Η ανάκληση αδείας οπλοκατοχής προσώπου με ποινικό παρελθόν δεν παραβιάζει την ΕΣΔΑ
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ilinca κατά Ρουμανίας της 24.10.2019 (αριθ. 50882/15)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ανάκληση άδειας οπλοκατοχής και δικαίωμα στη δίκαιη δίκη.
Σύμφωνα με τον προσφεύγοντα, οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων δεν είχαν επαρκή αιτιολογία και είχαν βασιστεί σε μυστικές πληροφορίες, στις οποίες δεν είχε πρόσβαση.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι τα εγχώρια δικαστήρια είχαν εξετάσει το κρίσιμο ζήτημα κατά πόσο ο προσφεύγων αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια τάξη, ώστε να δικαιολογείται η ανάκληση της αδείας οπλοφορίας του, και αποφάσισαν ότι πράγματι έτσι ήταν. Στον ισχυρισμό του προσφεύγοντος ότι δεν του είχε κοινοποιηθεί ένα κρίσιμο αστυνομικό υπόμνημα για λόγους απορρήτου, το Στρασβούργο απάντησε ότι το υπόμνημα της αστυνομίας δεν ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη δίκη του προσφεύγοντος, ούτε λήφθηκε υπόψιν στην αιτιολογία του Δικαστηρίου δυνάμει της οποίας απορρίφθηκε η προσφυγή του. Συνεπώς, το Δικαστήριο δεν μπορούσε να εντοπίσει κάποια παραβίαση των αρχών της δίκαιης δίκης και κήρυξε την προσφυγή αβάσιμη. Μη παραβίαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Ion Ilinca, είναι Ρουμάνος υπήκοος, ο οποίος γεννήθηκε το 1967 και ζει στο Balilesti. Η υπόθεση αφορά την ανάκληση άδειας οπλοκατοχής.
Το 2008, ο προσφεύγων έλαβε άδεια που του επέτρεπε την οπλοκατοχή, και αγόρασε ένα περίστροφο, ένα κυνηγητικό όπλο κυνηγιού και πυρομαχικά. Το 2013, η Αρχή πυροβόλων όπλων τον πληροφόρησε ότι η άδεια είχε ανακληθεί καθώς αποτελούσε απειλή για τη δημόσια τάξη, την εθνική ασφάλεια και τη σωματική ακεραιότητα των ατόμων. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την απόφαση, αλλά η υπόθεση του απορρίφθηκε από το δικαστήριο του Argeş, το οποίο επισήμανε ότι μεταξύ 2007 και 2010 επιβλήθηκαν στον προσφεύγοντα δύο πρόστιμα για παραβίαση της τάξης, άσεμνη συμπεριφορά και για τροχαία ατυχήματα.
Το 2015 η απόφαση αυτή επικυρώθηκε από το Εφετείο του Piteşti, το οποίο σημείωσε μεταξύ άλλων ότι τα εν λόγω αδικήματα, έστω και αν είχαν διαπραχθεί χωρίς βία, έδειξαν ότι ο προσφεύγων αποτελούσε απειλή για τη δημόσια τάξη. Σημείωσε περαιτέρω ότι είχαν ληφθεί απόρρητες πληροφορίες από την Αρχή πυροβόλων όπλων για να δικαιολογηθεί η ανάκληση της άδειας. Αυτές οι πληροφορίες έγινα δεκτές ως αποδεικτικά στοιχεία, αλλά ο προσφεύγων δεν είχε πρόσβαση στον φάκελο. Το Εφετείο αναφέρθηκε σε αυτές τις πληροφορίες με γενικούς όρους, προκειμένου να αποφευχθεί η παραβίαση της εμπιστευτικότητας τους.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 6 (δικαίωμα δίκαιης δίκης)
- Καταγγελία σχετικά με την ανεπαρκή αιτιολογία των δικαστικών αποφάσεων
Το Δικαστήριο επεσήμανε ότι τα εθνικά δικαστήρια δεν περιορίστηκαν απλώς και μόνο υποστηρίζοντας τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε η Αρχή των πυροβόλων όπλων να ανακαλέσει την άδεια πυροβόλων όπλων του προσφεύγοντος. Έτσι αντίθετα, τα ίδια τα δικαστήρια αξιολόγησαν το ζήτημα που είχε καθοριστική σημασία για την έκβαση της υπόθεσης, δηλαδή το αν ο προσφεύγων αντιπροσώπευε ή όχι απειλή για τη δημόσια τάξη δικαιολογώντας την ανάκληση της αδείας του και είχαν απαντήσει καταφατικά. Έτσι, το δικαστήριο Argeş είχε κρίνει ότι η απειλή αυτή είχε αποδειχθεί από τις καταδίκες του προσφεύγοντος για παραβίαση της τάξης, για άσεμνη συμπεριφορά και για τροχαία αδικήματα. Το εφετείο έκρινε ότι οι καταδίκες αυτές έδειχναν ότι ο αιτών αποτελούσε απειλή για τη δημόσια τάξη. Επιπλέον, είχε απαντήσει στους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος.
Επαναλαμβάνοντας ότι η αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων και η εφαρμογή του εσωτερικού δικαίου ήταν θέμα κυρίως των εθνικών δικαστηρίων, το Δικαστήριο έκρινε ότι, εν προκειμένω, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων δεν είχαν επαρκή αιτιολογία ή ότι στην υπόθεση του προσφεύγοντος υπήρξε έλλειψη ακρόασης.
- Καταγγελία σχετικά με παραβίαση της αρχής της κατ’ αντιμωλία διαδικασίας λόγω έλλειψης πρόσβασης σε κρίσιμες πληροφορίες
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι μόνο το αστυνομικό υπόμνημα που υποβλήθηκε στο εφετείο δεν είχε γίνει γνωστό στον προσφεύγοντα, διότι είχε κριθεί εμπιστευτικό. Ωστόσο, το έγγραφο αυτό δεν ήταν καθοριστικό δικαιολογώντας την απόρριψη της προσφυγής του προσφεύγοντος. Το εφετείο είχε αναφερθεί μόνο στο γενικούς όρους προκειμένου να τονισθεί το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη νομοθεσία για τα πυροβόλα όπλα, η Αρχή για τα πυροβόλα όπλα εξουσιοδοτήθηκε να διενεργεί τέτοιους ελέγχους. Εξάλλου, το εφετείο είχε κρίνει, τις πρακτικές συνθήκες της υπόθεσης, ότι έπρεπε να προστατευθεί η εμπιστευτικότητα των πληροφοριών αυτών.
Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο δεν μπορούσε να διακρίνει οποιαδήποτε εμφάνιση παραβίασης των αρχών μιας δίκαιης δίκης. Αντίθετα, θεώρησε ότι η δυνατότητα που δόθηκε στον προσφεύγοντα στα εθνικά δικαστήρια ήταν να συζητήσει τα αποδεικτικά στοιχεία και να παρουσιάσει τυχόν παρατηρήσεις και περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία που είχε που κρίθηκε αναγκαία για τη στήριξη της προσφυγής του, αρκούσε για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης προς την οδηγία αντιφατική αρχή και ισότητα των όπλων.
Εν κατακλείδι, η αίτηση ήταν προδήλως αβάσιμη.
