότων. Το Κοινοβούλιο τελικά δεν κίνησε την ποινική διαδικασία.
Η προσφεύγουσα άσκησε αγωγή αδικοπραξίας κατά του Π.Κ., με την κατηγορία ότι ανάρτησε συκοφαντικά tweets. Τον Αύγουστο του 2019 το Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτή την αγωγή και διέταξε την καταβολή αποζημίωσης 5.000 ευρώ. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα σχόλια του Π.Κ. είχαν ξεπεράσει τα εύλογα όρια του δικαιώματός του να ασκεί κριτική – έστω και σε αυστηρό τόνο – σχετικά με την απόφασή της να παραστεί στην ορκωμοσία του Τούρκου Προέδρου, και είχε φτάσει στο σημείο να επιτεθεί στον χαρακτήρα της και να βλάψει την τιμή της. Είχε καταπατήσει τα δικαιώματα της προσωπικότητάς της. Ωστόσο, το δικαστήριο αρνήθηκε να δημοσιοποιήσει την απόφαση σύμφωνα με την σχετική νομοθεσία. Ασκήθηκε έφεση και εκκρεμεί η υπόθεση.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο μπορεί να υπόκειται σε περιορισμούς – όπως π.χ. την βουλευτική ασυλία – οι οποίοι είναι ανάλογοι και έχουν θεμιτό σκοπό. Σημείωσε ότι σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, η Βουλή έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να κινήσει την ποινική διαδικασία κατά υπουργού, εντός σύντομης προθεσμίας.
Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει έγκληση με σκοπό την προστασία της φήμης της. Κλειδί για αυτό θα ήταν δημοσίευση της απόφασης στην υπόθεση, η οποία αναφορικά με ιδιώτες στην Ελλάδα θα ήταν δυνατή μόνο σε ποινικές υποθέσεις. Η αδυναμία κίνησης ποινικής διαδικασίας την είχε εμποδίσει να προστατεύσει τη φήμη της. Επιπλέον, το Δικαστήριο σημείωσε ότι η συμπεριφορά του Π.Κ. σε σχέση με την προσφεύγουσα – φερόμενο συκοφαντικό tweet – δεν είχε καμία σχέση με τις δραστηριότητές του ως υπουργού ή βουλευτή.
Το ΕΔΔΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η άρνηση άρσης της ασυλίας του Π.Κ. είχε εμποδίσει την προσφεύγουσα να ασκήσει το δικαίωμά της σε πρόσβαση σε δικαστήριο, κατά παράβαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης.
Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41)
Το Δικαστήριο επιδίκασε στην προσφεύγουσα 5.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.240 ευρώ για έξοδα (echrcaselaw.com).
