Απαράδεκτες οι προσφυγές στο ΕΔΔΑ εάν έχουν υποβληθεί όμοιες καταγγελίες σε άλλη διεθνή δικαιοδοσία, όπως η Ομάδα Εργασίας κατά της Αυθαίρετης Κράτησης του ΟΗΕ
ΑΠΟΦΑΣΗ
Doğan και Çakmak κατά Τουρκίας της 06.06.2019 (αριθ. 28484/10 και 58223/10)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Απαράδεκτες οι προσφυγές επειδή οι προσφεύγοντες είχαν ήδη υποβάλει όμοια καταγγελία σε άλλη διεθνή δικαιοδοσία. Απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι προσφυγές που υπέβαλαν οι προσφεύγοντες ήταν κατ’ ουσίαν όμοιες με τις αναφορές (προσφυγές) που υποβλήθηκαν στην Ομάδα Εργασίας κατά της Αυθαίρετης Κράτησης (Working Group on Arbitrary Detention) του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, η οποία είχε εκδώσει γνωμοδότηση για το θέμα αυτό την 1η Μαΐου 2013. Η ΕΣΔΑ αποκλείει από την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου κάθε προσφυγή που είχε υποβληθεί σε άλλο διεθνές όργανο ή διεθνή δικαιοδοσία εφόσον δεν περιέχει νέα στοιχεία. Οι προσφυγές αφορούσαν προσωρινή κράτηση των προσφευγόντων στο πλαίσιο της ποινικής έρευνας κατά της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης «Balyoz» με την κατηγορία του σχεδιασμού στρατιωτικού πραξικοπήματος μεταξύ 2002 και 2003.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 5 § 4
Άρθρο 35 § 2β
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Οι προσφεύγοντες, Çetin Doğan και Cem Aziz Çakmak, είναι Τούρκοι υπήκοοι που γεννήθηκαν αντιστοίχως το 1940 και το 1963 και ζουν στην Κωνσταντινούπολη.
Το 2010, η εισαγγελική αρχή της Κωνσταντινούπολης κίνησε ποινική έρευνα κατά ορισμένων φερόμενων μελών της εγκληματικής οργάνωσης “Balyoz”, που ήταν όλοι αξιωματικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι που συνδέονται με τις ένοπλες δυνάμεις. Κατηγορούνταν ότι σχεδίαζαν στρατιωτικό πραξικόπημα μεταξύ 2002 και 2003 επιδιώκοντας την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης.
Μεταξύ του 2010 και του 2011, ο Εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης άσκησε ποινική δίωξη κατά 365 ατόμων συμπεριλαμβανομένων των κκ. Doğan και Çakmak, κατηγορώντας τους για συμμετοχή στο σχέδιο πραξικοπήματος. Αυτοί αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Συγκεκριμένα, αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα των CD που κατατέθηκαν ως αποδεικτικά στοιχεία από τον Εισαγγελέα, υποστηρίζοντας ότι το ψηφιακό υλικό στο οποίο οι κατηγορίες φέρεται να βασίστηκαν είχαν πράγματι δημιουργηθεί ή παραποιηθεί, προκειμένου να ενοχοποιηθούν πολλοί στρατιωτικοί και αστυνομικοί και δικαιολογώντας της απόλυσή τους.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας τέθηκαν υπό προσωρινή κράτηση. Ο κ. Doğan κρατήθηκε για ένα έτος, 10 μήνες και 25 ημέρες, και ο κ. Çakmak για 18 μήνες και 26 ημέρες. Οι αιτήσεις τους για απελευθέρωση απορρίφθηκαν από τα εθνικά δικαστήρια.
Το 2015 οι προσφεύγοντες αθωώθηκαν από το Πλημμελειοδικείο της Anadolu, το οποίο διαπίστωσε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία στην δικογραφία είχαν παραποιηθεί. Το δικαστήριο αποφάσισε επίσης να προσδιορίσει εκείνους που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την πλαστογραφία.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Την 1η Μαΐου 2013, η Ομάδα Εργασίας κατά της αυθαίρετης κράτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε γνωμοδότηση (αριθ. 6/2013) σχετικά με 250 άτομα – μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι προσφεύγοντες – οι οποίοι βρίσκονταν υπό προσωρινή κράτηση σε σχέση με την έρευνα κατά της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης “Balyoz”.
Το Δικαστήριο επισήμανε ότι οι προσφυγές που υπέβαλαν οι προσφεύγοντες ήταν ουσιαστικά όμοιες με εκείνες που οδήγησαν στην έκδοση της γνωμοδότησης αρ. 6/2013 της παραπάνω Ομάδας Εργασίας του ΟΗΕ.
Συναφώς, το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι το άρθρο 35 § 2 (β) της Σύμβασης, το οποίο επιδιώκει να αποφύγει τον πολλαπλασιασμό των διεθνών διαδικασιών στις ίδιες και όμοιες περιπτώσεις, απέκλεισε το παραδεκτό προσφυγής, η οποία είχε προηγουμένως εξεταστεί από άλλη διεθνή δικαιοδοσία. Ο κανόνας αυτός εφαρμόστηκε ανεξαρτήτως της ημερομηνίας κατά την οποία άρχισε η διαδικασία αυτή, δεδομένου ότι ο βασικός παράγοντας είναι η προηγούμενη ύπαρξη απόφασης επί της ουσίας κατά την εξέταση του φακέλου από το Δικαστήριο.
Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι η Ομάδα Εργασίας του ΟΗΕ διαπίστωσε, κατά τη γνώμη της, ότι η στέρηση της ελευθερίας των προσφευγόντων ήταν αυθαίρετη, καθώς ήταν αντίθετη με τα άρθρα 9 και 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και των άρθρων 9, 10 και 11 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Κατά συνέπεια, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα πραγματικά περιστατικά, οι διάδικοι και οι καταγγελίες ήταν τα ίδια (όμοια), το Δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές σύμφωνα με το άρθρο 35 § 2 (β) της Σύμβασης(επιμέλεια echrcaselaw.com).
