Η επαναπροώθηση προσφύγων σε εμπόλεμες χώρες θέτει σε κίνδυνο την ζωή και την ασφάλεια τους.

ΑΠΟΦΑΣΗ

S.K. κατά Ρωσίας της 14.02.2017  (αριθμ. προσφ. 52722/15)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Απέλαση σε Συρία στη έκρυθμη κατάσταση της χώρας αυτής. Παραβίαση των άρθρων 2 και 3 της ΕΣΔΑ (κίνδυνος για τη ζωή και εξευτελιστική μεταχείριση)

ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 2

Άρθρο 3

Άρθρο 5 παρ. 4

Άρθρο  13

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ο προσφεύγων, S.K., είναι υπήκοος από τη Συρία, ο οποίος γεννήθηκε το 1986. Από το Φεβρουάριο 2015 κρατείται σε ένα κέντρο κράτησης αλλοδαπών στην πόλη της Makhachkala, στη Δημοκρατία του Dagestan (Ρωσία).

Ο S.K. έφτασε στη Ρωσία τον Οκτώβριο του 2011 σε προσωρινή επιχειρηματική βίζα. Έμεινε μετά τη λήξη της θεώρησης της βίζας και ξεκίνησε σχέση με υπήκοο από τη Ρωσία. Το ζευγάρι απέκτησε ένα παιδί το 2013, και παντρεύτηκε το 2014. Τον Φεβρουαρίου του 2015 κρίθηκε ένοχος διοικητικής παράβασης: για τη παραμονή του στη Ρωσία με τη λήξη της βίζας του. Το δικαστήριο διέταξε να καταβάλλει πρόστιμο και να υποστεί τη ποινή της διοικητικής απέλασης. Ο S.K. τοποθετήθηκε σε ένα κέντρο κράτησης για αλλοδαπούς στην πόλη Makhachkala, εν αναμονή της διοικητικής απέλασης του. Μία εβδομάδα αργότερα, η απόφαση αυτή επικυρώθηκε κατ’  έφεση από το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατία του  Dagestan.

Στη συνέχεια, υπέβαλε αίτηση για προσωρινό άσυλο στη Ρωσία. Αναφέρθηκε στις συνεχιζόμενες εντατικές στρατιωτικές ενέργειες που λαμβάνουν χώρα στη Συρία. Τον Ιούνιο του 2015, η τοπική αρχή μετανάστευσης απέρριψε την αίτηση του κ. S.K. για προσωρινό άσυλο. Ο κ. S.K. ζήτησε την επανεξέταση της αίτησής του ενώπιον της  Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης. Ωστόσο, ο οργανισμός επικύρωσε την απόφαση μη παροχής προσωρινού ασύλου, σημειώνοντας ότι ο κ. S.K. είχε καταδικαστεί για διοικητικές παραβάσεις. Ο κ. S.K. Στη συνέχεια υπέβαλε αίτημα για τη δικαστική επανεξέταση των αποφάσεων. Το Περιφερειακό Δικαστήριο της Μόσχας Basmannyy επικύρωσε την άρνηση χορήγησης προσωρινού ασύλου το Δεκέμβριο του 2015. Κατά τη διάρκεια της συλλογιστικής του, το δικαστήριο έκρινε ότι ο S.K. βρίσκονταν σε κίνδυνο να υποστεί βία σε πιθανότητες ίδιες με εκείνες των ατόμων που διαμένουν στη Συρία. Ο κ. S.K. άσκησε έφεση ως προς την απόφαση του Δικαστηρίου της Μόσχας, υποστηρίζοντας ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε δώσει τη δέουσα προσοχή στον κίνδυνο για τη ζωή του και τη σωματική του ακεραιότητα. Το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή στις 8 Ιουνίου το 2016.

 ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

 Το άρθρο 2 (δικαίωμα στη ζωή) και το άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης)

Το Δικαστήριο ασχολήθηκε με το ζήτημα των κινδύνων που ελλόχευαν για τη ζωή και την υγεία ενός ατόμου εάν επέστρεφε στην Συρία στα τέλη του 2015 (L.Μ. και Λοιποί κατά Ρωσίας, αρ. προσφ. 40081/14, 40088/14 και 40127/14, 15 Οκτωβρίου 2015). Στην εν λόγω υπόθεση η προσφυγή του προσφεύγοντος ενώπιον του Δικαστηρίου έχει γίνει στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων εχθροπραξιών στη Συρία.

Αφού εξέτασε κάποιες σχετικές πρόσφατες εκθέσεις, το Δικαστήριο παρατήρησε, ειδικότερα, ότι η ασφάλεια και η ανθρωπιστική κατάσταση και το είδος και η έκταση των εχθροπραξιών στη Συρία έχει επιδεινωθεί δραματικά την περίοδο  άφιξης του S.K. στη Ρωσία τον Οκτώβριο του 2011 μέχρι και χρονική περίοδο έκδοσης της απόφασης απέλασης τον Φεβρουάριο του 2015. Αλλά και στη συνέχεια, ιδίως μεταξύ εκείνης της περιόδου μέχρι  και την απόρριψη της προσωρινής αίτησης ασύλου. Οι διαθέσιμες πληροφορίες έδειξαν ότι, παρά τη συμφωνία για παύση των εχθροπραξιών που υπεγράφη τον Φεβρουάριο του 2016, τα αντίπαλα στρατόπεδα συνέχιζαν τις εχθροπραξίες χρησιμοποιώντας μεθόδους και τακτικές πολέμου, αυξάνοντας τον κίνδυνο για τον άμαχο πληθυσμό.

Οι αναφορές από τους διεθνείς παρατηρητές περιέγραφαν ενέργειες περιλάμβαναν αδιάκριτης βίας, αδιάκριτες επιθέσεις και επιθέσεις εναντίον του άμαχου πληθυσμού.

Η κυβέρνηση δεν έχει τεκμηριώσει την επιχειρηματολογία της, σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας της ζωή του κ. S. Κ, διότι θα απελαύνονταν στη Δαμασκό. Η Κυβέρνηση δεν προσκόμισε κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η κατάσταση στη Δαμασκό είναι αρκετά ασφαλής για τον κ. S.K. (ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τον στρατολογούσα) ή ότι θα μπορούσε να ταξιδέψει από τη Δαμασκό σε μια ασφαλή περιοχή στη Συρία.

Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απομάκρυνση του κ. S.K. από τη Ρωσία στη Συρία, με βάση την απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2015, όπως επιβεβαιώθηκε κατ ‘έφεση, θα βρίσκονταν κατά παράβαση των άρθρων 2 και 3 της Σύμβασης.

 Άρθρο 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 και 3

Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του δύο σύνολα  διορθωτικών μέτρων σε σχέση με την ποινή της διοικητικής απέλασης: την επανεξέταση της επίμαχης δικαστικής απόφασης εντός των διαδικασιών του διοικητικού αδικήματος, και της προσωρινής διαδικασίας ασύλου. Το Πρωτοδικείο έκρινε ότι, βάσει του υλικού της δικογραφίας, ο κ.  S.K. δεν είχε πρόσβαση σε μια «αποτελεσματική θεραπεία» αναφορικά με τον κίνδυνο για τη ζωή του προσφεύγοντος και για τη σωματική του ακεραιότητα που προκύπτει από την επιβολή της ποινής της απέλασης που επιβλήθηκε βάσει του Κώδικα Διοικητικών Αδικημάτων (CAO).

Σε σχέση με τις διαδικασίες της διοικητικής παράβασης, το Δικαστήριο σημείωσε ότι μια εκκρεμής έφεση κατά της απόφασης που επιβάλλει την ποινή της απέλασης είχε αναστείλει αυτόματα την εκτέλεσή της. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν είχε αποδείξει με πειστικό τρόπο, μέσω αναφορών σε συγκεκριμένες διατάξεις του εθνικού δικαίου ή / και μέσω της καθιερωμένης δικαστικής πρακτικής, ότι τα εθνικά δικαστήρια σε αυτή τη διαδικασία θα μπορούσαν να διεξάγουν τον απαραίτητο έλεγχο σχετικά με τους κινδύνους  για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα ενός ατόμου, που προκύπτουν μετά από την επιβολή και εφαρμογή της ποινής της απέλασης. Μολονότι το Δικαστήριο δεν απέκλεισε ότι, θεωρητικά, θα μπορούσε να υπάρχει χώρος σε ορισμένες περιπτώσεις διοικητικού αδικήματος για την εξέταση των εν λόγω κινδύνων, δεν ήταν πεπεισμένο ότι τα εθνικά δικαστήρια ήταν σε θέση να μην επιβάλλουν την ποινή της απέλασης, ποινή υποχρεωτική, η οποία πρέπει να επιβληθεί όταν αλλοδαπός κριθεί ένοχος για  σχετικό αδίκημα.

Αναφορικά με την προσωρινή διαδικασία ασύλου, το Δικαστήριο δεν απέκλεισε ότι αυτή η μορφή προσωρινής προστασία θα μπορούσε να προσφέρει μια αποτελεσματική λύση στην κατάσταση που αντιμετωπίζει ο S.K. (Κίνδυνοι για τη ζωή και την υγεία του λόγω των σοβαρών συνεχιζόμενων εχθροπραξιών στη χώρα προέλευσης του ατόμου). Σημειώνοντας παράλληλα ότι βάσει της ρωσικής νομοθεσίας η χορήγηση προσωρινού ασύλου εμπόδιζε την απέλαση για ένα χρονικό διάστημα, το Δικαστήριο δεν ικανοποιήθηκε με βάση το διαθέσιμο υλικό ότι τόσο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του προσωρινού ασύλου (τόσο σε διοικητικό στάδιο όσο και σε μια επακόλουθη δικαστική επανεξέταση) υπήρξε “Αυτόματο ανασταλτικό αποτέλεσμα” έναντι της τελικής απόφασης απομάκρυνσης σύμφωνα με την CAO. Υπό το πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι για να χαρακτηριστεί αποτελεσματική μια εγχώρια θεραπεία υπό την άποψη του άρθρου 13 της Σύμβασης σε αυτό το είδος της υπόθεσης, η εθνική νομοθεσία πρέπει να προβλέπει σαφώς ότι αυτή η θεραπεία έχει τέτοιο αντίκτυπο και δράση έναντι του επίμαχου μέτρου της αποφάσεως. Επιπλέον, οι αρχές εσωτερικής μετανάστευσης και τα δικαστήρια δεν προέβησαν σε αυστηρό έλεγχο και εξέτασης της υπόθεσης του κ. S.K. Θεώρησαν ότι η κατάσταση στη Συρία δεν δικαιολογούσε την παροχή  προσωρινού ασύλου και απέρριψαν την προσφυγή του κ. S. Κ, μεταξύ άλλων, αναφερόμενοι σε παράγοντες οι οποίοι δεν σχετίζονταν με το ζήτημα του κατά πόσον θα αντιμετώπιζε κίνδυνο για την ζωή και την υγεία του.

Ως εκ τούτου, δεδομένου ορισμένων ελλείψεων στο εσωτερικό δίκαιο και την πρακτική, καθώς και τη συλλογιστική των εθνικών  αρχών σε σχέση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, ο S.K. δεν είχε πρόσβαση σε «αποτελεσματική θεραπεία». Ως εκ τούτου, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 και 3.

Το άρθρο 5 (δικαίωμα στην ελευθερία)

Σύμφωνα με το άρθρο 5 § 4, όταν ένα άτομο κρατείται αυτός/αυτή έχει το δικαίωμα να ζητήσει από το δικαστήριο, να αποφασίσει άμεσα και γρήγορα σχετικά με την νομιμότητα της κράτησής του. Ωστόσο, ούτε ο Κώδικας για τα Διοικητικά Αδικήματα  ούτε οποιαδήποτε άλλη ισχύουσα νομοθεσία προέβλεπε μια διαδικασία η οποία θα επέτρεπε στον κ. S.K. να επανεξεταστεί η κράτησή του και να απελευθερωθεί. Επίσης δεν υπήρχε διάταξη που να προβλέπει την τακτική επανεξέταση της κράτησής του. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 5 § 4.

Η κράτηση με σκοπό την απέλαση θα ήταν συμβατή με το άρθρο 5 § 1 της Σύμβασης, εάν οι διαδικασίες που αφορούν την απέλαση βρίσκονται σε εξέλιξη και συνεχίζονταν με τη δέουσα επιμέλεια, και αν η κράτηση είναι νόμιμη και δεν είναι αυθαίρετη. Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να ήταν αρκετά προφανής για τις ρωσικές αρχές τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2015 ότι η απέλαση του κ. S.K. στη Συρία δεν ήταν εφικτή, και θα παρέμενε μη εκτελεστή ενόψει της επιδείνωσης των συγκρούσεων στη Συρία. Οι αρχές είχαν την υποχρέωση να εξετάσουν τους εναλλακτικούς διακανονισμούς σχετικά με την υπόθεση του κ. S. Κ. Ωστόσο, μετά την έκδοση της απόφασης κράτησής του σε ειδικό κέντρο κράτησης για αλλοδαπούς,  η κράτησή του δεν επαναξιολογήθηκα (πράγματι, όπως προαναφέρθηκε, δεν υπήρχε καμία διαδικασία που να το προβλέπει). Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 5 § 1.

 Άρθρο 39 (προσωρινά μέτρα)

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η υπόδειξη προς την κυβέρνηση σύμφωνα με το άρθρο 39 – ότι ο κ. S.K. δεν θα έπρεπε να απελαθεί από τη Ρωσία- πρέπει να συνεχίσει να βρίσκεται σε ισχύει μέχρι η απόφαση του Δικαστηρίου καταστεί τελεσίδικη, ή έως ότου το Δικαστήριο λάβει νέα απόφαση υπό το εν λόγω πλαίσιο.

Άρθρο 46 (δεσμευτική ισχύ και η εκτελεστότητα των δικαστικών αποφάσεων)

Αναφερόμενος στις διαπιστώσεις του Δικαστηρίου σύμφωνα με το άρθρο 46 στην υπόθεση Kim κατά Ρωσίας (αρ. προσφ. 44260/13, §§71 και 72, 17 Ιουλίου 2014), το Δικαστήριο επανέλαβε ότι αναμένονται  γενικά μέτρα από τη Ρωσία σε σχέση με την κράτηση αλλοδαπών με σκοπό την επιβολή κυρώσεων διοικητικής απέλασης. Διαπίστωσε επίσης την αναγκαιότητα των μεμονωμένων μέτρων στην περίπτωση του S. Κ, υποδεικνύοντας ότι ο κατάλληλος τρόπος για την αντιμετώπιση του ζητήματος σχετικά με το άρθρο 5 της σύμβασης θα ήταν η απελευθέρωση του κ. S.K. χωρίς καθυστέρηση, και όχι αργότερα από μια ημέρα μετά την κοινοποίηση αφ ότου η παρούσα απόφαση έχει καταστεί τελεσίδικη.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ρωσία όφειλε να καταβάλει στον προσφεύγοντα  7.500 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα και δαπάνες.


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες