H διάλυση ιδρύματος εξαιτίας των ανεπαρκών οικονομικών πόρων, δεν παραβίασε την ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι.

ΑΠΟΦΑΣΗ

MIHR Foundation κατά Τουρκίας της 07.05.2019 (αριθ. 10814/07)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι. Διάλυση ιδρύματος με πολιτιστικούς-εκπαιδευτικούς σκοπούς εξαιτίας ανεπαρκών οικονομικών πόρων.  Το Δικαστήριο της Άγκυρας διέταξε την διάλυση του, όχι λόγω προβλημάτων στη σύστασή του ή κάποιων ασυμβίβαστων δραστηριοτήτων του, αλλά με το αιτιολογικό ότι οι πόροι του ήταν ανεπαρκείς για την κάλυψη των εξόδων και την εκπλήρωση των σκοπών του, προκειμένου να διαφυλαχθεί η αξιοπιστία του κοινού στην λειτουργία των δημόσιων ιδρυμάτων. Μη παραβίαση του άρθρου 11, δεδομένου ότι οι λόγοι που προβλήθηκαν για την αιτιολόγηση της διάλυσης του ιδρύματος, ήταν επαρκείς και σοβαροί,  δικαιολογούνταν από το δημόσιο συμφέρον και ήταν απαραίτητοι  σε μία δημοκρατική κοινωνία.

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 11,

Άρθρο 6 § 1

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Το προσφεύγον  είναι ένα ίδρυμα γνωστό με το ακρωνύμιο MİHR (Medeniyet, İrfan, Hayır, Refah Vakfı – ίδρυμα  πολιτισμού,  γνώσης, ευημερίας και ανάπτυξης). Καταχωρήθηκε ως Τουρκικό Ίδρυμα το έτος 1989 με κύριους σκοπούς την παροχή βοήθειας σε όσους χρειάζονται, στους τομείς του Ισλάμ,  τις σύγχρονες τεχνολογίες και την πυρηνική φυσική, καθώς και την οργάνωση μαθημάτων, τη δημιουργία πανεπιστημίων ή την συμμετοχή  στα υπάρχοντα πανεπιστήμια.

Το 2005, το περιφερειακό δικαστήριο της Άγκυρας διέταξε τη διάλυση του ιδρύματος MİHR με το αιτιολογικό ότι οι πόροι του ήταν ανεπαρκείς για την κάλυψη των εξόδων του και ότι δεν ήταν πλέον ικανό  να εκπληρώσει τους καταστατικούς σκοπούς του.  Τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία μεταφέρθηκαν σε άλλο ίδρυμα που επιδιώκει παρόμοιους σκοπούς. Η απόφαση επικυρώθηκε  από το Ακυρωτικό Δικαστήριο το 2006.

Το 2014, το αίτημα του ιδρύματος για επανεγγραφή  απορρίφθηκε από τα εθνικά δικαστήρια. Μία  μεμονωμένη προσφυγή εκκρεμεί από τον Ιανουάριο του 2018 ενώπιον του τουρκικού Συνταγματικού Δικαστηρίου.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ….

Άρθρο 11 (ελευθερία συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι)

Το Δικαστήριο, αρχικά, παρατήρησε ότι το ίδρυμα MİHR δεν είχε διαλυθεί λόγω προβλημάτων στη σύστασή του ή κάποιων ασυμβίβαστων δραστηριοτήτων, αλλά είχε απλώς κηρυχθεί υπό διάλυση,  επειδή δεν  μπορούσε πλέον οικονομικά να  συνεχίσει τις δραστηριότητες του προκειμένου να εκπληρώνει τους καταστατικούς σκοπούς του. Τα εγχώρια  δικαστήρια διαπίστωσαν ότι δεν έκανε τίποτα πλέον για να εκπληρώσει τους σκοπούς του, διότι δεν είχε κανένα περιουσιακό  στοιχείο, εκτός από δύο κτίρια τα οποία το τροφοδοτούσαν με το μοναδικό του εισόδημα από την είσπραξη μισθωμάτων μικρής αξίας,  οι δωρεές δε ήταν μηδαμινές,  τα έσοδα που αναγράφονταν στον ισολογισμό της πριν και μετά την διαδικασία διάλυσης ήταν ασήμαντα  και οι εκδόσεις ή οι ραδιοφωνικές εκπομπές είχαν  περιοριστεί, κυρίως για οικονομικούς λόγους.

Το Δικαστήριο επισήμανε περαιτέρω ότι οι σκοποί  του ιδρύματος, οι οποίοι είχαν ρητά καταγραφεί στο καταστατικό του ως «η έρευνα, η παροχή συμβουλών και οι εκδόσεις  στον τομέα των βασικών φυσικών ή κοινωνικών επιστημών,  η ίδρυση πανεπιστημίων ή σχολών με σκοπό την εκπλήρωση τέτοιων ερευνών, οι οικονομικές και εμπορικές δραστηριότητες,  διαφόρων μορφών κοινωνικές προσφορές κλπ.», ανταποκρίνονταν στους σκοπούς της δημόσιας ωφέλειας ή του κοινού ενδιαφέροντος. Θεώρησε ότι η προϋπόθεση σύμφωνα με την οποία το προσφεύγων ίδρυμα πρέπει να ανταποκρίνεται στα ελάχιστα οικονομικά κριτήρια,  δικαιολογείται από την ανάγκη διατήρησης της αποτελεσματικότητας και της αξιοπιστίας του συστήματος λειτουργίας των ιδρυμάτων δημοσίου συμφέροντος στην Τουρκία.

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο κατέληξε – χωρίς να θίγεται το αίτημα της επαναλειτουργίας του προσφεύγοντος ιδρύματος, το οποίο εξακολουθούσε να εκκρεμεί ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων – ότι οι λόγοι που προβλήθηκαν για να αιτιολογήσουν  ότι το προσφεύγον ίδρυμα είχε διαλυθεί για οικονομικές δυσχέρειες ήταν «σχετικοί»  και «επαρκείς». Το μέτρο αυτό εξυπηρετούσε  πιεστική κοινωνική ανάγκη, ήταν ανάλογο με την  νόμιμους σκοπούς που επιδιώχθηκαν και, ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο σε μια δημοκρατική κοινωνία. Ως εκ τούτου δεν υπήρχε παραβίαση του άρθρου 11 (ελευθερία του συνέρχεσθαι  και του συνεταιρίζεσθαι) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Άρθρο 6 (δικαίωμα ακρόασης)

Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο της Άγκυρας εξέτασε προσεκτικά, σύμφωνα με  τις  απαιτήσεις των διαδικασιών κατ’ αντιμωλία,  τα πορίσματα των πραγματογνωμόνων που ζήτησαν οι διάδικοι, συμπεριλαμβανομένου του ιδρύματος, και τα έλαβε υπόψη κατά την εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων, για να αχθεί στην επαρκώς αιτιολογημένη κρίση του.  Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πληροφορίες που είχαν υποβληθεί ενώπιον του, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιλογή πραγματογνωμόνων και η αξιολόγηση των εκθέσεών τους δεν απέδειξε  έλλειψη δικαίου στις εγχώριες διαδικασίες. Κατά συνέπεια, αυτό το τμήμα της προσφυγής ήταν προδήλως αβάσιμο κατά την έννοια του άρθρου 35 § 3 της Σύμβασης  ( επιμέλεια echrcaselaw.com).


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες