Απέλαση Τούρκου από Γερμανία κατόπιν καταδικών του για ναρκωτικά. Μη ενσωμάτωσή του στη γερμανική κοινωνία. Αναγκαία για την κοινωνία η απέλασή του
ΑΠΟΦΑΣΗ
Cabucak κατά Γερμανίας της 20.12.2018 (υπ’ αριθμ. 18706/16)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Απέλαση αλλοδαπού λόγω καταδικών για ναρκωτικά. Καταδίκη Τούρκου υπηκόου γεννημένου στη Γερμανία για παραβάσεις σχετικές με ναρκωτικά και απέλασή του λόγω της επικινδυνότητας τέλεσης νέων ποινικών αδικημάτων. Παρότι είχε αποκτήσει μια κόρη με Γερμανίδα υπήκοο, δεν έζησε με την κόρη του, παρά μόνο για μια σύντομη χρονική περίοδο, ώστε να μην αποδεικνύεται οικογενειακός δεσμός με τη χώρα. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η παρέμβαση ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία, δεδομένου ότι ήταν προς το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας. Ο προσφεύγων δεν ενσωματώθηκε στη Γερμανία και η συμπεριφορά του δεν αποδείκνυε ότι δεν υπήρχαν πλέον κίνδυνοι να διαπράξει εκ νέου τα αδικήματα, ενώ ταυτόχρονα είχε ισχυρούς κοινωνικούς, πολιτιστικούς και οικογενειακούς δεσμούς με την Τουρκία. Μη παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 8
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων Yunus Cabucak είναι Τούρκος υπήκοος, που γεννήθηκε το 1980 στη Neustadt / Weinstraße και ζει στο Speyer (Γερμανία). Τον Ιανουάριο του 1996 του χορηγήθηκε άδεια μόνιμης παραμονής στη Γερμανία. Από το 1996 έως το 2010, καταδικάστηκε για πολυάριθμες παραβάσεις σχετικές με ναρκωτικά. Αυτός καταδικάστηκε συγκεκριμένα το 2010 σε 4 χρόνια και 3 μήνες φυλάκισης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υποβλήθηκε σε θεραπεία για αποτοξίνωση από τα ναρκωτικά.
Τον Ιούλιο του 2002, η αρμόδια αρχή του Neustadt διέταξε την απέλασή του στην Τουρκία, αναφερόμενη στις προηγούμενες καταδίκες του. Η αίτησή του για διοικητική αναθεώρηση απορρίφθηκε όπως και η έφεση στο διοικητικό δικαστήριο του Neustadt. Τον Ιανουάριο του 2005, ωστόσο, το Διοικητικό Εφετείο του Rhineland-Paletinate ανακάλεσε την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, καθώς ο κ. Cabucak είχε δικαίωμα παραμονής, δεν είχε ακόμη υποβληθεί σε θεραπεία, την οποία ήταν πρόθυμος να κάνει, και είχε βιώσει δύσκολες καταστάσεις, δεδομένου ότι η μητέρα του είχε δολοφονηθεί από τον πατέρα του το 1982.
Το 2008, οι αρχές διέταξαν εκ νέου την απέλαση του προσφεύγοντος στην Τουρκία, την οποία αμφισβήτησε. Τον Μάιο του 2014, το Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι οι αρχές είχαν ορθώς διαπιστώσει ότι αυτός αποτελούσε κίνδυνο, αναφερόμενο στη συχνή αποτυχία του να υποβληθεί σε θεραπεία για την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά, και το γεγονός ότι ήταν πιθανό να διαπράξει εκ νέου τα ποινικά αδικήματα. Επιπλέον, το δικαστήριο υπογράμμισε ότι, ακόμη και αν εν απέκτησε μια κόρη με Γερμανίδα υπήκοο, είχε ζήσει μόνο μαζί της για λίγους μήνες μετά τη γέννησή της και η επικοινωνία μεταξύ πατέρα και κόρης μειώθηκε αφ’ ότου η μητέρα απέκτησε δεύτερο παιδί με άλλο πατέρα. Θεώρησε επίσης ότι ο κ. Cabucak δεν είχε ενσωματωθεί στην κοινωνία οικονομικά ή κοινωνικά.
Η έφεση του κ. Cabucak απορρίφθηκε στις 25 Μαρτίου 2015. Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο δεν δέχτηκε τη συνταγματική του καταγγελία για την εκδίκαση της υπόθεσης. Μια απόπειρα απέλασης του προσφεύγοντος τον Οκτώβριο του 2015 κρίθηκε ανεπιτυχής διότι ο προσφεύγων δεν διέθετε έγκυρο διαβατήριο. Τον Δεκέμβριο του 2015 του δόθηκε προσωρινή άδεια παραμονής μέχρι την ολοκλήρωση των εκκρεμών διαδικασιών ασύλου. Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση αυτών των διαδικασιών.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 8
Το Δικαστήριο έκρινε ότι ενώ η απέλαση του προσφεύγοντος ισοδυναμεί με παρέμβαση στην οικογενειακή του ζωή, καθώς είχε σχέση με την κόρη του, αυτή η παρέμβαση ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία, δηλαδή ήταν προς το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας και για την πρόληψη διαταραχής ή διάπραξης εγκλήματος.
Το Δικαστήριο παρατήρησε ειδικότερα ότι ο προσφεύγων καταδικάστηκε για μεγάλο αριθμό σοβαρών εγκλημάτων σχετικά με τα ναρκωτικά μεταξύ 1996 και 2010. Η φύση και η σοβαρότητα των αδικημάτων, καθώς το γεγονός ότι ο αυτός διέπραξε τουλάχιστον ένα ποινικό αδίκημα ως ενήλικας, απέκλεισε την εκτίμηση και την αξιολόγηση των αδικημάτων ως απλές παραβάσεις από ανήλικο. Είχε επίσης ληφθεί υπόψη ότι συνέχισε να διαπράττει ποινικά αδικήματα ακόμα και όταν η απόφαση απέλασής του είχε ήδη εκδοθεί για πρώτη φορά το 2002.
Η συμπεριφορά του προσφεύγοντος από το 2009, η οποία περιελάμβανε την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και την αντιμετώπιση των ψυχολογικών του προβλημάτων, δεν δικαιολογούσε το συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν πλέον κίνδυνοι να διαπράξει εκ νέου τα αδικήματα.
Όσον αφορά την οικογενειακή του κατάσταση, το Δικαστήριο σημείωσε ότι δεν ζούσε με την κόρη του και ότι είχε ζήσει μαζί της μόνο για μια σύντομη χρονική περίοδο περίπου δύο μηνών μεταξύ της γέννησης της κόρης τον Σεπτέμβριο του 2009 μέχρι και τη σύλληψή του τον Νοέμβριο του 2009. Σημείωσε επίσης ότι ο προσφεύγων είχε ισχυρούς δεσμούς με τη Γερμανία, όπου είχε γεννηθεί και είχε ζήσει όλη του τη ζωή εκεί, αλλά δεν ενσωματώθηκε πλήρως ιδίως λόγω απουσίας επαγγελματικής κατάρτισης. Το Δικαστήριο συμφώνησε με την απόφαση των εθνικών δικαστηρίων, ότι ο προσφεύγων είχε ισχυρούς κοινωνικούς, πολιτιστικούς και οικογενειακούς δεσμούς με την Τουρκία, δεδομένου ότι είχε καλή γνώση της γλώσσας και εξοικείωση με τις συνθήκες διαβίωσης στη Τουρκία αν και την είχε επισκεφθεί μόνο δύο φορές, ως παιδί. Τέλος, το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι υπέστη τραύμα από το γεγονός ότι ο πατέρας του δολοφόνησε τη μητέρα του, αλλά θεώρησε ότι ο προσφεύγων δεν κατόρθωσε να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του ότι δηλαδή δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τη θεραπεία στην Τουρκία και ότι η απέλαση θα αύξανε σημαντικά τον κίνδυνο περαιτέρω τραυματισμού.
Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα των ποινικών αδικημάτων που διαπράχθηκαν από τον προσφεύγοντα, και λαμβάνοντας υπόψη την δικαιοδοσία των κρατών μελών σχετικά με τον έλεγχο της παραμονής των αλλοδαπών στην επικράτειά τους, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η παρέμβαση υποστηρίχθηκε από σχετική και επαρκή αιτιολόγηση.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 σχετικά με την απέλαση του κ. Cabucak(επιμέλεια echrcaselaw.com).
