Eσφαλμένη προγεννητική διάγνωση για κύηση διδύμων και γέννηση ενός μωρού. Τα δικαστήρια στις ιατρικές αμέλειες πρέπει να ενεργούν γρήγορα και αποτελεσματικά.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Eryiğit κατά Τουρκίας της 10.04.2018 (αριθ. προσφ. 18356/11)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εξαφάνιση νεογέννητου μωρού. Προγεννητική διάγνωση τριών νοσοκομείων για δίδυμα, ενώ γεννήθηκε μόνο ένα μωρό.Τα εθνικά δικαστήρια επιδίκασαν χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Οι προσφεύγοντες θεωρούσαν ότι δεν είχαν δεόντως αποζημιωθεί εξαιτίας της εξαφάνισης του δεύτερου νεογέννητου.Κατά το ΕΔΔΑ στις υποθέσεις ιατρικής αμέλειαςπρέπει να υπάρχει άμεση αντίδραση των αρχών και δεν πρέπει να υφίσταται ανοχή σε παράνομες πράξεις. Η περίοδος 12 ετών για την δικαστική διαλεύκανση της υπόθεσης ήταν υπερβολική και μη εύλογη και παραβιάστηκε το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης ως προς το διαδικαστικό του σκέλος.
ΔΙΑΤΑΞΗ
άρθρο 8
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Οι προσφεύγοντες είναι επτά Τούρκοι που γεννήθηκαν μεταξύ 1956 και 1998 και ζουν στη Κωνσταντινούπολη.
Στις 7 Νοεμβρίου 1997, η HavaEryiğit («πρώτη προσφεύγουσα»), η οποία ήταν έγκυος, μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Süleymaniye. Η ιατρική διάγνωση έδειξε ότι περιμένει δίδυμα. Η κα Eryiğit μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ŞişliEtfal όπου, μετά από υπερηχογράφημα, οι γιατροί διέγνωσαν επίσης δίδυμη κύηση. Τελικά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ZeynepKamil. Την επόμενη ημέρα 8 Νοεμβρίου, η κα Eryiğit γέννησε ένα μωρό και όχι δύο, όπως υπήρχε στην προγεννητική διάγνωση. Οι προσφεύγοντες κατέθεσαν μήνυση αναφορικά με την εξαφάνιση νεογέννητου μωρού.
Μετά το πέρας της ποινικής έρευνας, ο Εισαγγελέας έθεσε την υπόθεση στο αρχείο λόγω του ότι υπήρξε εσφαλμένη διάγνωση εξαιτίας του υπερβολικού βάρους της κας Eryiğit και ότι το πραγματικό γεγονός ήταν ότι ουδέποτε κυοφορούσε δίδυμα. Σε μια ιατρική πραγματογνωμοσύνη που εκδόθηκε σε απροσδιόριστη ημερομηνία φάνηκε ότι το προσωπικό του Νοσοκομείου έκανε λάθος διάγνωση. Εξήγησε ότι, σε περιπτώσεις όπου το έμβρυο είχε σημαντικό βαθμό κάμψης στη μήτρα, καθώς και στην περίπτωση που η ποιότητα της συσκευής απεικόνισης δεν ήταν ικανοποιητική, ήταν δυνατόν να ληφθεί ο κορμός ή η κοιλιά του εμβρύου ως μια δεύτερη κεφαλή. Πρόσθεσε ότι αυτό ήταν ένα διαγνωστικό σφάλμα που εμφανιζόταν συχνά. Σύμφωνα με την πραγματογνωμοσύνη, δεν ήταν πλέον δυνατόν να διαπιστωθεί εάν είχε προκύψει μία διπλή εγκυμοσύνη από εξέταση του νεογέννητου και της μητέρας, έξι μήνες μετά τη γέννα. Τέλος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό ήταν ένα ακούσιο διαγνωστικό λάθος κατά τη διάρκεια της προγεννητικής εξέτασης και ότι, κατά την άποψή της η ειδική ιατρική ομάδα δεν θα μπορούσε να σφάλλει σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών που θα γεννηθούν. Το Διοικητικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης απέρριψε την αγωγή των προσφευγόντων με την αιτιολογία ότι απλώς υπήρξε σφάλμα στη διάγνωση και ότι τέτοια σφάλματα συνέβαιναν συχνά. Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση αυτή και έκρινε ότι η κα Eryiğit πρέπει να αποζημιωθεί για την ταλαιπωρία και τον πόνο που της προκλήθηκε λόγω της απουσίας του δεύτερου μωρού.
Βασιζόμενοι ιδίως στο άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής), οι προσφεύγοντες θεωρούσαν ότι δεν είχαν δεόντως αποζημιωθεί, λαμβανομένης υπόψη της στενοχώριας που υπέστη η οικογένειά τους εξαιτίας της εξαφάνισης του δεύτερου νεογέννητου. Υποστήριξαν επίσης ότι η υπόθεσή τους δεν είχε εξεταστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ
Παραβίαση του άρθρου 8 (διαδικαστικό σκέλος)
Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, κατά πάγια νομολογία, η σωματική ακεραιότητα του ατόμου αναμφισβήτητα εμπίπτει στην έννοια της «ιδιωτικής ζωής» κατά την έννοια του άρθρου 8 § 1 της Σύμβασης
Όσον αφορά το σφάλμα της διαγνώσεως, ενόψει των προεκτεθέντων, πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι το διοικητικό δικαστήριο αναγνώρισε την ευθύνη της διοικήσεως και επιδίκασε αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη η πρώτη προσφεύγουσα.
Η εν λόγω αποζημίωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανεπαρκής, καθώς ευθυγραμμίζεται με τα ποσά που χορηγούνται από το Δικαστήριο σε παρόμοιες περιπτώσεις.Όσον αφορά την άρνηση των δικαστηρίων να επιδικάζουν αποζημίωση ξεχωριστά για καθέναν από τους προσφεύγοντες, τα εθνικά δικαστήρια είναι περισσότερο αρμόδια να αποφασίσουν πάνω σε αυτό το θέμα και έτσι το ΕΔΔΑ δεν μπορεί να συμφωνήσει με το επιχείρημα των προσφευγόντων.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε πρόσφορο μέσο ενάντια στην παράβαση που καταγγέλθηκε και οι προσφεύγοντες δεν μπορούσαν πλέον να ισχυριστούν ότι είναι «θύματα» κατά την έννοια του άρθρου 34 της Σύμβασης και ως εκ τούτου δεν υπάρχει παραβίαση του ουσιαστικού μέρους του άρθρου 8.
Όσον αφορά το διαδικαστικό σκέλος του άρθρου 8, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η αντίδραση των αρχών απέναντι στους ισχυρισμούς τους δεν ήταν άμεση ή αποτελεσματική.
Εν προκειμένω, επισημαίνεται ότι το διοικητικό δικαστήριο εκδίκασε την υπόθεση στις 26 Οκτωβρίου 1998 και ότι η αμετάκλητη εγχώρια απόφαση εκδόθηκε στις 20 Ιουλίου 2010 από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Σημειώνεται επίσης ότι η απόφαση αποζημίωσης εκτελέστηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2010. Για το Δικαστήριο, αυτή η περίοδος των 12 ετών δεν πληροί την απαίτηση εύλογου χρόνου. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι μια διαδικασία για να ρίξει φως στις καταγγελίες για ιατρική αμέλεια μπορεί να διαρκέσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε επίπεδο εσωτερικού δικαίου.Η άμεση αντίδραση των αρχών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της εμπιστοσύνης του κοινού, την τήρηση του κράτους δικαίου και την αποφυγή οποιασδήποτε εμφάνισης ανοχής σε παράνομες πράξεις.
Έτσι το ΕΔΔΑ έκρινε ότιοι εθνικές αρχές δεν αντιμετώπισαν την περίπτωση των προσφευγόντων με το επίπεδο επιμέλειας που επιβάλλει το άρθρο 8 της Συμβάσεως. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διάταξη αυτή παραβιάστηκε στο πλαίσιο του διαδικαστικού της σκέλους.
Δίκαιη ικανοποίηση: 3.000 ευρώ (επιμέλεια echrcaselaw.com).
