Η κατάσχεση εγγράφων από εταιρία για πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού δεν παραβιάζει την ιδιωτική ζωή.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Janssen Cilag S.A.S. κατά Γαλλίας της 13-04-2017 (αριθμ. προσφ. 33931/12)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ιδιωτική ζωή. Αθέμιτος ανταγωνισμός. Κατάσχεση εταιρικών εγγράφων. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η κατάσχεση εγγράφων εταιρείας δεν αποτελούσε δυσανάλογη παρέμβαση στο δικαίωμα ιδιωτικής ζωής, δεδομένου ότι είχε ως στόχο τη συγκέντρωση αποδεικτικών στοιχείων αναφορικά με πρακτικές αντίθετες προς τον ανταγωνισμό.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 8
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα είναι μια εταιρεία η οποία υπάγεται στο γαλλικό δίκαιο, η Janssen-Cilag, η οποία έχει έδρα στο Issy-les-Moulineaux (Γαλλία).
Με απόφαση της 29.04.2009, ο δικαστής του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου της Nanterre εξουσιοδότησε υπαλλήλους από την αρχή ανταγωνισμού να διενεργούν έρευνες και κατασχέσεις στις εγκαταστάσεις της προσφεύγουσας εταιρείας. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, οι οποίες διεξήχθησαν στις 5 και 6 Μαΐου 2009 από αξιωματούχους της Αρχής, κατασχέθηκαν πολυάριθμα έγγραφα και ηλεκτρονικά αρχεία και αρχειοθετήθηκαν.
Στις 18.05.2009 η προσφεύγουσα εταιρεία προσέφυγε ενώπιον του Προέδρου του Εφετείου των Βερσαλλιών για δικαστική αναθεώρηση των επιχειρήσεων έρευνας και κατάσχεσης. Με τη διάταξη της 19.02.2010 ο δικαστής απέρριψε την απόφαση κατάσχεσης τριών φακέλων, για τα οποία ούτε στην απογραφή αλλά ούτε και στην γραπτή αναφορά δεν αναφέρονταν σαφώς αν περιείχαν έγγραφα σχετικά με την άδεια που εκδόθηκε από τον δικαστή. Ωστόσο, ο δικαστής διαπίστωσε ότι οι έρευνες και οι κατασχέσεις ήταν νόμιμες.
Με απόφαση της 30.11.2011, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τις αναιρέσεις, οι οποίες υποβλήθηκαν από τη προσφεύγουσα εταιρεία και από τον γενικό εισηγητή της αρχής ανταγωνισμού.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο έκρινε σκόπιμο να εξετάσει την εν λόγω προσφυγή αναφορικά με το άρθρο 8 της Σύμβασης.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε αρχικά ότι, στην περίπτωση της Vinci Construction και της GTM Πολιτικών Μηχανικών και Υπηρεσιών (Αριθ. 63629/10 και 60567/10 της 2ας Απριλίου 2015), είχε ήδη κληθεί να αποφανθεί επί παρόμοιας υπόθεσης όσον αφορά τις έρευνες και τις επιχειρήσεις κατάσχεσης που πραγματοποιήθηκαν δυνάμει του άρθρου L. 450-4 του Εμπορικού Κώδικα. Είχε θεωρήσει ότι στην εν λόγω υπόθεση οι εν λόγω κατασχέσεις αποτελούσαν παρεμβολή στα δικαιώματα που εγγυάται το άρθρο 8 της Σύμβασης. Διαπίστωσε στην περίπτωση αυτή ότι η εν λόγω παρεμβολή ήταν «σύμφωνα με το νόμο» και είχε επιδιώξει νόμιμο στόχο. Το Δικαστήριο δεν είδε κανένα λόγο να καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα στη προκειμένη περίπτωση.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε, πρώτον, ότι οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις της προσφεύγουσας εταιρείας είχαν ως στόχο να συγκεντρώσουν αποδεικτικά στοιχεία αναφορικά με την ύπαρξη καταχρηστικής εκμετάλλευσης δεσπόζουσας θέσης και πρακτικές αντίθετες προς τον ανταγωνισμό και, ως εκ τούτου, δεν ήταν δυσανάλογες ως προς τις απαιτήσεις του άρθρου 8 της Σύμβασης.
Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι η προσφεύγουσα εταιρία είχε επικουρηθεί από τρεις δικηγόρους κατά τη διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών. Ήταν αδιαμφισβήτητο ότι, λαμβάνονταν υπόψη του αριθμού και του καθεστώτος τους, οι δικηγόροι είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν το περιεχόμενο τουλάχιστον ορισμένων εγγράφων που κατασχέθηκαν και να διαπραγματευτούν τη κατάσχεση τους.
Αντίθετα με την περίπτωση της Vinci Construction και της GTM Génie Civil et Services, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι, στην παρούσα περίπτωση ο εγχώριος δικαστής, αφού άφησε κατά μέρος την απόφαση κατάσχεσης τριών αρχείων, είχε επανεξετάσει αποτελεσματικά τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος. Ο δικαστής είχε επισημάνει ότι η προσφεύγουσα εταιρία δεν είχε ισχυριστεί ότι ορισμένα προστατευμένα έγγραφα είχαν κατασχεθεί αδίκως. Επιπλέον, ο δικαστής είχε ενημερώσει τις Διοικητικές αρχές να επιστραφούν τα εν λόγω έγγραφα. Ακολούθως υποστήριξε ότι οι διατάξεις του άρθρου L. 450-4 του Εμπορικού Κώδικα είχαν εφαρμοστεί κατά τρόπο που να διασφαλίζεται η τήρηση των εγγυήσεων κατά τρόπο πρακτικό και αποτελεσματικό.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω και το περιθώριο εκτίμησης του κράτους στον τομέα αυτό, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η παρέμβαση δεν ήταν δυσανάλογη και ότι είχε επιτευχθεί δίκαιη ισορροπία στη παρούσα περίπτωση.
Ακολούθως, η καταγγελία ήταν προδήλως αβάσιμη και έπρεπε να απορριφθεί.
