Τη γραμμή που χωρίζει τη δικηγορική ρητορική από την προστασία του κύρους της Δικαιοσύνης έδειξε το ΕΔΔΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ:

Peruzzi κατά Ιταλίας της 30-06-2015 (αριθμ. προσφ. 39294/09)

βλ. εδώ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Η καταδίκη δικηγόρου για δυσφήμηση δικαστή με αναπόδεικτους ισχυρισμούς ήταν δικαιολογημένη και δεν παραβιάζει την ελευθερία της έκφρασης του. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταδίκη του  προσφεύγοντος θα μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία», προκειμένου να προστατεύσει τη φήμη άλλων προσώπων και τη διατήρηση του κύρους και της αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας. Δεν υπάρχει παράβαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ.

ΣΧΟΛΙΟ-ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ:

Δικαιολογείται η καταδίκη δικηγόρου για δυσφήμιση δικαστή χωρίς αποδεικτικά στοιχεία και δεν παραβιάζεται η ελευθερία της έκφρασης του δικηγόρου.

ΔΙΑΤΑΞΗ:

Άρθρο 10(ελευθερία της έκφρασης) της ΕΣΔΑ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

Η υπόθεση αφορούσε την ποινική καταδίκη του κ Peruzzi, ενός δικηγόρου, για το γεγονός ότι δυσφήμισε ανακριτή (Δικαστής Χ) στο πλαίσιο δίκης σχετικά με την διανομή περιουσίας την οποία διενεργούσε για δύο πελάτες. Ο κ. Peruzzi απέστειλε εγκύκλιο προ στο δικαστή Χ και σε άλλους δικαστές του περιφερειακού Δικαστηρίου του Λούκα που περιείχε το κείμενο της προηγούμενης επιστολής που είχε γράψει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, στο οποίο εξέθετε τα παράπονα του για τη συμπεριφορά του δικαστή Χ.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Δικαστήριο έκρινε ειδικότερα ότι ο προσφεύγων με τη μια από τις δύο μομφές κατά του δικαστή Χ είχε υπονοήσει ότι ο πρώτος αγνόησε τις ηθικές υποχρεώσεις του ως δικαστής ή είχε διαπράξει ακόμη και ποινικό αδίκημα. Ωστόσο, ο κ Peruzzi δεν είχε επιχειρήσει να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών του, δηλαδή της παράνομης συμπεριφοράς του.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταδίκη του κ Peruzzi θα μπορούσε εύλογά να θεωρηθεί «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία», προκειμένου να προστατεύσει τη φήμη άλλων προσώπων και τη διατήρηση του κύρους και της αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.  Η παρούσα υπόθεση πρέπει να διακρίνεται από την περίπτωση της Nikula κατά Φινλανδία, στην οποία οι επικρίσεις σχετικά με έναν εισαγγελέα είχαν γίνει στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας. Το ζήτημα στην παρούσα υπόθεση αφορούσε παρατηρήσεις που έγιναν από τον δικηγόρο εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου, όπως στην περίπτωση Morice κατά Γαλλίας (ό-που είχε γίνει στα μέσα ενημέρωσης).