Η άρνηση χορήγησης υπηκοότητας δεν παραβιάζει τις αρχές της ελευθερίας της θρησκείας, της έκφρασης και του συνέρχεσθαι
ΑΠΟΦΑΣΗ
Boudelal κατά Γαλλίας της 06-07-2017 (αριθμ. προσφ. 14894/14)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η χορήγηση υπηκοότητας δεν μπορεί να γίνεται άνευ όρων. Δεν παραβιάζεται η ΕΣΔΑ από την μη χορήγηση της γαλλικής υπηκοότητας στον προσφεύγοντα αλλοδαπό, αφού τηρήθηκαν όλες οι νόμιμες διαδικασίες και υπήρξε και αιτιολογία για την μη χορήγηση.
Το ΕΔΔΑ σημείωσε ότι δεν δόθηκε η γαλλική υπηκοότητα στον κ. Boudelal με την αιτιολογία ότι υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες σχετικά με την πίστη του και την υπακοή στη Γαλλία. Παρατήρησε ότι ο προσφεύγων ήταν σε θέση, τόσο μετά όσο και πριν από την άρνηση να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, να συμμετέχει σε διαδηλώσεις και να συμμετέχει σε οποιαδήποτε οργάνωση της επιλογής του. Απορρίπτεται η προσφυγή.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 9
Άρθρο 10
Άρθρο 11
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Chérif Boudelal, είναι υπήκοος της Αλγερίας, ο οποίος γεννήθηκε το 1945 και ζει στην Αβινιόν. Ο κ. Boudelal ζει νόμιμα στη Γαλλία από το 1967.
Το 2009 υπέβαλε αίτημα για απόκτηση της γαλλικής υπηκοότητας μέσω επανένταξης. Το Υπουργείο μετανάστευσης, ενσωμάτωσης, εθνικής ταυτότητας και ανάπτυξης απέρριψε την αίτησή του με την αιτιολογία ότι είχε επαφές με «ένα κίνημα υπεύθυνο για βίαιες ενέργειες και το οποίο υποστήριζε μια Ριζοσπαστική εφαρμογή του Ισλάμ: την ομάδα των Παλαιστινίων της Παλαιστίνης» της οποίας ήταν ο Πρόεδρος, όντας το τοπικό παράρτημα μιας οργάνωσης «κοντά στην ιδεολογία της Χαμάς (Παλαιστινιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα)».
Ο κ. Boudelal προσέφυγε στον Υπουργό. Ο Υφυπουργός αποφάσισε να επικυρώσει την άρνηση. Ο κ. Boudelal και η σύζυγός του, η οποία και η ίδια είχε αρνητική απάντηση, προσέφυγαν ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου της Nantes για την ακύρωση της απόφασης. Στις 22 Φεβρουαρίου 2012, το δικαστήριο απέρριψε τις αιτιάσεις τους.
Το Διοικητικό Εφετείο της Nantes επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση στις 31 Μαΐου 2013. Παρατήρησε ότι πρωτίστως και κατά κύριο λόγο το Υπουργείο είχε την αρμοδιότητα να εκτιμήσει κατά πόσο έπρεπε να εγκρίνει τη πολιτογράφηση ή τη επαναφορά της γαλλικής ιθαγένειας σε αλλοδαπό ο οποίος υπέβαλλε αίτημα, και ότι στο πλαίσιο της «εξέτασης της καταλληλότητας» ο Υπουργός ήταν επίσης αρμόδιος «να λάβει υπόψη τυχόν δυσμενείς πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά του προσφεύγοντος».
Η αίτηση παροχής νομικής συνδρομής που υπέβαλε ο κ. Boudelal για την διαδικασία της έφεσης απορρίφθηκε.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το ΕΔΔΑ επισήμανε ότι δεν δόθηκε η γαλλική υπηκοότητα στον κ. Boudelal με την αιτιολογία ότι υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες σχετικά με την πίστη του και την υπακοή στη Γαλλία.
Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι, όπως και ο προσφεύγων στην υπόθεση Petropavlovskis κατά Λουξεμβούργου (αριθ. 44230/06), ο κ. Boudelal ήταν σε θέση, τόσο μετά όσο και πριν από την άρνηση της αίτησης επανένταξής του ως Γάλλος υπήκοος, να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, να συμμετέχει σε διαδηλώσεις και να συμμετέχει σε οποιαδήποτε οργάνωση της επιλογής του.
Ο προσφεύγων κατήγγειλε ότι η άρνηση είχε αποτρεπτικό αποτέλεσμα στην ικανότητα άσκησης των δικαιωμάτων του, σύμφωνα με τα άρθρα 9, 10 και 11 της Σύμβασης, αλλά απέτυχε να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του. Εξάλλου, δεν υπήρχε κανένα στοιχείο στη δικογραφία του ότι είχε παραιτηθεί από τη συμμετοχή του στις οργανώσεις ή απαρνήθηκε τις πεποιθήσεις του μετά την άρνησή του να τον επανεντάξουν ως Γάλλο υπήκοο.
Επιπλέον, η άρνηση δεν είχε ποινικό χαρακτήρα. Η απόφαση απλώς ανέφερε ότι ένα από τα κριτήρια σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο για την επανάκτηση της γαλλικής ιθαγένειας δεν ικανοποιήθηκε. Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι όπως και ο νόμος της Λετονίας στην προαναφερθείσα υπόθεση Petropavlovskis, έτσι και ο γαλλικός νόμος δεν εγγυάται στους αλλοδαπούς δικαίωμα απόκτησης της γαλλικής ιθαγένειας άνευ όρων. Αντιθέτως, συσχέτιζε την απόκτηση της γαλλικής ιθαγένειας με τη προϋπόθεση της πίστης των υποψήφιων υπηκόων, όπως εκτιμήθηκε από τις αρχές, παρέχοντας παράλληλα διασφαλίσεις και εγγυήσεις εναντίον πράξεων αυθαιρεσίας, υποχρεώνοντας τις αρχές να αιτιολογήσουν την απόρριψη απόδοσης της γαλλικής υπηκοότητας και δίνοντας τη δυνατότητα στους απορριφθέντες υποψηφίους να προσφύγουν στα διοικητικά δικαστήρια. Από τη δικογραφία προέκυπτε ότι υπήρχαν αποτελεσματικές δικλείδες στην περίπτωση του κ. Boudelal.
Όπως και στην υπόθεση Petropavlovskis, το Δικαστήριο δεν μπορούσε να καταλάβει πως με οποιονδήποτε τρόπο ο προσφεύγων εμποδίζετο να εκφράσει τις απόψεις του ή να συμμετέχει σε οποιαδήποτε συγκέντρωση ή οργάνωση. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξαν παραβιάσεις των άρθρων 9, 10 και 11 της ΕΣΔΑ.
