Οι αποφάσεις δικαστηρίων που διέταξαν πατέρα Μάρτυρα του Ιεχωβά να απέχει από τη μύηση της κόρης του στη θρησκεία του, δε συνιστούν διάκριση του άρθρου 14 της ΕΣΔΑ
ΑΠΟΦΑΣΗ
T.C. κατά Ιταλίας της 19.05.2022 (αρ. προσφ. 54032/18)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο προσφεύγων, T.C., είναι Ιταλός υπήκοος που γεννήθηκε το 1973 και ζει στη Follonica (Ιταλία). Το 2006 με τη σύζυγό του απέκτησαν μια κόρη. Ωστόσο λίγο καιρό αργότερα, μετά τον χωρισμό τους, είχαν διαφωνίες αναφορικά με την επιμέλεια του παιδιού. Τα εθνικά δικαστήρια διέταξαν την από κοινού επιμέλεια.
Η μητέρα υποστήριξε ότι ο πατέρας είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά μετά τη διάλυση της σχέσης τους και τις μέρες που είχε το παιδί, το έπαιρνε μαζί του στις θρησκευτικές του δραστηριότητες χωρίς τη συγκατάθεση της. Τον Ιανουάριο του 2015, το Περιφερειακό Δικαστήριο του Λιβόρνο διέταξε τον προσφεύγοντα να απέχει από τη μύηση της κόρης του στη θρησκεία του, εστιάζοντας στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
Επικαλούμενος ιδίως το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής), υπό το πρίσμα του άρθρου 9 (ελευθερία της θρησκείας), ο προσφεύγων παραπονέθηκε για τις αποφάσεις του εσωτερικού δικαστηρίου που τον διέταξαν να απέχει από την ενεργό εμπλοκή της κόρης στη θρησκεία του, υποστηρίζοντας ότι είχε διαφορετική μεταχείριση από την πρώην σύντροφό του επειδή εκείνος ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Επισήμανε ειδικότερα ότι οι αποφάσεις ήταν μεροληπτικές εναντίον της θρησκείας του, δίνοντας την εντύπωση ότι η τελευταία ήταν επικίνδυνη και έπρεπε να αποφεύγεται, ενώ οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και πρακτικές της μητέρας δεν είχαν διερευνηθεί.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε διαφορά στη μεταχείριση μεταξύ του προσφεύγοντος και της μητέρας με βάση τη θρησκεία. Οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων είχαν αποκλειστικά στόχο την επίλυση της σύγκρουσης, εστιάζοντας πάνω απ’ όλα στο ενδιαφέρον του παιδιού να μεγαλώσει σε ανοιχτό και ειρηνικό περιβάλλον, συμβιβάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τα δικαιώματα και τις πεποιθήσεις και των δύο γονέων. Άλλωστε, σε καμία περίπτωση δεν παραβιάστηκε το δικαίωμα του πατέρα στην επιμέλεια της κόρης του, ούτε του απαγορεύτηκε να ασχολείται με τη διαπαιδαγώγησή της.
Το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 8, όπως αυτό εξετάστηκε υπό το φως του άρθρου 9 της ΕΣΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 8,
Άρθρο 14
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι οι καταγγελίες του προσφεύγοντος έπρεπε να εξεταστούν σύμφωνα με το άρθρο 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 8 της Σύμβασης, όπως ερμηνεύεται και εφαρμόζεται υπό το φως του άρθρου 9 της Σύμβασης. Απέρριψε τις υπόλοιπες καταγγελίες του ως απαράδεκτες.
Κατ΄αρχήν, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η δικαστική απόφαση είχε ως στόχο την επίλυση της σύγκρουσης των γονέων, η οποία είχε προκύψει λόγω των διιστάμενων απόψεων μεταξύ τους σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση της κόρης τους. Οι αποφάσεις που οδήγησαν στη δικαστική απόφαση είχαν προσπαθήσει να συμβιβάσουν τα δικαιώματα κάθε μέρους, εστιάζοντας πάνω απ’ όλα στο συμφέρον του παιδιού να μεγαλώσει σε ένα ανοιχτό και ειρηνικό περιβάλλον.
Πράγματι, ο μοναδικός σκοπός της απόφασης ήταν να διατηρηθεί η ελευθερία επιλογής του παιδιού, λαμβάνοντας υπόψη τις διαπαιδαγωγικές απόψεις του πατέρα της.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση δεν απαγόρευσε στον προσφεύγοντα να χρησιμοποιήσει τις διαπαιδαγωγικές αρχές που είχε επιλέξει να ενστερνιστεί σε σχέση με την κόρη του ούτε τον εμπόδισε να λάβει μέρος σε δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά με προσωπική ιδιότητα, ούτε φυσικά είχαν περιοριστεί τα δικαιώματα επιμέλειας ή επικοινωνίας. Επιπλέον, δεδομένου ότι οι αποφάσεις δεν ήταν οριστικές και μπορούσαν να ανακληθούν ανά πάσα στιγμή, ο προσφεύγων θα μπορούσε να υποβάλλει αίτηση για αναθεώρηση της απόφασης που εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2015.
Έτσι, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχε διαφορά μεταχείρισης μεταξύ του προσφεύγοντος και της μητέρας με βάση τη θρησκεία, στις αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων όσον αφορά την παρούσα διαφωνία.
Το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 8, όπως αυτό εξετάστηκε υπό το φως του άρθρου 9 της ΕΣΔΑ (επιμέλεια: echrcaselaw.com).
