Σύμμαχος της δίκαιης δίκης οι εναλλακτικοί τρόποι επίλυσης της διαφοράς

ΑΠΟΦΑΣΗ:

Momcilovic κατά Κροατίας της 26.03.2015 (αριθ. προσφ. 11239/11.)
βλ. εδώ

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Η απαίτηση από το εγχώριο δίκαιο προ της ασκήσεως της αγωγής να υπάρχει υποχρεωτική προσπάθεια συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς από μόνη της δεν είναι ασυμβίβαστη με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και δεν παρεμποδίζει την πρόσβαση σε δικαστήριο.  Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο περιορισμός που προβλέπεται από το νόμο (Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) και επιδιώκει το θεμιτό σκοπό της αποφυγής πολλαπλασιασμού των απαιτήσεων και των διαδικασιών έναντι του κράτους στα εσωτερικά δικαστήρια, προωθεί  τη δικαστική οικονομία και την αποδοτικότητα. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι η απόφαση αναφέρεται σε δηλώσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τη σκοπιμότητα της ενθάρρυνσης εναλλακτικών διαδικασιών επίλυσης διαφορών.

 ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ:

Η μη υποχρεωτική προσπάθεια συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς δεν είναι ασύμβατη με την ΕΣΔΑ.

ΔΙΑΤΑΞΗ:

Άρθρο 6 § 1 (δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο) της ΕΣΔΑ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

Στην υπόθεση αυτή η πρόσβαση στα πολιτικά δικαστήρια εξαρτάται από μια προηγούμενη ενέργεια προκειμένου να ικανοποιηθεί η απαίτηση τους. Οι προσφεύγοντες παραπονέθηκαν ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν αρνηθεί να εξετάσουν το βάσιμο της αξίωσης αποζημίωσης τους κατά του Δημοσίου για το θάνατο της κόρης τους επειδή δεν είχαν προσπαθήσει να διευθετηθεί το αίτημα από τις αρμόδιες αρχές πριν από την εισαγωγή της υπόθεσής τους στα δικαστήρια. Σύμφωνα με τους όρους του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όποιος προτίθεται να ασκήσει αγωγή κατά της Δημοκρατίας της Κροατίας πρέπει πρώτα να υποβάλει μια αίτηση για επίλυση στο αρμόδιο γραφείο του γενικού εισαγγελέα. Οι προσφεύγοντες υποστήριξαν στη δίκη ότι η κατάσταση που επιβλήθηκε από τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ανήλθε σε ένα δυσανάλογο περιορισμό του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο, αντίθετα του άρθρου 6.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή των προσφευγόντων.

Διαπίστωσε δε ότι ο περιορισμός που προβλέπεται από το νόμο (τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) και επιδιώκει το θεμιτό σκοπό της αποφυγής πολλαπλασιασμού των απαιτήσεων και των διαδικασιών έναντι του κράτους στα εσωτερικά δικαστήρια, προωθώντας έτσι τη δικαστική οικονομία και την αποδοτικότητα. Όσον αφορά την αρχή της αναλογικότητας, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι, παρά την άρνηση του εθνικού δικαστηρίου να δεχτεί την αγωγή των εναγόντων, εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο να συμμορφωθούν με την απαίτηση φιλικής διευθέτησης και, σε περίπτωση μη επίτευξης διευθέτησης, να υποβάλουν νέα αγωγή σε ένα εγχώριο δικαστήριο εντός της προθεσμίας που προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο. Οι προσφεύγοντες είχαν αποτύχει να κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας.

Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον για το γεγονός ότι το Δικαστήριο δέχεται ότι απαίτηση από το εγχώριο δίκαιο να προσπαθήσουν να επιλύσουν την αστική διαφορά ως απαραίτητο προοίμιο για ένδικη διαδικασία από μόνη της δεν είναι ασυμβίβαστη με το άρθρο 6, το οποίο εξασφαλίζει την πρόσβαση σε δικαστήριο. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι η απόφαση αναφέρεται σε δηλώσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τη σκοπιμότητα της ενθάρρυνσης εναλλακτικών διαδικασιών επίλυσης διαφορών. Η απόφαση αυτή μπορεί να ειπωθεί ότι κινείται στην κατεύθυνση αυτή.


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες