Αθέμιτες παρεμβάσεις που ασκήθηκαν σε σχολεία, παραβίασαν τα βασικά δικαιώματα μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση, ιδιωτική ζωή και προσωπική ελευθερία.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Iovcev κ.α.κατά Δημοκρατίας της Μολδαβίας και Ρωσίας της 17.09.2019 (αριθ. προσφ. 40942/14)

βλ. εδώ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Εκφοβισμός εκπαιδευτικών και παράνομες έρευνες σε μαθητές  από την Μολδαβική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας» (MRT), κατευθυνόμενες από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι προσφεύγοντες είναι πέντε μαθητές, τρεις γονείς και 10 μέλη του προσωπικού Ρουμανικών / Μολδαβόφωνων σχολείων  στην Μολδαβία. Η «MRT», η οποία οικονομικά και στρατιωτικά στηρίζεται στην Ρωσία, κατ’εντολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας από την οποία ελέγχεται, άσκησε  οικονομικό αποκλεισμό στα εν λόγω σχολεία  με διαρκές πάγωμα των τραπεζικών συναλλαγών και προέβη  σε αδικαιολόγητες  ανακρίσεις  μαθητών και παράνομες συλλήψεις εκπαιδευτικών.

Το Δικαστήριο έκρινε τα μέτρα που ελήφθησαν όσον αφορά την πολιτική της γλώσσας,  αποσκοπούσαν σε κατευθυνόμενη μη θεμιτή «ρωσοποίηση» της γλώσσας και κουλτούρας  και κατέληξε ότι η παρέμβαση στα δικαιώματα των προσφευγόντων μαθητών και των γονέων που διασφαλίζονται από το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου δεν επιδιώκει κανένα νόμιμο στόχο και ότι υπήρξε συνεπώς παραβίαση της εν λόγω διάταξης από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Το Δικαστήριο  κατέληξε ότι τα εκφοβιστικά μέτρα που είχαν επιβληθεί από τις αρχές της “MRT” είχαν αναγκαστικά επηρεάσει, κατά τρόπο ιδιαίτερα σημαντικό, τον ιδιωτικό βίο,  συνεπώς υπήρξε παρέμβαση στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής κατά το άρθρο 8 από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Το Δικαστήριο διαπίστωσε επίσης ότι ο έλεγχος που υπεβλήθησαν οι τρεις προσφεύγοντες και η στέρηση της περιουσίας τους, δεν στηρίζονταν σε κάποια νομική βάση ούτε αντανακλούσε μια συμβατική δικαστική παράδοση συνεπώς έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 5 § 1 της Σύμβασης όσον αφορά τους τρεις προσφεύγοντες  και παραβίαση του άρθρου 8 για την στέρηση της περιουσίας τους από την Ρωσική Ομοσπονδία.

Τέλος το Δικαστήριο έκρινε, ότι η Δημοκρατία της Μολδαβίας δεν είχε αποτύχει σε σχέση με αυτές τις  καταγγελίες για την εκπλήρωση των θετικών υποχρεώσεών της. Συνεπώς δεν διαπίστωσε κάποια παραβίαση από την Δημοκρατία της Μολδαβίας.

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 2 του Πρώτου πρωτοκόλλου

Άρθρο 5 παρ. 1,

Άρθρο 8

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Οι προσφεύγοντες είναι 18 Μολδαβοί υπήκοοι: 5 μαθητές, 3 γονείς μαθητών και 10 μέλη προσωπικού Ρουμάνικων / Μολδαβόφωνων σχολείων  σε μια περιοχή υπό τον έλεγχο των αρχών της αυτοανακηρυγμένης  «Μολδαβικής Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας» («MRT»). Τα εν λόγω σχολεία χρησιμοποίησαν τη Λατινική γραφή και ακολουθούσαν το πρόγραμμα σπουδών που εγκρίθηκε από το Υπουργείο Παιδείας της Μολδαβίας στο οποίο ήταν καταχωρημένα. Το άρθρο 12 του Συντάγματος της “MRT” προβλέπει ότι οι επίσημες γλώσσες εντός της MRT είναι η Μολδαβική, η Ρωσική και η Ουκρανική. Το  Άρθρο 6 του “νόμου για τις γλώσσες της MRT” δηλώνει ότι η Μολδαβική πρέπει να είναι γραμμένη με κυριλλικό αλφάβητο και ότι η χρήση του λατινικού αλφαβήτου μπορεί να συνιστά αδίκημα.

Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι είχαν υποβληθεί σε πιέσεις από τις αρχές της «MRT» ως μέρος εκστρατείας παρενόχλησης και εκφοβισμού κατά των σχολείων κατά την περίοδο 2013-2014. Παραπονέθηκαν ιδίως όσον αφορά τις φορολογικές και υγειονομικές επιθεωρήσεις, την είσπραξη δασμών, αυξήσεις ενοικίου, πάγωμα τραπεζικών τους συναλλαγών, εμποδίζοντάς τους να καταβάλλουν τους μισθούς των εκπαιδευτικών, διακοπή της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, συλλήψεις και τελωνειακές έρευνες των μελών του προσωπικού από τα σχολεία όταν προσπάθησαν να διακινήσουν μετρητά προκειμένου να πληρώσουν μισθούς και κατάσχεση μέρους της περιουσίας τους. Δύο μαθητές είπαν ότι υποβλήθηκαν σε έρευνα και ελέγχους ταυτότητας, με διάρκεια 10 λεπτών έως δύο ωρών κάθε μέρα, επειδή μετακινούνταν με λεωφορείο σε ένα σχολείο το οποίο βρίσκονταν σε περιοχή η οποία βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας μετά την ανάληψη των σχολικών εγκαταστάσεων από την αστυνομία της “MRT”.

 ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου (δικαίωμα στην εκπαίδευση)

Πέντε μαθητές και τρεις γονείς μαθητών παραπονέθηκαν ότι είχαν παρενοχληθεί και εκφοβισθεί εξαιτίας της επιλογής τους να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους ή την εκπαίδευση των παιδιών τους σε ρουμανικά/μολδαβόφωνα σχολεία.

  1. Η παρέμβαση και αν υπήρξε νόμιμος σκοπός

Το Δικαστήριο ξεκίνησε παραπέμποντας στη νομολογία του από την υπόθεση Catan κ.λ.π. Συνέχισε ισχυριζόμενο ότι  υπήρξε παρέμβαση στα δικαιώματα των προσφευγόντων μαθητών και γονέων τα οποία διασφαλίζονταν από το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης. Επιπλέον, επισήμανε ότι στην απόφαση Catan κ.λ.π. διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που να δείχνουν ότι τα μέτρα που ελήφθησαν από τις αρχές «MRT» όσον αφορά τα εν λόγω σχολεία επιδιώκουν θεμιτό στόχο. Επιπλέον, υποστήριξε ότι η γλωσσική πολιτική της MRT, όπως εφαρμόζεται στα εν λόγω σχολεία, αποσκοπούσε στην «Ρωσοποίηση» της γλώσσας και του πολιτισμού της μολδαβικής κοινότητας που ζει στην Υπερδνειστερία, σύμφωνα με τους συνολικούς πολιτικούς στόχους της «MRT» σχετικά με την ενοποίηση της με τη Ρωσία και την απόσχισή της από τη Μολδαβία. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει κανένα λόγο να βγάλει διαφορετικό συμπέρασμα. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η παρέμβαση στα δικαιώματα των προσφευγόντων μαθητών και των γονέων που διασφαλίζονται από το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου δεν επιδιώκει κανένα νόμιμο στόχο και ότι υπήρξε συνεπώς παραβίαση της εν λόγω διάταξης όσον αφορά τους εν λόγω προσφεύγοντες.

  1. Το ζήτημα της ευθύνης του κράτους

Όσον αφορά τη Δημοκρατία της Μολδαβίας, το Δικαστήριο αναφέρθηκε στις αρχές που διατυπώνονται στην νομολογία της υπόθεσης Mozer. Σχετικά με αυτό, σημείωσε ειδικότερα ότι οι αρχές της Μολδαβίας είχαν κάνει σημαντικές προσπάθειες για την προάσπιση των συμφερόντων των προσφευγόντων, χρηματοδοτώντας τα Ρουμανικά /Μολδοβόφωνα σχολεία  στην Υπερδνειστερία ώστε να επιτρέψει να συνεχίσουν να λειτουργούν και έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να συνεχίσουν την σχολική τους εκπαίδευση. Κατά συνέπεια, έκρινε ότι η Δημοκρατία της Μολδαβίας δεν είχε αποτύχει, όσον αφορά την εκπλήρωση των θετικών της υποχρεώσεων και δεν παραβιάστηκε το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου.

Όσον αφορά τη Ρωσική Ομοσπονδία, το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει ότι το εν λόγω κράτος ασκούσε αποτελεσματικό έλεγχο επί της “MRT” κατά την εξεταζόμενη περίοδο. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το συμπέρασμα, και σύμφωνα με τη νομολογία του, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν ήταν αναγκαίο να καθοριστεί αν η Ρωσία είχε τον ειδικό έλεγχο των πολιτικών και των πράξεων της τοπικής διοίκησης. Ενόψει της συνεχιζόμενης στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής στήριξης της «MRT», χωρίς την οποία η τελευταία δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, αποδίδεται ευθύνη στην Ρωσία για παραβίαση της Σύμβασης υπόψη την προσβολή των δικαιωμάτων των προσφευγόντων. Κατά συνέπεια, υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου αριθ. 1 της Ρωσικής Ομοσπονδίας όσον αφορά τους εν λόγω προσφεύγοντες.

Άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής) – 10 υπάλληλοι των σχολείων είχαν καταγγείλει ότι  το δικαίωμά τους στην πολιτιστική ταυτότητα παραβιάστηκε.

Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η παρενόχληση εκ μέρους της «MRT» κατά των σχολείων των οποίων οι προαναφερόμενοι προσφεύγοντες ήταν μέλη του προσωπικού είχε προκαλέσει αισθήματα φόβου και ταπείνωσης. Θεώρησε επίσης ότι η πίεση στα σχολεία ήταν μέρος μιας ευρύτερης\ εκστρατείας εκφοβισμού εναντίον των Ρουμανικών / Μολδαβόφωνων σχολείων στην περιοχή της Υπερδνειστερίας και ότι αυτό είχε αναγκαστικά επηρεάσει τα συναισθήματα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης του προσωπικού αυτών των σχολείων, συμπεριλαμβανομένων των προσφευγόντων. Ως εκ τούτου τα εκφοβιστικά μέτρα που είχαν επιβληθεί από τις αρχές  της “MRT” είχαν αναγκαστικά επηρεάσει, κατά τρόπο ιδιαίτερα σημαντικό, τον ιδιωτικό βίο, κατά την έννοια  του άρθρου 8 της Σύμβασης, των δέκα προσφευγόντων μέσω της εθνικής τους ταυτότητας και των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων.  Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε παρέμβαση στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής αυτών των δέκα προσφευγόντων και ότι η παρέμβαση αυτή δεν επιδίωκε κανένα νόμιμο σκοπό. Κατά συνέπεια, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης σε σχέση με τους 10 προσφεύγοντες από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Το Δικαστήριο διαπίστωσε, ωστόσο, ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης από την Δημοκρατία της Μολδαβίας.

Τα άρθρα 5 § 1 (δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια) και 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής)

Το Δικαστήριο έκρινε κατ ‘αρχάς ότι οι τρεις εν λόγω προσφεύγοντες οι οποίοι παρέμειναν για πολλές  ώρες υπό τον έλεγχο των αρχών “MRT”, οι οποίοι είχαν συλληφθεί  και είχαν υποβληθεί σε έρευνες, στερήθηκαν της ελευθερίας τους κατά την έννοια του άρθρου 5 της Σύμβασης. Το Δικαστήριο επέστησε την προσοχή στην υπόθεση Mozer, στην οποία διαπίστωσε ότι η Περιφέρεια της Υπερδνειστερίας δεν διέθετε σύστημα, το οποίο αντανακλούσε μια συμβατική δικαστική παράδοση. Ως εκ τούτου, ούτε τα δικαστήρια της “MRT” ούτε καμία άλλη αρχή της “MRT”, είχε το δικαίωμα να διατάξει την σύλληψη  και την κράτηση των προσφευγόντων κατά την έννοια του άρθρου 5 παράγραφος 1 στοιχείο γ) της Σύμβασης. Κατά συνέπεια, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 5 § 1 της Σύμβασης όσον αφορά αυτούς τους τρεις προσφεύγοντες.

Περαιτέρω, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι έρευνες που επιβλήθηκαν σε αυτούς τους προσφεύγοντες και η κατάσχεση της  προσωπικής ιδιοκτησίας συνιστούσε παρέμβαση στην άσκηση του δικαιώματός του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο 8 § 1 της Σύμβασης. Σημείωσε ότι δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία στην υπό κρίση υπόθεση, τα οποία να υποδηλώνουν ότι η επίμαχη παρέμβαση είχε νομική βάση. Υπήρξε συνεπώς παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης όσον αφορά αυτούς τους τρεις προσφεύγοντες.

Το Δικαστήριο έκρινε, τέλος, ότι η Δημοκρατία της Μολδαβίας δεν είχε αποτύχει σε σχέση με αυτές τις  καταγγελίες για την εκπλήρωση των θετικών υποχρεώσεών της. Διαπίστωσε, ωστόσο, ότι οι διατάξεις αυτές παραβιάστηκαν από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41)

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ρωσία πρέπει να καταβάλει 12.000 ευρώ  σε κάθε ένα από τους τρεις προσφεύγοντες για ηθική βλάβη, 6.000 ευρώ σε κάθε ένα από τους 15 προσφεύγοντες για ηθική βλάβη και 5.000 ευρώ από κοινού με όλους τους προσφεύγοντες για έξοδα και δαπάνες. (επιμέλεια echrcaselaw.com).


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες