Η μη εκτέλεση αποφάσεων για μεταβίβαση ακινήτου συνιστά παραβίαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Stamova κατά Βουλγαρίας της 19-1-2017 (αρ. προσφ. 8725/07)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Μη εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων για μεταβίβαση ακινήτου από τον Δήμο. Η υπόθεση αφορούσε την καταγγελία της προσφεύγουσας, τόσο με τη προσωπική της ιδιότητα αλλά και ως εμπόρου, για την αποτυχία των αρχών να της μεταβιβάσουν ένα κατάστημα το οποίο ανήκε στο δήμο. Στηριζόμενη στο άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου Νο 1 (προστασία της ιδιοκτησίας) και το άρθρο 13 (δικαίωμα αποτελεσματικού ένδικου μέσου), η προσφεύγουσα κατήγγειλε την αποτυχία των δημοτικών αρχών να εφαρμόσουν 3 αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις οι οποίες διατάσσουν να μεταβιβαστεί το κατάστημα στην ίδια, ισχυριζόμενη επίσης, ότι δεν υπήρξε κανένα αποτελεσματικό ένδικο μέσο αναφορικά με την αξίωση αποζημίωσης είτε από το κράτος ή από το δήμο σε σχέση με αυτή την καταγγελία. Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε διπλή παραβίαση της Σύμβασης.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 1 ΠΠΠ
Άρθρο 13
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Elka Dimitrova Stamova, είναι υπήκοος της Βουλγαρίας, η οποία γεννήθηκε το 1958 και ζει στο Μπουργκάς (Βουλγαρία). Η υπόθεση αφορούσε την καταγγελία της, τόσο με τη προσωπική της ιδιότητα αλλά και ως εμπόρου, για την αποτυχία των αρχών να της μεταβιβάσουν ένα κατάστημα το οποίο ανήκε στο δήμο.
Τον Απρίλιο του 1993 η κα Stamova νοίκιασε ένα κατάστημα το οποίο ανήκε στον δήμο της πόλης Primorsko. Το 1995 ρώτησε το τοπικό συμβούλιο της πόλης της αν θα μπορούσε να αγοράσει το κατάστημα υπό διαδικασίες ευνοϊκής ιδιωτικοποίησης.
Δεδομένου ότι το Συμβούλιο δεν απάντησε, κίνησε δικαστικές διαδικασίες. Σε τρεις αμετάκλητες αποφάσεις του 2003, 2005 και 2008, τα δικαστήρια διέταξαν τις δημοτικές αρχές να κινήσουν τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης υπέρ της κας Stamova. Ωστόσο, οι αποφάσεις παραμένουν ανεφάρμοστες μέχρι σήμερα.
Εν τω μεταξύ, οι τοπικές αρχές επιχείρησαν να εκδιώξουν την προσφεύγουσα από τις εγκαταστάσεις, χωρίς επιτυχία. Το τοπικό συμβούλιο είχε, επίσης, στη συνέχεια, διατάξει την πώληση και κατεδάφιση του καταστήματος, καθώς θεωρήθηκε ερειπωμένο και μη ασφαλή. Το κατάστημα τελικά πωλήθηκε το 2005 και ο δήμαρχος διέταξε ο νέος αγοραστής να κατεδαφίσει το κατάστημα, το οποίο και υλοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2006. Η κα Stamova, αγνοώντας ότι το κατάστημα είχε πωληθεί, έμαθε για την κατεδάφιση από έναν γνωστό της.
Το 2011 η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτημα αποζημιώσεως. Ο ισχυρισμός διευθετήθηκε σε δύο διαδικασίες, εναντίον του δημάρχου, ο οποίες διέταξε τη κατεδάφιση του καταστήματος και εναντίον της δημοτικού Συμβουλίου για την αποτυχία του να της πουλήσει το κατάστημα. Οι διαδικασίες κατά του δημάρχου τερματίστηκαν με την αιτιολογία ότι η κα Stamova δεν εκπροσωπούνταν ώστε να κινήσει τις διαδικασίες της αξίωσής της. Η αγωγή της κατά του Συμβουλίου εξετάστηκε σε δύο δικαιοδοτικά επίπεδα και σε μια αμετάκλητη απόφαση του Δεκεμβρίου του 2014 το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό της. Η προσφεύγουσα καταδικάσθηκε να καταβάλλει περίπου 4.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Στηριζόμενη στο άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου Νο 1 (προστασία της ιδιοκτησίας) και το άρθρο 13 (δικαίωμα αποτελεσματικού ένδικου μέσου), η κα Stamova κατήγγειλε την αποτυχία των δημοτικών αρχών να εφαρμόσουν τρεις αμετάκλητες αποφάσεις οι οποίες διέτασσαν να μεταβιβάσουν το κατάστημα στην ίδια, ισχυριζόμενη επίσης, ότι δεν υπήρξε κανένα αποτελεσματικό ένδικο μέσο αναφορικά με την αξίωση αποζημίωσης είτε από το κράτος ή από το δήμο σε σχέση με αυτή την καταγγελία.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Παραβίαση του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου Νο 1
Παραβίαση του άρθρου 13 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1
Και επιδίκασε στην προσφεύγουσα ποσό 25.000 ευρώ για αποζημίωσή της, ποσό 5.000 ευρώ για την ηθική της βλάβη και 7.836 ευρώ για δικαστικές της δαπάνες
