Ο ρόλος του Τύπου και η αρχή της δίκαιης δίκης

ΑΠΟΦΑΣΗ:

Αbdulla Αli κατά Ηνωμένου Βασιλείου της 30.06.2015 (αριθ. προσφ. 30971/12)

βλ. εδώ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Η δυσφήμιση από τα ΜΜΕ δεν προδικάζει την έκβαση της δίκης εναντίον υπόπτου για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο εθνικός δικαστής έδωσε επαρκείς οδηγίες στους ενόρκους για αμερόληπτη κρίση και είχε διαπιστώσει την ύπαρξη σημαντικής χρονικής απόστασης από τότε που είχαν ασχοληθεί τα ΜΜΕ με τον χρόνο διεξαγωγής της δίκης. Δεν διαπιστώθηκε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) της ΕΣΔΑ.

Το Στρασβούργο έκρινε, ειδικότερα, ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη διασφάλιση μιας δίκαιης δίκης σε περίπτωση αρνητικής δημοσιότητας είχε παράσχει κατάλληλη καθοδήγηση για την επανεκδίκαση της υπόθεσης και ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί από τον δικαστή ήταν επαρκή για μια δίκαιη δίκη.

ΣΧΟΛΙΟ-ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ:

Η αρνητική δημοσιότητα από ΜΜΕ αντισταθμίζεται από την αντικειμενική συμπεριφορά του δικαστή.

ΔΙΑΤΑΞΗ:

Άρθρο 6 (δικαίωμα στη χρηστή απονομή δικαιοσύνης/δίκαιη δίκη) της ΕΣΔΑ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

Η υπόθεση αφορούσε την καταγγελία του προσφεύγοντος ότι, εξαιτίας της εκτεταμένης και έντονης παρουσίασης της υπόθεσής του από τα ΜΜΕ με αρνητικό τρόπο για τον ίδιο, η ποινική καταδικαστική απόφαση περί σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης για πρόκληση εκρήξεων σε αεροσκάφη χρησιμοποιώντας υγρές βόμβες ήταν άδικη εναντίον του.

Μετά από την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση σε βάρους του με την κατηγορία της συμμετοχής σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, υπήρξε εκτεταμένη κάλυψη από τα ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης υλικού που δεν είχε ποτέ τεθεί ενώπιον των ενόρκων. Στη συνέχεια διατάχθηκε η επανάληψη της δίκης όσον αφορά την κατηγορία της συμμετοχής σε ανθρωποκτονία μέσω χρήσης εκρηκτικών μηχανισμών σε αεροσκάφη κατά τη διάρκεια της πτήσης (για την οποία το δικαστήριο κατά την πρώτη δίκη δεν εξέδωσε απόφαση) και ο προσφεύγων υποστήριξε ότι ήταν αδύνατη η επανεκδίκαση της υπόθεσης ώστε να είναι δίκαιη, δεδομένων των επιπτώσεων της αρνητικής δημοσιότητας και των θέσεων των ΜΜΕ εναντίον του. Το επιχείρημά του απορρίφθηκε από τον εθνικό δικαστή που δίκαζε εκ νέου και καταδικάστηκε αυτή τη φορά και για το αδίκημα αυτό σε ισόβια κάθειρξη, με ελάχιστη διάρκεια 40 έτη.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Στρασβούργο έκρινε, ειδικότερα, ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη διασφάλιση μιας δίκαιης δίκης σε περίπτωση αρνητικής δημοσιότητας είχε παράσχει κατάλληλη καθοδήγηση για την επανεκδίκαση της υπόθεσης και ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί από τον δικαστή ήταν επαρκή για μια δίκαιη δίκη. Συγκεκριμένα ο εθνικός δικαστής, εξέτασε αν είχε περάσει αρκετός χρόνος, ώστε να καταστεί δυνατή η επιζήμια επιρροή των ρεπορτάζ του παρελθόντος, πριν αρχίσει η επανεκδίκαση της υπόθεσης, έδωσε προσεκτικά κατευθύνσεις προς τους ενόρκους σχετικά με τη σημασία της αμεροληψίας και την έκδοση απόφασης με βάση τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν μόνο στο δικαστήριο και στη συνέχεια έδωσε αυστηρές και σαφείς οδηγίες προς αυτούς, στις οποίες ο προσφεύγων δεν έφερε αντίρρηση.