Μη επιβολή ποινής χωρίς νόμο. Επιβολή ποινής κάθειρξης 30 ετών ενώ ο Ποινικός κώδικας προέβλεπε ανώτατο όριο τα 20 έτη.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Koprivnikar κατά  Σλοβενίας της 24-01-2017 (αρ. προσφ. 67503/13)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μη επιβολή ποινής χωρίς νόμο. Συγχώνευση ποινών. Σε απόφαση συγχώνευσης ποινών επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο συνολική ποινή κάθειρξης 30 ετών, ενώ ο Ποινικός Κώδικας προέβλεπε ανώτατο όριο ποινής την κάθειρξη των 20 ετών. Μεταγενέστερα ο ΠΚ  τροποποιήθηκε και το ανώτατο όριο ποινής καθορίστηκε στα 30 χρόνια. Τα εθνικά δικαστήρια ερμήνευσαν ότι το προβλεπόμενο όριο των 20 ετών είχε καθοριστεί από λάθος και η πραγματική βούληση του νομοθέτη ήταν τα 30 έτη και όχι τα αναγραφέντα 20 στον Ποινικό Κώδικα. Το Στρασβούργο καταδίκασε  τη Σλοβενία για παραβίαση του άρθρου 7 της ΕΣΔΑ (μη επιβολή ποινής χωρίς νόμο).

ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 7

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ο προσφεύγων, Boštjan Koprivnikar, είναι υπήκοος της Σλοβενίας, ο οποίος γεννήθηκε το 1979 και κρατείται στις φυλακές Dob pri Mirni (Σλοβενία). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η επιβολή ποινής κάθειρξης  30 ετών ήταν κατά παράβαση της αρχής της «μη επιβολή ποινής  χωρίς νόμο».

Μεταξύ του 2004 και του 2009, ο κ. Koprivnikar καταδικάστηκε για 3 ξεχωριστά ποινικά αδικήματα: ληστεία, ανθρωποκτονία και έκδοση ακάλυπτης επιταγής. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, κάθειρξης 30 ετών και φυλάκισης 5 μηνών αντίστοιχα, για καθένα από τα αδικήματα.

Τον Ιανουάριο του 2012 το Επαρχιακό Δικαστήριο της Λιουμπλιάνα συγχώνευσε τις 3 ποινές σε μια συνολική ποινή κάθειρξης 30 ετών. Με τον τρόπο αυτό, το δικαστήριο αποφάσισε να μην εφαρμόσει μια διάταξη, η οποία περιέχεται στον Ποινικό Κώδικα του 2008, η οποία προέβλεπε ότι η μέγιστη διάρκεια μιας συναθροισμένης ποινής δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 χρόνια.

Το δικαστήριο επανέλαβε ότι μία από τις απαιτήσεις της αρχής του κράτους δικαίου είναι η ξεκάθαρη και σαφής διατύπωση των διατάξεων ποινικού δικαίου. Το δικαστήριο αναγνώρισε ότι η σχετική διάταξη του Ποινικού Κώδικα του 2008 ήταν ασαφής και διφορούμενη, καθώς η νομοθεσία προέβλεπε ότι η μέγιστη ποινή δεν έπρεπε να ξεπερνάει τα 30 χρόνια, αλλά περιόρισε τη συνολική διάρκεια της συναθροισθείσας ποινής σε 20 χρόνια. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο νομοθέτης δεν είχε την πρόθεση να επιτρέψει στους παραβάτες, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 30 ετών για ένα έγκλημα, να επωφεληθούν από μια χαμηλότερη και πιο ευνοϊκή ποινή κάθειρξης 20 ετών. Πράγματι, το δικαστήριο σημείωσε ότι ο (Προηγούμενος) Κώδικας του 1994 προέβλεπε το όριο των 30 ετών για τις συγχωνευθείσες ποινές,  και ότι ο Κώδικας του 2008 είχε τροποποιηθεί το 2011, αντικαθιστώντας το ανώτατο όριο της συγχωνευθείσας ποινής των 20 ετών, με το ανώτατο όριο των 30 ετών. Το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο νομοθέτης έσφαλε κατά την εκπόνηση του Ποινικού Κώδικα του 2008 και αποφάσισε να μην εφαρμόσει το όριο των 20 ετών.

Ο κ. Koprivnikar άσκησε έφεση κατά της απόφασης, υποστηρίζοντας ότι παραβίαζε την αρχή «μη επιβολή ποινής χωρίς νόμο». Το Εφετείο της Λιουμπλιάνα απέρριψε την έφεση το 2012, επαναλαμβάνοντας τη συλλογιστική του κατώτερου δικαστηρίου. Ο προσφεύγων στη συνέχεια προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο διαπίστωσε ότι η διάταξη αυτή δεν μπορεί να ερμηνευθεί εντελώς ξεχωριστά τόσο από το ιστορικό της πλαίσιο όσο και της μεταγενέστερης τροποποίησης, η οποία σκιαγραφούσε το αληθινό σκοπό της διάταξης. Ο κ. Koprivnikar εν συνέχεια προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο απέρριψε την καταγγελία του. Τον Μάρτιο του 2015, ο κ. Koprivnikar καταδικάστηκε για άλλη ανθρωποκτονία (η οποία διαπράχθηκε το 2002) και μια νέα ποινή 30 ετών κάθειρξης που του επιβλήθηκε. Η προσφυγή του στο Ανώτατο Δικαστήριο απορρίφθηκε τον Ιούνιο το 2016.

Επικαλούμενος το άρθρο 7 (μη επιβολή ποινής χωρίς νόμο), ο κ. Koprivnikar κατήγγειλε ότι η  συνολική ποινή κάθειρξης  των 30 ετών που του επιβλήθηκε μέσω της απόφασης του Ιανουαρίου του 2012 ήταν κατά παράβαση της αρχής ότι μόνο ο νόμος θα μπορούσε να ορίσει ένα έγκλημα και να καθορίσει την αντίστοιχη ποινή.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Παραβίαση του άρθρου 7.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαπίστωση της παραβίασης αποτελούσε από μόνη της επαρκή δίκαιη ικανοποίηση για οποιαδήποτε ηθική βλάβη που υπέστη ο κ. Koprivnikar. Του απονεμήθηκαν περαιτέρω 3.800 ευρώ για δικαστικά έξοδα και δαπάνες.


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες