Ο συμβιβασμός των προσφευγόντων με το κράτος για την ακίνητη περιουσία τους είχε τερματίσει τη διαφορά σχετικά με την απώλειά της και δεν τους έδινε δικαίωμα προσφυγής στο Στρασβούργο

ΑΠΟΦΑΣΗ

Yeşil και λοιποί κατά Τουρκίας 27.09.2018 (αρ. προσφ. 26608/07 και 328/08)

 βλ. εδώ

 ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ακύρωση τίτλων ιδιοκτησίας. Καταγγελία ότι η απώλεια των δικαιωμάτων κυριότητας χωρίς αποζημίωση παραβίασε το δικαίωμα των προσφευγόντων σεβασμού των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας τους. Εθελοντική επαναγορά της γης από τους προσφεύγοντες σε τιμή οριζόμενη από τις αρχές. Ο διακανονισμός με τις αρχές είχε ως αποτέλεσμα την ικανοποίηση των αιτημάτων τους και τον τερματισμό της διαφοράς. Απαράδεκτη προσφυγή.

ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 1 ΠΠΠ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Οι προσφεύγοντες, Mustafa Yeşil, Eşe Teke, Ömer Elmas, Sultan Teke, Ahmet Teke, Hüseyin Teke και Veli Dayanikli, είναι Τούρκοι υπήκοοι οι οποίοι γεννήθηκαν το 1955, 1944, 1936, 1937, 1945, 1950 και 1964 αντίστοιχα και ζουν στην Adana (Τουρκία). Οι προσφεύγοντες διέθεταν γη στην περιοχή Pozantı, στο Tekir Yaylası, το οποίο είναι ένα από τα μεγάλα τουρκικά οροπέδια που είναι γνωστά ως τουριστικά αξιοθέατα και τα οποία είναι καταχωρημένα ως μεσογειακός ορεινός βοσκότοπος. Η υπόθεση αφορά τη διαδικασία ακύρωσης των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων.

Τον Ιανουάριο του 1999, μετά την ίδρυση του κτηματολογίου, οι τίτλοι ιδιοκτησίας όλων των προσφευγόντων, με εξαίρεση εκείνου του κ. Dayanıklı, ο οποίος είχε αγοράσει τη έκτασή του βάσει του κτηματολογίου, είχαν καταχωρηθεί στο κτηματολόγιο λόγω χρησικτησίας. Οι προσφεύγοντες είχαν οικοδομήσει εξοχικές κατοικίες με δημοτική εξουσιοδότηση και είχε καταβάλει τους σχετικούς φόρους.

Σε διαφορετικές ημερομηνίες, το Υπουργείο Οικονομικών κίνησε τη διαδικασία ακύρωσης των τίτλων ιδιοκτησίας των προσφευγόντων στο πλαίσιο του Νόμου για τις εκτάσεις βοσκοτόπων. Μετά την εν λόγω διαδικασία, το περιφερειακό δικαστήριο διέταξε την εγγραφή των οικοπέδων στο ειδικό κτηματολόγιο για εκτάσεις βοσκοτόπων, στο όνομα του Δημοσίου. Οι αποφάσεις επικυρώθηκαν από το Ακυρωτικό Δικαστήριο. Οι προσφεύγοντες υπέβαλαν αιτήσεις διορθώσεως αναφορικά με την απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, μερικές από τις οποίες απορρίφθηκαν χωρίς να εξεταστεί η ουσία με το σκεπτικό ότι η εν λόγω έκταση άξιζε λιγότερο από τη νόμιμη τιμή ενέργειας, στο οποίο αποσκοπεί η διόρθωση της απόφασης,  ενώ άλλες απορρίφθηκαν μετά από εξέταση της ουσίας.

Επομένως, για να είναι επιλέξιμοι για το νόμο αριθ. 5685, οι προσφεύγοντες υπέβαλαν αιτήσεις να αγοράσουν τις εκτάσεις των οποίων οι τίτλοι ιδιοκτησίας ακυρώθηκαν, σε τιμή καθορισμένη από τις αρχές. Μεταξύ Οκτωβρίου του 2010 και Οκτωβρίου 2011 έλαβαν πίσω τους τίτλους ιδιοκτησίας σε τιμές που κυμαίνονταν από 2.649 ευρώ  έως 16.186 ευρώ, ανάλογα με το οικόπεδο.

Επικαλούμενοι, ειδικότερα, το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (προστασία της περιουσίας), οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται  ότι η απώλεια των δικαιωμάτων κυριότητας χωρίς αποζημίωση παραβίασε το δικαίωμά τους σεβασμού των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας τους. Υποστηρίζουν ότι ο νόμος αριθ. 5685 που απαιτεί από αυτούς να αγοράσουν πίσω τα δικά τους οικόπεδα αποδεικνύει την παράνομη και άδικη διαδικασία που αποσκοπεί στην ακύρωση των τίτλων ιδιοκτησίας. Στην πραγματικότητα, έπρεπε να αγοράσουν πίσω την ιδιοκτησία τους.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

 Άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου

Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι μια αίτηση για διόρθωση μιας απόφασης αποτελούσε, σύμφωνα με το τουρκικό αστικό δίκαιο, κατάλληλο ένδικο βοήθημα το οποίο ανέστειλε την εξάμηνη προθεσμία του άρθρου 35 της Σύμβασης. Ωστόσο, οι Mustafa Yeşil, Eşe Teke, Sultan Teke, Ahmet Teke και Veli Dayanıklı υπέβαλαν αίτηση για διόρθωση δικαστικής απόφασης προκειμένου να αμφισβητήσουν το χαμηλότερο από το προβλεπόμενο από το νόμο κατώτατο όριο/ποσό, νομικό ένδικο μέσο ​​το οποίο ήταν ακατάλληλο και καταδικασμένο να αποτύχει κατά το χρόνο τέλεσης των πραγματικών περιστατικών και δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδικο μέσο κατά την έννοια του άρθρου 35 § 1 της Σύμβασης. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αποφάσεις αναιρέσεως που εκδόθηκαν τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο του 2006 αντίστοιχα ήταν «οριστικές» εσωτερικές αποφάσεις στις παρούσες υποθέσεις. Έχοντας υπόψη τις ημερομηνίες υποβολής των προσφυγών ενώπιον του Δικαστηρίου, οι εν τελευταίες υποβλήθηκαν εκτός της εξάμηνης προθεσμίας. Επομένως, οι καταγγελίες τους υποβλήθηκαν εκπρόθεσμα και έπρεπε να απορριφθούν.

Όσον αφορά τους κκ. Ömer Elmas και Hüseyin Teke, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι είχαν θεωρήσει άδικη τη τροπολογία αριθ. 5685, η οποία εισήχθη για να επανορθώσει την ακύρωση των τίτλων ιδιοκτησίας που αφορούν γη βρισκόμενη σε βοσκότοπους. Εντούτοις, παρά την καταγγελία τους, αγόρασαν εκουσίως εκ νέου τη γη τους. Το Δικαστήριο έκρινε ότι κατά συνέπεια κατέληξαν σε συμφωνία σε εθνικό επίπεδο, θέτοντας τέλος στη διαφορά σχετικά με την απώλεια της περιουσίας τους.

Ο κ. Ömer Elmas και ο κ. Hüseyin Teke είχαν συνεπώς τη δυνατότητα να επανακτήσουν τα δικαιώματά τους μετά την καταβολή της τιμής που προσέφεραν οι αρχές. Το Δικαστήριο παρατήρησε επίσης ότι τα καταβληθέντα ποσά δεν ήταν κατά κανένα τρόπο υπερβολικά, λαμβανομένης υπόψη της έκτασης της οικείας γης. Κατά συνέπεια, οι καταγγελίες έπρεπε να απορριφθούν ως αβάσιμες(επιμέλεια echrcaselaw.com).