Η άρνηση σε φυλακισμένο να του δοθεί άδεια για να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του παραβιάζει την ΕΣΔΑ.
ΑΠΟΦΑΣΗ:
Kanalas κατά Ρουμανίας της 06.12.2016 (αριθ. προσφ. 20323/14)
βλ. εδώ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Δικαίωμα αδείας κρατουμένων. Τέτοιο αυτόνομο δικαίωμα δεν κατοχυρώνεται από την ΕΣΔΑ.Η άδεια για οικογενειακούς λόγους (όπως η κηδεία γονέα) δεν πρέπει να συνδέεται με το αδίκημα για το οποίο καταδικάσθηκε ο αιτών την άδεια. Οι εθνικές αρχές για την χορήγηση της άδειας οφείλουν να εξισορροπούν και να αξιολογούν τα αντικρουόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται, δηλαδή το δικαίωμα για σεβασμό της οικογενειακής ζωής του φυλακισμένου, και της δημόσιας ασφάλειας ή της πρόληψης του εγκλήματος. Η άρνηση σε φυλακισμένο να του χορηγηθεί άδεια για να παραστεί στη κηδεία της μητέρας του δεν ήταν «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία» και παραβίασε το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ.
ΣΧΟΛΙΟ-ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ:
Η άρνηση χορήγησης αδείας σε κρατούμενο για να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του δεν είναι αναγκαία για μια δημοκρατική κοινωνία και του παραβιάζει το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή.
ΔΙΑΤΑΞΗ:
Άρθρο 8 ( δικαίωμα στη ιδιωτική και οικογενειακή ζωή) της ΕΣΔΑ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:
Ο προσφεύγων, Florian Κanalas, γεννήθηκε το 1969. Από τις 25 Απριλίου 2016 ο ίδιος έχει φυλακιστεί στο Satu Mare (Ρουμανία).Το 2011 ο κ. Κanalas καταδικάστηκε σε 12 έτη και 6 μήνες κάθειρξη με την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας από πρόθεση αλλά η ποινή του μειώθηκε αργότερα σε 10 χρόνια. Κρατήθηκε στις φυλακές της Oradea και Rahova.
Το 2014 ο κ. Kanalas ζήτησε από τον Διευθυντή των φυλακών Oradea να του χορηγήσει άδεια έτσι ώστε να μπορέσει να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε με την αιτιολογία, ιδίως, ότι το υπόλοιπο έκτισης της ποινής του ήταν πολύ μεγάλο και ότι είχε ήδη πάρει άδεια τον ίδιο μήνα. Ο προσφεύγων κατέθεσε ανεπιτυχώς μήνυση για κατάχρηση εξουσίας κατά του Διευθυντή των φυλακών Oradea.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το ΕΔΔΑ σημείωσε ότι η εν λόγω παρέμβαση ήταν σύμφωνα με το νόμο (άρθρο 98 (1) και 99 (1) του Νόμου αρ. 254/2013). Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα του εγκλήματος που διαπράχθηκε και την καταδίκη σε βαριά ποινή κάθειρξης, η εν λόγω επέμβαση επιδίωκε νόμιμο σκοπό καθώς προσπαθούσε να αποτρέψει τον προσφεύγοντα να χρησιμοποιήσει την άδεια του προς διάπραξη αδικημάτων ή να προκαλέσει διατάραξη του αισθήματος ασφάλειας. Στη συνέχεια, το Δικαστήριο εξέτασε κατά πόσον το μέτρο αυτό ήταν αναγκαίο σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Όσον αφορά το αδίκημα για το οποίο είχε καταδικαστεί ο προσφεύγων και την διάρκεια της κάθειρξής του, το Δικαστήριο είχε προηγουμένως αναγνωρίσει το θεμιτό σκοπό της πολιτικής της σταδιακής κοινωνικής επανένταξης των κρατουμένων. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα μέτρα προσωρινής άδειας θα μπορούσαν να συμβάλουν στην κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων, ακόμη και αν είχαν καταδικαστεί για βίαια εγκλήματα. Επιπλέον, σε περιπτώσεις σχετικά με το ζήτημα της άδειας για οικογενειακούς λόγους, το Δικαστήριο δεν απέδιδε μεγάλη σημασία στο αδίκημα για το οποίο ο εν λόγω προσφεύγοντας είχε καταδικαστεί.
Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι, σύμφωνα με την εσωτερική διαδικασία που ορίζεται από την Εθνική Υπηρεσία Φυλακών, η αρχή του περιορισμού των αδειών σε ένα μήνα δεν ισχύει στην περίπτωση χορήγησης αδειών για παράσταση στην κηδεία μέλους της οικογένειας. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το γεγονός ότι ο κ. Κanalas μόλις λάβει άδεια για καλή διαγωγή τον Μάρτιο του 2014 δεν θα πρέπει να προσμετράται εναντίον του.
Τέλος, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι η διοίκηση των φυλακών δεν είχε εξετάσει το ενδεχόμενο παροχής άδειας με συνοδεία του προσφεύγοντος στην κηδεία της μητέρας του. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εθνικές αρχές δεν είχαν εξισορροπήσει και αξιολογήσει τα αντικρουόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται, δηλαδή το δικαίωμα του προσφεύγοντος για σεβασμό της οικογενειακής του ζωής, αφενός, και της δημόσιας ασφάλειας ή της πρόληψης του εγκλήματος, αφετέρου.
Το ΕΔΔΑ επανέλαβε ότι το δικαίωμα άδειας δεν ήταν κατοχυρωμένο ως τέτοιο από τη Σύμβαση και ότι οι εθνικές αρχές όφειλαν να εξετάσουν την εκάστοτε αίτηση. Υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι λόγοι που δόθηκαν από τις εθνικές αρχές αναφορικά με την άρνηση παροχής άδειας στον προσφεύγοντα ώστε να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του δεν αρκούσαν να καταδείξουν ότι η εν λόγω παρέμβαση ήταν «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία». Ως αποτέλεσμα υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, και καταδίκασε την Ρουμανία να καταβάλει στον προσφεύγοντα 15.000 ευρώ για την ηθική του βλάβη.