Απέλαση αιτούντος άσυλο και κίνδυνος ποινής φυλάκισης λόγω ομοφυλικών πράξεων
ΑΠΟΦΑΣΗ
I.K. κατά Ελβετίας της 18.01.2018 (αριθμ. προσφ. 21417/17)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αίτηση για άσυλο από υπήκοο της Σιέρα Λεόνε. Απόρριψη αιτήματος και απόφαση απέλασης αιτούντος. Ισχυρισμοί ότι σε περίπτωση απέλασης θα εκτεθεί σε ποινή φυλάκισης λόγω ομοφυλίας του. Μη παραβίαση άρθρου 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης), διότι ο νόμος περί απαγόρευσης σχέσεων μεταξύ αντρών στη χώρα απέλασης δεν είχε εφαρμοστεί στη πράξη. Απορρίπτεται η προσφυγή ως προδήλως αβάσιμη.
ΔΙΑΤΑΞΗ
άρθρο 3
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων, Ι.Κ., είναι υπήκοος της Σιέρα Λεόνε, ο οποίος γεννήθηκε το 1988 και ζει στο Heiligkreuz.
Ο Ι.Κ. εισήλθε στην Ελβετία στις 11 Νοεμβρίου 2012 και υπέβαλε αίτημα ασύλου. Το ομοσπονδιακό γραφείο μετανάστευσης (τώρα η Κρατική Γραμματεία Μετανάστευσης (SEM)) του πήρε συνέντευξη δύο φορές για το λόγο που ζητούσε άσυλο.
Με απόφαση της 1ης Απριλίου 2014, το SEM απέρριψε το αίτημα ασύλου του Ι.Κ. και έκρινε ότι επρόκειτο να απελαθεί από την Ελβετία. Θεώρησε ότι οι ισχυρισμοί του στερούνται αξιοπιστίας και ότι οι ισχυρισμοί του για ομοφυλία δεν ήταν πειστικοί. Το SEM σημείωσε επίσης ότι οι ισχυρισμοί του σχετικά με δραστηριότητές του σε μια οργάνωση LGBTI στη Σιέρα Λεόνε ήταν στερεοτυπικές και τεχνητές.
Η SEM θεώρησε περαιτέρω ότι, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο Ι.Κ. ήταν ομόφυλος, αυτό το γεγονός δεν συνεπάγονταν αυτόματα τη δίωξή του, δεδομένου ότι ο ισχύον νόμος που απαγορεύει τις ομοφυλικές πράξεις μεταξύ ανδρών στη Σιέρα Λεόνε, δεν εφαρμόστηκε στην πράξη. Τέλος, η SEM ανέφερε ότι, χωρίς το ένταλμα σύλληψης που ανέφερε ο Ι.Κ., δεν υπήρχε τίποτα που να δείχνει ότι η ποινική διαδικασία είχε κινηθεί εναντίον του.
Στις 28 Απριλίου 2014, ο Ι.Κ. άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής ενώπιον του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου (TAF). Το TAF απέρριψε την έφεσή του, υποστηρίζοντας ότι οι ισχυρισμοί του Ι.Κ. σχετικά με τον κίνδυνο δίωξης στερούντο πραγματικής βάσης και ότι δεν υπήρχαν αντικειμενικές αποδείξεις για την υποστήριξή τους. Το TAF επισήμανε ότι ήταν εξαιρετικά απίθανο να επιβληθεί στον Ι.Κ. ποινή φυλάκισης στη Σιέρα Λεόνε για ομοφυλικές πράξεις. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του σχετικά με την υποτιθέμενη δίωξη δεν ήταν αξιόπιστοι και ότι ο φόβος του να συλληφθεί και να διωχθεί στη χώρα καταγωγής του δεν ήταν ρεαλιστικός. Το TAF κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε τίποτα που να εμποδίζει τον Ι.Κ. από την επιστροφή στη Σιέρρα Λεόνε και αυτό το μέτρο αυτό δεν θα παραβίαζε το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός ήταν θεμελιώδης πτυχή της ταυτότητας του ατόμου και κατά συνέπεια, τα άτομα που υποβάλλουν αίτηση διεθνούς προστασίας με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό δεν θα έπρεπε να το αποκρύπτουν.
Ωστόσο, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης του Ι.Κ. εξετάστηκαν από την SEM και το TAF. Και οι δύο είχαν διαπιστώσει ότι οι ισχυρισμοί του δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις της αξιοπιστίας, και ότι τα έγγραφα που είχε προσκομίσει δεν ήταν ικανά να θέσουν υπό αμφισβήτηση τη διαπίστωση αυτή. Κατά συνέπεια, είχαν θεωρήσει ότι ο Ι.Κ. δεν θα υφίστατο πραγματικό κίνδυνο μεταχείρισης αντίθετο προς το άρθρο 3 σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε.
Το Δικαστήριο είχε επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετώπισε ο Ι.Κ. στην τεκμηρίωση των ισχυρισμών του. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούσε ότι δεν είχε προσκομίσει επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ικανά να αποδείξουν ότι θα εκτίθεντο σε πραγματικό κίνδυνο. Δεν είχε προσκομίσει έγγραφα που να αποδεικνύουν τη φερόμενη φυλάκιση του μετά από διαδήλωση υπέρ του δικαιώματος γάμου των ομοφύλων ή την καταβολή εγγύησης για την απελευθέρωσή του. Το έγγραφο «Έντυπο πρόσκλησης, μονάδα οικογενειακής υποστήριξης» που προσκόμισε ο ίδιος για την υποστήριξη της προσφυγής του ενώπιον του TAF περιείχε πολυάριθμες ασυνέπειες, ιδίως όσον αφορά τις ημερομηνίες, οι οποίες είχαν ταυτοποιηθεί από το TAF. Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι ο Ι.Κ. δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει την ακτιβιστική του δράση στην κοινότητα LGBTI. Τέλος, η ΜΚΟ Queeramnesty είχε απλώς αντιγράψει το λογαριασμό του, χωρίς να αναφερθεί σε κάποιο συμβάν που ένα από τα μέλη του να θυμάται.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο προσφεύγων θα εκτίθετο σε πραγματικούς κινδύνους μεταχείρισης αντίθετους προς το άρθρο 3 σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε. Το Δικαστήριο δεν έκρινε αναγκαίο να προβεί σε χωριστή εξέταση βάσει του άρθρου 14.
Η προσφυγή ήταν προδήλως αβάσιμη και έπρεπε επομένως να απορριφθεί (επιμέλεια echrcaselaw.com).
