Ανεκτέλεστη δικαστική απόφαση για χορήγηση στέγης. Δικαίωμα αγωγής αποζημίωσης για μη εκτέλεση της απόφασης που δεν ασκήθηκε και ύπαρξη ευνοϊκής νομολογίας για αποζημίωση. Απαράδεκτη η προσφυγή.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Bouhamla κατά Γαλλίας της 18.07.2019 (αριθ. 31798/16)

βλ. εδώ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εκτέλεση δικαστικής απόφασης που διατάσσει τη χορήγηση στέγης στον προσφεύγοντα (ΑΜΕΑ με τρία παιδιά). Η απόφαση εκτελέστηκε μετά από σχεδόν δύο χρόνια, οπότε μετεγκαταστάθηκε σε νέα κατοικία.  Το Στρασβούργο διαπίστωσε ότι το εγχώριο Συμβούλιο της Επικρατείας με πάγια νομολογία είχε αναγνωρίσει δικαίωμα άσκησης αγωγής αποζημίωσης για μη εκτέλεση απόφασης σε άτομα που αναγνωρίζονται ως περιπτώσεις μεγάλης προτεραιότητας και πρέπει να μετεγκατασταθούν επειγόντως. Ο προσφεύγων όμως δεν είχε ασκήσει την προαναφερόμενη αγωγή.

Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι λόγω ύπαρξης δικαιώματος να ασκήσει τέτοια αγωγή και  μάλιστα με σημαντικές πιθανότητες ευνοϊκού αποτελέσματος και της μη άσκησης αυτής ο προσφεύγων δεν είχε εξαντλήσει τα εγχώρια ένδικα μέσα, καθώς μέσω της ανωτέρω αγωγής μπορούσε να του επιδικασθεί χρηματικό ποσό, ακόμη και μετά την εκτέλεση της σχετικής απόφασης. Απαράδεκτη η προσφυγή.

ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 6

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ο προσφεύγων είναι Γάλλος υπήκοος, ο οποίος γεννήθηκε το 1967 και ζει στο Παρίσι.

Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, που γεννήθηκαν το 2009, το 2013 και το 2015, και λαμβάνει επίδομα ενηλίκων με ειδικές ανάγκες. Η υπόθεση αφορούσε τη μη εκτέλεση δικαστικής απόφασης για την χορήγηση στέγης.

Από το 2007 έως τις 31 Ιανουαρίου 2017 ο προσφεύγων ζούσε μαζί με την οικογένειά του στο διαμέρισμα του γαμπρού του και πιο συγκεκριμένα σε 28 τ.μ. Στις 7 Μαρτίου 2014 υπέβαλε αίτημα στο Συμβούλιο Διαμεσολάβησης του Παρισιού ζητώντας προσφορά για στέγαση.

Με απόφαση της 13ης Ιουνίου 2014, το Συμβούλιο αναγνώρισε ότι η υπόθεση του ήταν μεγάλης προτεραιότητας και δήλωσε ότι αυτός πρέπει να επανενταχθεί επειγόντως σε μια κατοικία ανάλογη με τις ανάγκες και τις δυνατότητές του. Η απόφαση διαβιβάστηκε στο Νομάρχη του Παρισιού.

Στις 23 Δεκεμβρίου 2014, αναφέροντας ότι δεν είχε λάβει καμία προσφορά για μετεγκατάσταση εντός της νόμιμης περιόδου των έξι μηνών από την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου, ζήτησε από το Διοικητικό Δικαστήριο του Παρισιού να διατάξει το  Κράτος να του διαθέσει νέα στέγη.

Στις 3 Μαρτίου 2015, το Διοικητικό Δικαστήριο εξέτασε το αίτημά του, και διέταξε το Νομάρχη να μετεγκαταστήσει τον προσφεύγοντα και την οικογένειά του. Στη συνέχεια στις 26 Ιανουαρίου 2017 η εταιρεία κοινωνικής στέγασης EFIDIS του βρήκε στέγη με μίσθωση που άρχισε να ισχύει στις 31 Ιανουαρίου 2017.

Επικαλούμενος το άρθρο 6 § 1 (δικαίωμα ακρόασης) και το άρθρο 13 (δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής) της ΕΣΔΑ, ο προσφεύγων παραπονέθηκε για την παράλειψη εκτέλεσης της απόφασης της 3ης Μαρτίου 2015, με την οποία διατάσσεται ο Νομάρχης να χορηγήσει στον ίδιο και στην οικογένειά του, νέα κατοικία.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Άρθρο 6

Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι στις 26 Ιανουαρίου 2017, μετά την υποβολή της αίτησης, η κοινωνική εταιρία EFIDIS είχε αρχίσει να ενοικιάζει νέα κατοικία στον προσφεύγοντα και τη σύζυγό του, δυνάμει μίσθωσης που εκτελείται από τις 31 Ιανουαρίου 2017. Υπό τις συνθήκες αυτές έκρινε ότι η απόφαση της 3 Μαρτίου 2015 εκτελέστηκε στις 31 Ιανουαρίου 2017. Έτσι, διαπιστώθηκε ότι η περίοδος μη εκτέλεσης διήρκεσε από τις 3 Μαρτίου 2015 έως τις 31 Ιανουαρίου 2017, ένα έτος και 11 μήνες.

Όσον αφορά τα εγχώρια ένδικα μέσα, το Δικαστήριο επισήμανε αρχικά ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε παράσχει από τις 2 Ιουλίου 2010, σε άτομα που αναγνωρίζονται ως περιπτώσεις μεγάλης προτεραιότητας και πρέπει να μετεγκατασταθούν επειγόντως, τη δυνατότητα, να ασκήσουν τακτική αγωγή αποζημίωσης για τη ζημία που οφείλεται στην αδράνεια του κράτους.

Δεύτερον, το Δικαστήριο έκρινε ότι, ενόψει της προπαρατεθείσας νομολογίας, η αγωγή αποζημίωσης επέτρεπε στους προσφεύγοντες, οι οποίοι τελικά είχαν μετεγκατασταθεί, να πετύχουν την έκδοση απόφασης που διαπιστώνει ότι η μετεγκατάστασή τους είχε παραμείνει ανεκτέλεστη, και η οποία ταυτόχρονα τους χορηγεί και ένα ποσό αποζημίωσης.

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αγωγή αποζημίωσης είχε προοπτικές επιτυχίας. Η προσφυγή έπρεπε συνεπώς να απορριφθεί για μη εξάντληση των εγχώριων ένδικων μέσων(επιμέλεια echrcaselaw.com).


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες