Η διαδικασία επιτήρησης εκτέλεσης απόφασης του ΕΔΔΑ που εκκρεμεί ενώπιον της Επιτροπής Υπουργών δεν εμποδίζει να ασκηθεί νέα προσφυγή όσον αφορά νέες πτυχές της ίδιας υπόθεσης που δεν είχαν εξετασθεί στην αρχική απόφαση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
V.D. κατά Κροατίας της 15.11.2018 (αριθ. 2) (αριθ. 19421/15)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εκτέλεση αποφάσεων. Καταδικαστική απόφαση του ΕΔΔΑ και νέα στοιχεία για την ίδια υπόθεση. Μετά την καταδίκη της Κροατίας για αναποτελεσματική και ελλιπή έρευνα για αστυνομική βία, οι εθνικές αρχές διεξήγαγαν εκ νέου έρευνα για να διαπιστωθούν ευθύνες στην αστυνομία για την αναφερομένη κακομεταχείριση. Η νέα έρευνα δεν βρήκε αποδεικτικά στοιχεία κακομεταχείρισης και η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο. Καταγγελία του προσφεύγοντος για αναποτελεσματικότητα της νέας έρευνας. Κατά το ΕΔΔΑ τα σφάλματα της έρευνας αποτελούσαν νέες πληροφορίες σε σχέση με την προηγούμενη απόφαση και επομένως μπορούσαν να εξεταστούν από το Δικαστήριο στο πλαίσιο νέας προσφυγής, παρότι η εκτέλεση της αρχικής αποφάσεως εκκρεμούσε ακόμη ενώπιον της Επιτροπής Υπουργών. Μη παραβίαση του διαδικαστικού μέρους του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 3
Άρθρο 46
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων V.D. είναι Κροάτης υπήκοος ο οποίος γεννήθηκε το 1960.
Η υπόθεση αφορά την καταγγελία του προσφεύγοντος σχετικά με τη διερεύνηση των ισχυρισμών του για την αστυνομία βία. Η έρευνα ξεκίνησε αφού το Δικαστήριο είχε διαπιστώσει νωρίτερα παραβίαση των δικαιωμάτων του προσφεύγοντος ως προς την ουσιαστική και διαδικαστική πλευρά του άρθρου 3 (V.D. v. Κροατία).
Ο προσφεύγων, ο οποίος υποφέρει από σχιζοφρένεια, συνελήφθη τον Αύγουστο του 2006 μετά από έναν οικογενειακό διαπληκτισμό. Τον Νοέμβριο του 2011, το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι η έρευνα σχετικά με τους ισχυρισμούς του περί αστυνομικής κακοποίησης κατά τη σύλληψή του δεν ήταν αποτελεσματική και είχε παραβιάσει τα δικαιώματά του. Το Δικαστήριο επίσης διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων υπέστη μεταχείριση αντίθετη προς το άρθρο 3 της Σύμβασης.
Μετά την ανωτέρω απόφαση του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, οι εγχώριες αρχές τον Ιούνιο του 2014 άνοιξαν εκ νέου την έρευνα αναφορικά με τους αστυνομικούς που φέρεται ότι τον κακομεταχειρίστηκαν.
Το Γραφείο του Κρατικού Εισαγγελέα προέβη σε διάφορα ερευνητικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένων της λήψης συνεντεύξεων από τους αστυνομικούς, τον προσφεύγοντα, τους μάρτυρες του συμβάντος και ένα μέλος του ιατρικού προσωπικού που τον είχε παρακολουθήσει.
Τον Δεκέμβριο του 2014, ο εισαγγελέας τερμάτισε την έρευνα με αιτιολογημένη διάταξη λόγω της έλλειψης αποδείξεων για οποιαδήποτε κακομεταχείριση ή υπερβολική χρήση βίας από την αστυνομία. Το Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε την καταγγελία του προσφεύγοντος σχετικά με την διάταξη αυτή τον Φεβρουάριο του 2015.
Παράλληλα, ο προσφεύγων ζήτησε αποζημίωση από τα πολιτικά δικαστήρια. Η υπόθεση έληξε τον Απρίλιο του 2016 όταν το κράτος του απένειμε περίπου 8.850 ευρώ για ζημιές, έξοδα και δαπάνες. Ο προσφεύγων πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια τον Νοέμβριο του 2017 μετά τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Ο προσφεύγων διαμαρτύρεται ότι η δεύτερη έρευνα δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του άρθρου 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης).
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο όφειλε να εξακριβώσει αν ήταν αρμόδιο να εξετάσει την προσφυγή του προσφεύγοντος χωρίς να παραβιάσει τα προνόμια του εναγομένου κράτους και της Επιτροπής των Υπουργών σύμφωνα με το άρθρο 46 αναφορικά με την εκτέλεση της απόφασης του Δικαστηρίου στην υπόθεση V.D. κ. Κροατίας.
Η νέα έρευνα οδήγησε στη λήψη ορισμένων περαιτέρω διαδικαστικών μέτρων που είχαν ληφθεί από το γραφείο του κρατικού εισαγγελέα, γεγονός που οδήγησε στη συγκέντρωση περαιτέρω αποδεικτικών στοιχείων και στην καθιέρωση νέων περιστατικών σχετικά με την υπόθεση του προσφεύγοντος. Οι καταγγελίες του προσφεύγοντος αφορούσαν την αποτελεσματικότητα της νέας έρευνας και την απόφαση του εισαγγελέα να τερματίσει την έρευνα βάσει νέων αποδεικτικών στοιχείων και γεγονότων που διαπιστώθηκαν.
Υπό τις συνθήκες αυτές, η προβαλλόμενη έλλειψη αποτελεσματικότητας της νέας έρευνας, και ειδικότερα τα σφάλματα τα οποία ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι είχαν οδηγήσει τον εισαγγελέα να θέσει στο αρχείο την υπόθεση, αποτελούσαν νέες πληροφορίες σε σχέση με την προηγούμενη απόφαση του Δικαστηρίου. Καθώς τα θέματα αυτά δεν θα μπορούσαν να εξεταστούν στην προηγούμενη απόφαση, δεδομένου ότι σχετίζονταν με τον τρόπο διεξαγωγής της νέας έρευνας, θα μπορούσαν να εξεταστούν από το Δικαστήριο.
Το γεγονός ότι μια διαδικασία επιτήρησης αναφορικά με την εκτέλεση της αρχικής αποφάσεως εξακολουθούσε να εκκρεμεί ενώπιον της Επιτροπής Υπουργών δεν εμπόδισε το Δικαστήριο να εξετάσει νέα προσφυγή, καθόσον περιελάμβανε νέες πτυχές που δεν είχαν καθοριστεί στην αρχική απόφαση .
Το Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ότι δεν υπήρξε παραβίαση του διαδικαστικού σκέλους του άρθρου 3 της Σύμβασης(επιμέλεια echrcaselaw.com).