Η δυσμενής μεταχείριση στο κληρονομικό δικαίωμα παιδιού που γεννήθηκε εκτός γάμου σε σχέση με τα παιδιά εντός γάμου συνιστά απαγορευτική διάκριση και παραβιάζει και το δικαίωμα στην περιουσία

ΑΠΟΦΑΣΗ

Quilichini κατά Γαλλίας της 14.03.2019 (αριθ. 38299/15)

βλ. εδώ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τέκνο εκτός γάμου και κληρονομικά δικαιώματα. Διακριτική μεταχείριση σε βάρος της προσφεύγουσας ως παιδί εκτός γάμου σε σχέση με τα παιδιά εντός γάμου. Το κληρονομικό μερίδιο καθενός από τα παιδιά εντός γάμου καθορίστηκε σε ποσοστό 5/12, ενώ της προσφεύγουσας, η οποία γεννήθηκε εκτός γάμου και αναγνωρίστηκε αργότερα, σε ποσοστό 2/12. Καταγγελία ότι είχε μεταχειριστεί διαφορετικά από τους υπόλοιπους κληρονόμους μετά τη τροποποίηση του γαλλικού αστικού κώδικα που κατοχυρώνει την αρχή της ισότητας μεταξύ όλων των παιδιών στις υποθέσεις κληρονομιάς. Κατά το ΕΔΔΑ, ο θεμιτός σκοπός της προστασίας των δικαιωμάτων κληρονομίας των ετεροθαλών αδελφών της προσφεύγουσας, δεν υπερίσχυε της αξίωσης της προσφεύγουσας να λάβει ίσο μερίδιο στα κληρονομικά της δικαιώματα. Η δυσμενής μεταχείρισή της παραβίασε το άρθρο 14 (απαγόρευση διακρίσεων)  σε συνδυασμό με το δικαίωμα στην περιουσία (άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου).

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 14

Άρθρο 1 ΠΠΠ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Η προσφεύγουσα, Séverine Quilichini, είναι Γαλλίδα υπήκοος η οποία γεννήθηκε το 1964 και ζει στο Παρίσι. Ο G.Q. την αναγνώρισε ως παιδί εκτός γάμου το 1972. Η υπόθεση αφορούσε τη διανομή της ιδιοκτησίας μεταξύ των δύο νόμιμων παιδιών του G.Q. και της προσφεύγουσας, η οποία δήλωσε ότι ήταν θύμα διακριτικής μεταχείρισης λόγω γέννησης όσον αφορά τη κληρονομική  διαδοχή.

Μετά το θάνατο του G.Q. η περιουσία του διανεμήθηκε ενώπιον συμβολαιογράφου το 1992. Τα δικαιώματα των νόμιμων παιδιών καθορίστηκαν σε 5/12 το καθένα και τα δικαιώματα της προσφεύγουσας στα 2/12 σύμφωνα με το πρώην άρθρο 760 του Αστικού Κώδικα. Οι συμβολαιογραφικοί κανόνες προέβλεπαν ότι τα δικαιώματα ήταν οριστικά, ανεξάρτητα από τυχόν μελλοντικές αλλαγές στη νομοθεσία. Παρά το επιπλέον κληροδότημα ενός διαμερίσματος στη Μασσαλία, το μερίδιο της κληρονομίας που κληρονόμησε η προσφεύγουσα ήταν μικρότερο από τα αδέλφια της. Η Γαλλία άλλαξε τη νομοθεσία της το 2001, καταργώντας τις διακρίσεις σε βάρος παιδιών που γεννήθηκαν εκτός γάμου σε θέματα κληρονομικής διαδοχής.

Το συμβολαιογραφικό μητρώο του 2005 προέβλεπε τη διανομή ενός οικοπέδου στην Κορσική που ανήκε στον παππού της. Τα δικαιώματα των κληρονόμων καθορίστηκαν και πάλι σύμφωνα με το πρώην άρθρο 760 του Αστικού Κώδικα, κάτι που σήμαινε  ότι η προσφεύγουσα θα λάμβανε το ήμισυ του μεριδίου που θα λάμβανε ως νόμιμο παιδί. Το πρωτοβάθμιο έκανε δεκτό το αίτημα της προσφεύγουσας το 2011 για την τροποποίηση του μητρώου. Η απόφαση αυτή ωστόσο, ανατράπηκε από το Εφετείο, το οποίο έκρινε ότι τ 1992 είχαν διευθετηθεί τα διαδοχικά και κληρονομικά δικαιώματα με αμετάκλητο τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της ιδιοκτησίας. Η ασκηθείσα αναίρεση απορρίφθηκε το 2015.

Επικαλούμενη το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) το 2004 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (προστασία της περιουσίας), η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι είχε μεταχειριστεί διαφορετικά από τους υπόλοιπους κληρονόμους κατά τρόπο δυσανάλογο, όσον αφορά τη διανομή της ιδιοκτησίας το 2005, μετά τη τροποποίηση του γαλλικού νόμου που κατοχυρώνει την αρχή της ισότητας μεταξύ όλων των παιδιών στις υποθέσεις κληρονομιάς.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Παραβίαση του άρθρου 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου

Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι ο θεμιτός σκοπός της προστασίας των δικαιωμάτων κληρονομιάς των ετεροθαλών αδελφών της προσφεύγουσας, δεν ήταν τόσο μεγάλος, ώστε να υπερισχύει της αξίωσης της προσφεύγουσας να λάβει ίσο μερίδιο στη διανομή γης.

Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε εύλογη σχέση αναλογικότητας μεταξύ των υπό χρήση μέσων και του επιδιωκόμενου νόμιμου σκοπού. Επομένως, η διαφορετική μεταχείριση που υπέστη η προσφεύγουσα δεν δικαιολογείται αντικειμενικά και εύλογα. Συνεπώς, υπάρχει παραβίαση του άρθρου 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου.

Δίκαιη ικανοποίηση: 11.434 ευρώ (για αποζημίωση), 3.000 ευρώ (για ηθική βλάβη) και 34.500 ευρώ (για έξοδα και δαπάνες)(επιμέλεια echrcaselaw.com).