Οι ανεκτέλεστες δικαστικές αποφάσεις παραβιάζουν το δικαίωμα δίκαιης δίκης και το δικαίωμα ιδιοκτησίας
ΑΠΟΦΑΣΗ
Mazzeo κατά Ιταλίας της 5/10/2017 (αριθ. προσφ. 32269/09)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αποτυχία εκτέλεσης δικαστικής απόφασης. Καταδίκη της Ιταλίας για την μη εκτέλεση της απόφασης τόσο για παραβίαση της δίκαιης δίκης όσο και για παραβίαση του σεβασμού της περιουσίας.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 6 παρ. 1
Άρθρο 1 του 1ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Οι προσφεύγοντες, οι Saverio Cosimo Mazzeo, Cosimo Damiano Mazzeo και Elmerindo Mazzeo, είναι Ιταλοί υπήκοοι οι οποίοι γεννήθηκαν το 1957, 1961 και 1961 αντίστοιχα και ζουν στο Ceppaloni, Arpaise και στη Πάρμα (Ιταλία). Η υπόθεση αφορά τη μη εκτέλεση θετικής γι΄αυτούς δικαστικής απόφασης.
Στις 15 Ιουλίου 1981, ο πρόεδρος της περιφέρειας της Καμπανίας αποφάσισε να κλείσει το νηπιαγωγείο στο οποίο δίδασκε η μητέρα των προσφευγόντων (κα Scocca) και να επανεντάξει το προσωπικό με συμβάσεις αορίστου χρόνου στον Δήμο Ceppaloni εντός 60 ημερών, αρχής γενομένης από τις 30 Ιουλίου 1981. Μετά τη λήξη της προθεσμίας αυτής, οι ενδιαφερόμενοι θα αμείβονταν με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση των τοπικών κυβερνητικών υπαλλήλων. Στις 27 Ιουνίου 1988 ο Δήμος επαναπροσέλαβε τα εν λόγω μέλη του προσωπικού, συμπεριλαμβανομένης της κας Scocca, βάσει των συμβάσεων αορίστου χρόνου που άρχιζαν την ημερομηνία αυτή. Η κα Scocca έλαβε υψηλότερο μισθό από ό, τι της καταβάλλονταν μεταξύ 1981 και 1988.
Στις 25 Ιουνίου 1990, ο Δήμος απέλυσε την κ. Scocca. Η τελευταία άσκησε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού δικαστηρίου της Νάπολης (TAR), προκειμένου να ανασταλεί η απόλυση της. Υποστήριξε επίσης την καταβολή του χρηματικού οφειλόμενου ποσού που αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ της καταβληθείσας αμοιβής μεταξύ του 1981 και του 1988 και του μισθού που της καταβάλλετο από την ημερομηνία της νέας απασχολήσεως (27 Ιουνίου 1988).
Το TAR απέρριψε την έφεσή της και η κα Scocca άσκησε αναίρεση, αλλά απεβίωσε όσο η υπόθεσή της εκκρεμούσε. Οι τρεις προσφεύγοντες συνέχισαν τις διαδικασίες ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ως οι νόμιμοι κληρονόμοι.
Στις 27 Ιουνίου 2006, το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχτηκε την αναίρεση της κας Scocca, διατάσσοντας το Δήμο να καταβάλλει τη μισθολογική διαφορά η οποία ανέρχονταν σε 222.931,69 ευρώ. Ωστόσο, απέρριψε την αναίρεση της κα Scocca, καθόσον αφορούσε τη νομιμότητα της απολύσεώς της.
Στις 30 Ιανουαρίου 2008, δεδομένου ότι ο Δήμος δεν εκτέλεσε την απόφαση, οι προσφεύγοντες άσκησαν προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στις 20 Νοεμβρίου 2008, κατά τη διάρκεια των διαδικασιών σχετικά με την σχέση εργασίας, ο Δήμος διέταξε αυτεπαγγέλτως την αντικατάσταση της προηγούμενης απόφασης με την απόφαση αριθ. 284, η οποία ανέφερε ότι η κα Scocca έπρεπε να είχε επαναπροσληφθεί με ορισμένου χρόνου σύμβαση και όχι αορίστου. Την επόμενη ημέρα, ζήτησε να απορριφθεί η αίτηση ακυρώσεως των προσφευγόντων. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτό το αίτημα του Δήμου και απέρριψε την αίτηση ακύρωσης με την αιτιολογία ότι η νομική αξίωση είχε ακυρωθεί αυτόματα. Στις 22 Ιανουαρίου 2009 οι προσφεύγοντες υπέβαλλαν αίτημα ανεπιτυχώς να ακυρωθεί η υπ’ αριθμ. 284 απόφαση. Η αναίρεσή τους ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας εκκρεμεί αυτήν τη στιγμή.
Επικαλούμενοι το άρθρο 6 παράγραφος 1 (δικαίωμα ακρόασης εντός εύλογου χρονικού διαστήματος) και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης (προστασία της περιουσίας), οι προσφεύγοντες παραπονούνται για παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου και του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο, καθώς και για την αποτυχία της εκτέλεσης της απόφασης του Συμβούλιο της Επικρατείας της 27ης Ιουνίου 2006.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ….
Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 και του άρθρου 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου και επιδίκασε ποσό 245.000 ευρώ για αποζημίωση και ηθική βλάβη και 2.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα και δαπάνες (επιμέλεια echrcaselaw.com).
