Η προσφυγή στο ΕΔΔΑ είναι απαράδεκτη λόγω μη εξάντλησης των εσωτερικών ενδίκων μέσων, ακόμα κι όταν κατατέθηκε εσωτερικό ένδικο μέσο, αλλά ήταν αόριστο.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Hernádi κατά Κροατίας της 26/09/2019 (αριθ. 29998/15)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εξάντληση εσωτερικών ένδικων μέσων.
Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε για δωροδοκία και εκδόθηκαν από τις αρχές της Κροατίας εντολή προσωρινής κράτησης και Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης για έκδοσή του στην Κροατία. Άσκησε δύο προσφυγές ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου, οι οποίες απορρίφθηκαν. Προσέφυγε στο ΕΔΔΑ για παράβαση του άρθρου 2 του 4ου Πρωτοκόλλου (ελευθερία κυκλοφορίας).
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι οι προσφεύγοντες πρέπει πρώτα να έχουν άγει την υπόθεσή τους ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, μέχρι τον ανώτατο δυνατό βαθμό δικαιοδοσίας. Δεδομένου ότι οι προσφυγές που άσκησε ο προσφεύγων ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου ήταν αόριστες ως προς τις παραβιάσεις που επικαλούταν, το Στρασβούργο κατέληξε ότι, καταθέτοντας αόριστες προσφυγές, δεν εξάντλησε τα εγχώρια ένδικα μέσα και έκρινε την προσφυγή στο ΕΔΔΑ απαράδεκτη.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 2 του 4ου Πρωτοκόλλου
Άρθρο 35§1
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Zsolt Tamás Hernádi, είναι υπήκοος της Ουγγαρίας που γεννήθηκε το 1960 και ζει στο Kisoroszi (Ουγγαρία).
Η υπόθεση αφορούσε τις προσπάθειες των κροατικών αρχών να εξετάσουν τον Zsolt Tamás Hernádi, ο οποίος είναι ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ουγγρικής εθνικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου MOL, αναφορικά με τη ποινική δίωξη που έχει κινηθεί εναντίον του για δωροδοκία
Το 2009, η MOL ανέλαβε τον έλεγχο της κροατικής εθνικής πετρελαϊκής εταιρείας INA-Industrija Nafte d.d. στο πλαίσιο μιας συμφωνίας ιδιωτικοποίησης. Δύο χρόνια αργότερα οι αρχές της Κροατίας άνοιξαν έρευνα εναντίον του προσφεύγοντος και του πρώην Πρωθυπουργού της Κροατίας, Ι.S., για υποψία δωροδοκίας σε σχέση με τη συμφωνία INA-MOL του 2009. Ο πρώην πρωθυπουργός καταδικάστηκε για το αδίκημα το 2012, αλλά το Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε τότε την καταδίκη του και διέταξε νέα δίκη. Οι διαδικασίες είναι ακόμα σε εξέλιξη, όπως και εκείνες εναντίον του προσφεύγοντος ο οποίος κατηγορήθηκε το 2014.
Εν τω μεταξύ, δημιουργήθηκαν διαφορές μεταξύ των αρχών της Κροατίας και των ουγγρικών αρχών: Η Κροατία θέλησε να εξετάσει τον προσφεύγοντα ως ύποπτο, αλλά η Ουγγαρία αρνήθηκε να βοηθήσει, ουσιαστικά για λόγους εθνικής ασφάλειας και διότι έχει ήδη διεξαχθεί έρευνα στην Ουγγαρία, ο προσφεύγων είχε ήδη εξεταστεί ως μάρτυρας και δεν έχει διαπιστωθεί ποινικό αδίκημα.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε τα κροατικά δικαστήρια να διατάξουν την προσωρινή κράτηση του προσφεύγοντος το 2013 και οι αρχές να εκδώσουν εκ των υστέρων διάφορα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης («ΕΕΣ»), καθώς και διεθνή ειδοποίηση, γνωστή ως κόκκινη ειδοποίηση, ότι δηλαδή ο προσφεύγων καταζητούνταν για άσκηση δίωξης. Ούτε τα ΕΕΣ ούτε η Κόκκινη Ανακοίνωση οδήγησαν στην παράδοση του προσφεύγοντος στις αρχές της Κροατίας.
Ο προσφεύγων υπέβαλε δύο συνταγματικές καταγγελίες στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Κροατίας τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2014, αμφισβητώντας ουσιαστικά την απόφαση που διατάσσει την προφυλάκιση του. Αφ ότου υπέβαλε την πρώτη συνταγματική καταγγελία, ζήτησε επίσης από το Συνταγματικό Δικαστήριο να αναστείλει την προδικαστική κράτηση, αναφέροντας τις συνέπειες του ΕΕΣ στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες επειδή δεν μπορούσε πλέον να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Η πρώτη συνταγματική καταγγελία κρίθηκε απαράδεκτη, ενώ η δεύτερη απορρίφθηκε ως αβάσιμη και το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν διαπίστωσε τίποτα αυθαίρετο στην προδικαστική απόφαση.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι τα άτομα που παραπονούνται για παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους πρέπει πρώτα να έχουν άγει την υπόθεσή τους ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, μέχρι και τον ανώτατο δυνατό βαθμό δικαιοδοσίας. Ειδικότερα, το άτομο πρέπει να έχει διαμαρτυρηθεί για μια εικαζόμενη παραβίαση κατά τρόπο που δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η προσφυγή που θα υποβληθεί ενώπιον του Δικαστηρίου έχει πράγματι εξεταστεί σε εγχώριο επίπεδο.
Εντούτοις, οι συνταγματικές καταγγελίες του προσφεύγοντος δεν επικαλούνται ρητά το άρθρο 2 του 4ου Πρωτοκόλλου, ούτε περιείχαν συγκεκριμένα επιχειρήματα σχετικά με παραβίαση της ελευθερίας του. Αναφερόμενος μόνο αόριστα στο γεγονός ότι είχε εκδοθεί το ΕΕΣ, ο προσφεύγων είχε περιοριστεί στην αμφισβήτηση της ερμηνείας του ποινικού δικαστηρίου από τον σχετικό εσωτερικό νόμο σχετικά με το πότε θα μπορούσε να δοθεί εντολή κράτησης για να αποφευχθεί η υπεκφυγή ενός κατηγορούμενου από τη δικαιοσύνη.
Το Δικαστήριο δεν θεώρησε ότι το αίτημά του για άρση της προσωρινής κράτησής του, μολονότι αναφερόμενο στο ΕΕΣ και στις συνέπειές του ως προς την ελεύθερη κυκλοφορία του εκτός της Ουγγαρίας, ανέρχονταν σε ορθή παραπομπή της υπόθεσής του ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο προσφεύγων δεν είχε εξαντλήσει τα εγχώρια ένδικα μέσα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έδωσε στις κροατικές αρχές την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν και να καταστήσουν ορθή την φερόμενη παραβίαση της Σύμβασης. Ως εκ τούτου, απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. (επιμέλεια echrcaselaw.com).
