Απόλυση δικαστή. Προσφυγή για παραβίαση δίκαιης δίκης και ιδιωτικής ζωής. Απαράδεκτη η προσφυγή για μη τήρηση της εμπιστευτικότητας του φιλικού διακανονισμού
ΑΠΟΦΑΣΗ
Camelia Bogdan κατά Ρουμανίας της 20.10.2022 (αριθμ. προσφ. 32916/20)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Φιλικός διακανονισμός και αρχή της εμπιστευτικότητας.
Η προσφεύγουσα είναι δικαστής. Εναντίον της κινήθηκε πειθαρχική δίωξη και με απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου απολύθηκε από το Σώμα. Άσκησε προσφυγή στο ΕΔΔΑ για παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής. Μετά από ένδικο μέσο που άσκησε ενώπιον των εγχώριων δικαστηρίων προσκόμισε και κοινοποίησε σε 4 παραλήπτες αντίγραφα των επιστολών και συνοδευτικές δηλώσεις φιλικού διακανονισμού τις οποίες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε αποστείλει στα μέρη.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι, τα εν λόγω έγγραφα είχαν δημοσιευτεί σε αρκετές αναφορές στα ΜΜΕ. Η προσφεύγουσα είχε ως εκ τούτου αποκαλύψει τα στοιχεία των διαπραγματεύσεων φιλικού διακανονισμού στην υπόθεσή της ενώπιον του Στρασβούργου στην γραμματεία εθνικού δικαστηρίου στο πλαίσιο εσωτερικών διαδικασιών που είχε κινήσει για να προστατεύσει τη φήμη της, ενώ η χρήση τέτοιων πληροφοριών σε άλλες επίδικες διαδικασίες απαγορεύονταν.
Το ΕΔΔΑ έκρινε την προσφυγή ως απαράδεκτη γιατί η συμπεριφορά της προσφεύγουσας ισοδυναμούσε με κατάχρηση του δικαιώματος ατομικής προσφυγής κατά την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της ΕΣΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 8,
Άρθρο 39§2,
Άρθρο 62§2 Κανονισμού
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα, Camelia Bogdan, είναι υπήκοος της Ρουμανίας η οποία γεννήθηκε το 1981 και ζει στο Βουκουρέστι. Είναι πρώην δικαστής του Εφετείου του Βουκουρεστίου. Τον Απρίλιο του 2018 σε πειθαρχική δίωξη εναντίον της εκδόθηκε απόφαση απόλυσης από τα καθήκοντα της ως δικαστή. Τον Μάιο του 2018 άσκησε έφεση κατά της απόφασης του Εθνικού Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων. Τέθηκε σε αναστολή από τα καθήκοντά της εν αναμονή της εξέτασης της έφεσής της. Τον Ιούνιο του 201 το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι το ένδικο μέσο κατά της απόφασης αναστολής δεν μπορούσε να υποστηριχτεί.
Τον Δεκέμβριο του 2021 η προσφεύγουσα άσκησε Αγωγή στο Εφετείο της Κλουζ για αποζημίωση σχετικά με ορισμένα δημοσιεύματα. Η ίδια απέστειλε, μεταξύ άλλων εγγράφων, αντίγραφα των επιστολών και συνοδευτικές δηλώσεις φιλικού διακανονισμού τις οποίες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέστειλε στα μέρη την 1η Σεπτεμβρίου 2021 κοινοποιώντας την επίδικη υπόθεση στην εναγόμενη Κυβέρνηση. Μεταξύ των αποδεκτών του email της προσφεύγουσας ήταν η γραμματεία του Εφετείου και τέσσερα άλλα άτομα. Αντίγραφα των επιστολών και των φιλικών διακανονισμών που απέστειλε το Δικαστήριο δημοσιεύθηκαν από τρία μέσα ενημέρωσης, τα οποία επέκριναν την προσφεύγουσα ότι δεν τήρησε τους κανόνες εμπιστευτικότητας σχετικά με τις διαδικασίες φιλικού διακανονισμού ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Άσκησε προσφυγή για παραβίαση της δίκαιης δίκης (άρθρο 6§1) και του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτική της ζωή (άρθρο 8).
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Η προσφεύγουσα παραπονέθηκε ότι η πειθαρχική διαδικασία ήταν ασυμβίβαστη με το δικαίωμά της σε πρόσβαση σε δικαστήριο και με το δικαίωμά της σε σεβασμό της ιδιωτικής της ζωής. Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η αποκάλυψη εκ μέρους της προσφεύγουσας της πρότασης φιλικού διακανονισμού ισοδυναμούσε με παραβίαση του κανόνα ότι οι διαπραγματεύσεις φιλικής διευθέτησης πρέπει να είναι εμπιστευτικές. Η κυβέρνηση επικαλέστηκε το άρθρο 39 (φιλικοί διακανονισμοί) της Σύμβασης και το άρθρο 62 § 2 (φιλικός διακανονισμός) του Κανονισμού του Δικαστηρίου.
Συνεπώς, η Κυβέρνηση ήταν εκείνη που ισχυρίστηκε ότι η προσφεύγουσα είχε παραβιάσει τον κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο οι διαπραγματεύσεις έπρεπε να είναι εμπιστευτικές και, ως εκ τούτου, είχε ασκήσει καταχρηστικά το δικαίωμα της ατομικής προσφυγής κατά την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της ΕΣΔΑ.
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι το άρθρο 39 § 2 της Σύμβασης και το άρθρο 62 § 2 του Κανονισμού του Δικαστηρίου προϋπέθετε ότι οι διαπραγματεύσεις φιλικής διευθέτησης θα ήταν εμπιστευτικές. Αυτός ο κανόνας, όπως καταγράφθηκε στη Σύμβαση και στον Κανονισμό του Δικαστηρίου, έπρεπε να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα του γενικού στόχου της διευκόλυνσης φιλικού διακανονισμού προστατεύοντας τα μέρη και το Δικαστήριο από πιθανές παρεμβάσεις.
Σε περιπτώσεις όπου ένας προσφεύγων ή ο δικηγόρος του αποκάλυπτε εν γνώσει του τα στοιχεία των διαπραγματεύσεων φιλικού διακανονισμού, είναι δικαίωμα του ΕΔΔΑ, υπό ορισμένες συνθήκες, να απορρίψει την προσφυγή για λόγους κατάχρησης του δικαιώματος ατομικής προσφυγής.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η προσφεύγουσα στην παρούσα υπόθεση είχε ενημερωθεί την 1η Σεπτεμβρίου 2021, μέσω του εκπροσώπου της, για τον αυστηρά εμπιστευτικό χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων φιλικής διευθέτησης σύμφωνα με το άρθρο 62 § 2 του Κανονισμού του Δικαστηρίου. Ως εκ τούτου, γνώριζε αυτή την απαίτηση.
Ωστόσο, λίγο μετά την κοινοποίηση της υπόθεσής της στην εναγόμενη Κυβέρνηση, είχε αποκαλύψει τα στοιχεία των σχετικών διαπραγματεύσεων φιλικού διακανονισμού, συμπεριλαμβανομένου του ποσού της προτεινόμενης δίκαιης ικανοποίησης, στο Εφετείο της Cluj και σε άλλα τρίτα μέρη. Σε συνέχεια του email της προσφεύγουσας στο Εφετείο της Cluj, τα στοιχεία των διαπραγματεύσεων φιλικής διευθέτησης, συμπεριλαμβανομένων των αντιγράφων των επιστολών και των συνοδευτικών δηλώσεων φιλικού διακανονισμού από το ΕΔΔΑ, τα εν λόγω έγγραφα είχαν δημοσιευτεί σε αρκετά ΜΜΕ. Η προσφεύγουσα είχε ως εκ τούτου αποκαλύψει τα στοιχεία των διαπραγματεύσεων φιλικού διακανονισμού για την υπόθεσή της ενώπιον του Στρασβούργου στην γραμματεία εθνικού δικαστηρίου στο πλαίσιο εσωτερικών διαδικασιών που είχε κινήσει για να προστατεύσει τη φήμη της, ενώ η χρήση τέτοιων πληροφοριών σε άλλες επίδικες διαδικασίες απαγορεύονταν.
Το Δικαστήριο δεν πείστηκε από τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αποκάλυψη των λεπτομερειών των διαπραγματεύσεων φιλικού διακανονισμού στην περίπτωσή της σε εθνικό δικαστήριο και τρίτα μέρη είχε παραβιάσει την αρχή της εμπιστευτικότητας που ορίζεται στο άρθρο 39 § 2 της ΕΣΔΑ και στο άρθρο 62 § 2 του Κανονισμού και ότι, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, η συμπεριφορά της ισοδυναμούσε με κατάχρηση του δικαιώματος ατομικής προσφυγής κατά την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της Σύμβασης.
Το ΕΔΔΑ έκρινε την προσφυγή ως απαράδεκτη (επιμέλεια echrcaselaw.com).
