Ο χαρακτηρισμός μέρους της ποινής φυλάκισης με αναστολή ως ποινή που έχει εκτιθεί, αποτελεί επαρκή αποκατάσταση για την υπέρβαση του εύλογου χρόνου της ποινικής δίκης
ΑΠΟΦΑΣΗ
Chiarello κατά Γερμανίας της 20-06-2019 (αριθ. 497/17)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Υπέρβαση της διάρκειας της ποινικής δίκης. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων δεν μπορούσε πλέον να ισχυριστεί ότι υπήρξε «θύμα» σύμφωνα με την έννοια του άρθρου 34 της Σύμβασης, δεδομένου ότι ένα μέρος της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε με αναστολή, κρίθηκε από το Δικαστήριο ως ποινή που έχει εκτιθεί. Το μέτρο αυτό συνιστούσε επαρκή αποκατάσταση για την υπέρβαση του εύλογου χρόνου της ποινικής δίκης. Μη παραβίαση του Άρθρου 6 § 1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη εντός εύλογου χρονικού διαστήματος) της ΕΣΔΑ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, ο Gaetano Chiarello, είναι Γερμανός υπήκοος, ο οποίος γεννήθηκε το 1977 και ζει στο Überherrn (Γερμανία). Ο προσφεύγων εργάζονταν ως φύλακας στις φυλακές στο Saarbrücken. Τον Ιανουάριο του 2008, η αστυνομία τον ανέκρινε σχετικά με ένα κινητό τηλέφωνο το οποίο είχε διακινηθεί λαθραία στη φυλακή τον Δεκέμβριο του 2006. Τον Μάιο του 2008 κατηγορήθηκε ότι δέχτηκε δωροδοκία 200 ευρώ για την εισαγωγή του τηλεφώνου στη φυλακή και την παροχή σε έναν κρατούμενο.
Τον Ιανουάριο του 2010, η κύρια διαδικασία κατά του προσφεύγοντος τέθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Μετά από 14 ακροάσεις το δικαστήριο τον καταδίκασε για τη λήψη δωροδοκίας και τον καταδίκασε σε ένα χρόνο και τέσσερις μήνες φυλάκιση, με αναστολή.
Ο προσφεύγων άσκησε έφεση και το περιφερειακό δικαστήριο τον αθώωσε τον Νοέμβριο του 2011. Ο εισαγγελέας υπέβαλε αναίρεση. Τον Ιανουάριο του 2013, το Εφετείο έκανε στην άκρη την απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου και παρέπεμψε το ζήτημα σε άλλο δικαστήριο. Καινούργιες διαδικασίες ενώπιον του Εφετείου κινήθηκαν και τον Απρίλιο του 2015 και το περιφερειακό δικαστήριο διαπίστωσε την ενοχή του προσφεύγοντος αναφορικά με τη δωροδοκία, τον καταδίκασε δε σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Εντούτοις, η ποινή ανεστάλη, τέθηκε ελεύθερος υπό περιοριστικούς όρους και το Δικαστήριο δήλωσε ότι κρίνει ότι οι τρεις μήνες είχαν εκτιθεί λόγω των υπερβολικά μακροχρόνιων διαδικασιών.
Ο προσφεύγων υπέβαλε αναίρεση, η οποία απορρίφθηκε από το Εφετείο τον Απρίλιο του 2016. Η μεταγενέστερη καταγγελία του για παραβίαση του δικαιώματός του να ακουστεί δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Αυτός τότε υπέβαλε συνταγματική καταγγελία. Τον Ιούλιο του 2016 το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε να μην αποδεχτεί το αίτημα για εκδίκαση.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6 § 1
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι έπρεπε να αξιολογήσει αν η δίκη ήταν εύλογης διάρκειας υπό το πρίσμα των συνθηκών κάθε υποθέσεως, ιδίως της πολυπλοκότητάς του, της συμπεριφοράς του προσφεύγοντος και των αρχών και τη σπουδαιότητα του γεγονότος που διακυβεύεται για τον προσφεύγοντα.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η ποινική διαδικασία στην υπόθεση του προσφεύγοντος διήρκεσε οκτώ έτη και πέντε μήνες σε τέσσερεις βαθμούς δικαιοδοσίας.
Όσον αφορά το αν αυτό ήταν λογικό, το Δικαστήριο σημείωσε ειδικότερα ότι στην υπόθεση του κ. Chiarello εμπλέκονταν επτά συνάδελφοι, όλοι εκπροσωπούμενοι από τους δικηγόρους, και η συνολική συλλογή αποδείξεων. Ο κ. Chiarello δεν είχε τεθεί υπό κράτηση και η επιβολή σοβαρής ποινής δεν διακυβεύονταν αν και η διαδικασία είχε σημαντικές συνέπειες γι’ αυτόν, καθώς η εργασία του ως δημόσιος υπάλληλος βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η συνολική διάρκεια της διαδικασίας δεν ήταν υπερβολική και θα μπορούσε να εξακολουθήσει να θεωρείται εύλογη κατά την έννοια του άρθρου 6 § 1. Εντούτοις, υπήρξε περίοδος παρατεταμένης αδράνειας μεταξύ Ιανουαρίου 2013 και Φεβρουαρίου 2015. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι το περιφερειακό δικαστήριο είχε ρητώς αναγνωρίσει ότι η ποινική διαδικασία ήταν υπερβολικά μεγάλη λόγω της παρατεταμένης αδράνειας, αν και ο κ. Chiarello δεν είχε λάβει αποζημίωση, ούτε είχε σταματήσει η διαδικασία λόγω της αδικαιολόγητης διάρκειας.
Εντούτοις, το περιφερειακό δικαστήριο με το να θεωρήσει ότι οι τρεις μήνες της ποινής του, οι οποίοι δόθηκαν με αναστολή, έχουν εκτιθεί, παρείχε μια μορφή αποζημίωσης, μέτρο το οποίο θα είχε τεθεί σε ισχύ αν η αναστολή της ποινής του είχε ανακληθεί λόγω διάπραξης αδικήματος κατά τη διάρκεια που τέθηκε ελεύθερος υπό περιοριστικούς όρους.
Παρόλα αυτά, μια τέτοια αντιστάθμιση δεν ήταν θεωρητική, αλλά είχε μετριάσει την απειλή της φυλάκισης, τη μείωση από οκτώ σε πέντε μήνες με ένα ρητό και μετρήσιμο τρόπο.
Υπό τις συνθήκες αυτές, το Δικαστήριο κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: Η ποινή φυλάκισης με αναστολή που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα, θεωρήθηκε από το Δικαστήριο ως ποινή που έχει εκτιθεί, μέτρο που συνιστούσε επαρκή αποκατάσταση για την υπέρβαση του εύλογου χρόνου της ποινικής δίκης.
Επομένως, δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 6 § 1(επιμέλεια echrcaselaw.com).
