Οι περιορισμοί στην συνέχιση της απεργίας πτυχιούχων συνδικαλιστικής οργάνωσης ήταν απαραίτητοι για τη δημόσια ασφάλεια και την υγεία των πολιτών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ένωση Ακαδημαϊκών κατά Ισλανδίας της 07.06.2018 (αριθ. προσφ. 2451/16)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Απεργία συνδικαλιστικής οργάνωσης προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις με το κράτος. Νόμος για απαγόρευση περαιτέρω απεργιών. Οι περιορισμοί ήταν απαραίτητοι καθώς υπήρξε σοβαρή απειλή για τη δημόσια ασφάλεια και τα δικαιώματα τρίτων όπως το δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη. Δεν παραβιάστηκε το άρθρο 11 (ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι) διότι είχε επιτευχθεί δίκαιη ισορροπία μεταξύ των επιβληθέντων μέτρων και του επιδιωκόμενου νόμιμου σκοπού.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 11
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο προσφεύγων Σύνδεσμος Ακαδημαϊκών (Bandalag háskólamanna), είναι μια ένωση συνδικαλιστικών οργανώσεων πτυχιούχων πανεπιστημίων στην Ισλανδία. Περιλαμβάνει πολλούς υπαλλήλους στον τομέα της υγείας.
Μετά από ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις με το κράτος σχετικά με μια νέα συλλογική σύμβαση, 17 από τα 18 συνδικάτα της ένωσης ψήφισαν τον Μάρτιο του 2015 να απεργήσουν, απεργία η οποία ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015.
Τον Ιούνιο του 2015, το Κοινοβούλιο εξέδωσε νόμο που απαγόρευε περαιτέρω απεργίες και τυχόν διακοπή εργασίας από τα σωματεία των ενώσεων του σωματείου και της ένωσης νοσοκόμων. Ο νόμος προέβλεπε επίσης μια δεσμευτική απόφαση στους όρους απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων των μισθών, που θα έπρεπε να ληφθούν από ένα διαιτητικό δικαστήριο εάν δεν υπογράφονταν η συλλογική σύμβαση από τα μέρη μέχρι την 1η Ιουλίου 2015. Τον Αύγουστο, το Δικαστήριο, που διορίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, παράτεινε στη συλλογική σύμβαση για δύο χρόνια με ορισμένες τροποποιήσεις.
Εν τω μεταξύ, η ένωση ακαδημαϊκών αμφισβήτησε το νόμο ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Ωστόσο, τόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο του Ρέικιαβικ όσο και, στο πλαίσιο της αναίρεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο, στις 13 Αυγούστου 2015, αποφάνθηκε υπέρ του κράτους.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 11
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι κάθε παρέμβαση στο δικαίωμα στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι πρέπει να είναι «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία». Ωστόσο, δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει τη διαπίστωση των εθνικών δικαστηρίων σχετικά με την αναγκαιότητα των επίδικων μέτρων.
Στην εκτίμησή του, βασισμένη σε αποδεικτικά στοιχεία, το Ανώτατο Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι περιορισμοί ήταν απαραίτητοι καθώς υπήρξε σοβαρή απειλή για τη δημόσια ασφάλεια και τα δικαιώματα τρίτων δηλαδή το δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη. Επιπλέον, έλαβε υπόψη το γεγονός ότι τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων της αιτούσας ένωσης είχαν τη δυνατότητα να απεργούν για διάστημα μεταξύ 11 και 67 ημερών πριν από την απαγόρευσή και ότι ο νόμος δεν περιόριζε αμέσως τα δικαιώματα των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Διαπίστωσε ότι τα μέρη είχαν εξαντλήσει όλες τις προσπάθειες να περατώσουν τη διαφορά με συλλογική σύμβαση κατά τον χρόνο που ψηφίστηκε ο νόμος.
Το Δικαστήριο δεν είχε λόγο να διαφωνήσει με την εγχώρια εκτίμηση και επεσήμανε ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είχαν πράγματι τη δυνατότητα να ασκήσουν δύο από τα ουσιώδη στοιχεία της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι, δηλαδή το δικαίωμα μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης να επιδιώκει να πείσει τον εργοδότη να ακούσει τα αιτήματά της και το δικαίωμα να συμμετέχει σε συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ακόμη και αν το αποτέλεσμα των απεργιών δεν ήταν το επιθυμητό, αυτό δεν σήμαινε ότι τα δικαιώματά τους βάσει του άρθρου 11 ήταν απατηλά.
Το Δικαστήριο συμφώνησε με τη διαπίστωση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι ο επίμαχος νόμος δεν υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, τα εθνικά δικαστήρια, δηλαδή το Ανώτατο Δικαστήριο, στάθμισαν τα διακυβευόμενα συμφέροντα εφαρμόζοντας τις αρχές που καθορίζονται στη νομολογία του Δικαστηρίου, ενήργησαν κατά την κρίση του («περιθώριο εκτιμήσεως») και είχαν επιτύχει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των επιβληθέντων μέτρων και του επιδιωκόμενου νόμιμου σκοπού. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσφυγή ήταν προδήλως αβάσιμη και ομόφωνα την έκρινε απαράδεκτη (επιμέλεια echrcaselaw.com).
