Η απόρριψη αναίρεσης αναφερόμενη σε σχετικές νομικές διατάξεις και η μη παραπομπή της υπόθεσης στο ΔΕΕ δεν παραβιάζει το δικαίωμα δίκαιης δίκης
ΑΠΟΦΑΣΗ
Baydar κατά Ολλανδίας της 24.04.2018 (αριθμ. προσφ. 55385/14)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αίτημα για υποβολή προδικαστικού ερωτήματος από το Ανώτατο Δικαστήριο στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απόρριψη του αιτήματος διότι δεν υπήρξε ζήτημα καθορισμού νομικών ζητημάτων για λόγους νομικής ομοιομορφίας ή νομικής εξέλιξης. Μη παραβίαση του δικαιώματος δίκαιης δίκης.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6 § 1
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα, Ilkay Baydar, γεννήθηκε το 1968 και ζει στο Apeldoorn (Κάτω Χώρες). Έχει ολλανδική και τουρκική ιθαγένεια. Τον Οκτώβριο του 2011, ο κ. Baydar καταδικάστηκε από το Εφετείο Arnhem για τη μεταφορά ηρωίνης και για λαθρεμπόριο ανθρώπων και με ποινή φυλάκισης 40 μηνών. Το Εφετείο θεώρησε τεκμηριωμένο το γεγονός ότι ο προσφεύγων είχε, για σκοπούς οικονομικού κέρδους, μεταξύ Νοεμβρίου 2006 Ιανουαρίου 2007 διευκολύνει τη παράνομη διαμονή 20 ιρακινών μεταναστών στις Κάτω Χώρες, στη Γερμανία και στη Δανία. Η απόφαση επικυρώθηκε με έφεση, αν και το Ανώτατο δικαστήριο μείωσε την ποινή σε 34 μήνες λόγω της υπερβολικής διάρκειας της διαδικασίας.
Όσον αφορά την κατηγορία της λαθρομετανάστευσης, ισχυρίστηκε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που επικαλείται το Εφετείο δεν αποδείκνυαν ότι οι ιρακινοί μετανάστες «κατοικούσαν» στις Κάτω Χώρες, στη Γερμανία ή στη Δανία. Αντ΄ αυτού, τα στοιχεία έδειξαν ότι οι Ιρακινοί μετανάστες θα μεταφέρονταν από τον προσφεύγοντα στη Δανία μέσω των Κάτω Χωρών και της Γερμανίας, αλλά ότι δεν μπορούσαν να παρακάμψουν τη Γερμανία. Η διαμονή των μεταναστών στις Κάτω Χώρες και στη Γερμανία ήταν σύντομη και μεταβατική, επομένως δεν υπήρχε καμία απόδειξη «διαμονής» στις χώρες αυτές. Υπό την άποψη αυτή ο προσφεύγων επικαλέστηκε ευρωπαϊκό δίκαιο (οδηγία 2002/90 / ΕΚ του Συμβουλίου και Απόφαση 2002/946 / JBZ) και ζήτησε να υποβληθεί ερώτημα στο Δικαστήριο ΕΕ για έκδοση προδικαστικής απόφασης σχετικά με την ερμηνεία της «κατοικίας».
Το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε και απέρριψε την αναίρεση, αναφέροντας ότι – με βάση την εθνική νομολογία- δεν απαιτείται περαιτέρω αιτιολογία, διότι οι καταγγελίες δεν οδήγησαν στην ανάγκη καθορισμού νομικών ζητημάτων για λόγους νομικής ομοιομορφίας ή νομικής εξέλιξης.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν ήταν αντίθετο προς το άρθρο 6 § 1 της Σύμβασης τα ανώτερα δικαστήρια να απορρίψουν μια αναίρεση με απλή αναφορά στις σχετικές νομικές διατάξεις, αν το θέμα δεν εγείρει θεμελιωδώς σημαντικό νομικό ζήτημα, ιδίως στο πλαίσιο των επιταχυνόμενων διαδικασιών. Η αρμοδιότητα των δικαστηρίων περιοριζόταν στην εξακρίβωση του αν οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων δεν ήταν αυθαίρετες ή ήταν κατά τα άλλα προδήλως παράλογες.
Το Δικαστήριο συμφώνησε με την εξήγηση του εθνικού Ανώτατου Δικαστηρίου ότι ήταν σαφές ότι όταν μια αίτηση αναιρέσεως απορρίπτονταν, δεν υπήρχε λόγος να υποβληθεί προδικαστικό ερώτημα καθώς το ζήτημα δεν δημιουργούσε νομικό ζήτημα που πρέπει να λυθεί και να εξεταστεί.
Το Δικαστήριο επεσήμανε επίσης ότι το ΔΕΕ είχε αποφανθεί ότι τα εθνικά δικαστήρια (κατά την έννοια του Άρθρου 267 § 3 της ΣΛΕΕ) δεν υποχρεούνταν να παραπέμψουν ένα ζήτημα σχετικά με την ερμηνεία του δικαίου της ΕΕ ενώπιον του, αν το ζήτημα δεν ήταν κρίσιμο, δηλαδή αν η απάντηση δεν είχε αποτέλεσμα στην έκβαση της υπόθεσης.
Δεδομένου ότι το Ανώτατο Δικαστήριο είχε εξετάσει δεόντως τους λόγους της προσφυγής επί νομικών ζητημάτων από τον κ. Baydar και το Δικαστήριο δεν αναγνώρισε την ύπαρξη αδικίας κατά τη διαδικασία, δεν υπήρξε καμία παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο σημείωσε ότι το αίτημα απορρίφθηκε από το Τριμελές Ανώτατο Δικαστήριο με συνοπτική αιτιολογία βάσει εθνικού δικαίου αφού έλαβε γνώση του συνόλου των γραπτών λόγων αναιρέσεως και τη Συμβουλευτική γνώμη του γενικού εισαγγελέα (επιμέλεια echrcaselaw.com).
