Η ελευθερία της έκφρασης στο πεδίο της ποινικής δίκης

ΑΠΟΦΑΣΗ:

Hlynsdottir κατά της Ισλανδίας της 10.07.2012 (αριθμ. προσφ. 54145/10)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Δημοσιογράφος δεν έχει ευθύνη για συκοφαντική δυσφήμηση εξαιτίας του άρθρου της σχετικά με μια ποινική υπόθεση. Στο άρθρο της χρησιμοποίησε καλοπροαίρετα ως πηγή κατά λέξη το κατηγορητήριο. Παραβίαση του άρθρου 10 (ελευθερία έκφρασης) της ΕΣΔΑ.

ΣΧΟΛΙΟ-ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ:

Η παράθεση τμήματος του κατηγορητηρίου σε άρθρο εφημερίδας είναι επιτρεπτή στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης των δημοσιογράφων.

ΔΙΑΤΑΞΗ:

Άρθρο 10(ελευθερία της έκφρασης) της ΕΣΔΑ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

Η υπόθεση αφορούσε τη δίωξη για συκοφαντική δυσφήμηση κατά ενός δημοσιογράφου μετά τη δημοσίευση ενός άρθρου για μια σημαντική ποινική υπόθεση στην οποία ο κατηγορούμενος αθωώθηκε. Τον Ιούλιο του 2007, η εφημερίδα DV δημοσίευσε ένα άρθρο της Erla Hlynsdóttir για μια συνεχιζόμενη ποινική δίκη κατά ενός άνδρα ύποπτου για την εισαγωγή μιας μεγάλης ποσότητας κοκαΐνης στην Ισλανδία. Στη πρώτη σελίδα της εφημερίδας υπήρχε ένα μεγάλο τίτλο «Φοβισμένοι λαθρέμποροι κοκαΐνης». Στη δεύτερη σελίδα, το άρθρο περιελάμβανε ένα απόσπασμα που αποκάλυπτε ένα τμήμα της περιγραφής των πραγματικών περιστατικών που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο, δηλώνοντας ότι η κοκαΐνη ήταν κρυμμένη σε ένα αυτοκίνητο. Μετά την αθώωσή του, ο κατηγορούμενος άσκησε αγωγή συκοφαντικής δυσφήμισης κατά της προσφεύγουσας και του εκδότη της εφημερίδας. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απάλλαξε την Erla Hlynsdóttir, όμως το Ανώτατο Δικαστήριο, τον Μάρτιο του 2010 ανέτρεψε την απόφαση και κήρυξε μη έγκυρες τις λέξεις «λαθρέμποροι κοκαΐνης» και τη φράση «… πιστεύοντας πως η κοκαΐνη ήταν ακόμα στο όχημα». Διέταξε επίσης να καταβάλουν τόσο η δημοσιογράφος όσο και ο εκδότης αποζημίωση στον ενάγοντα.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Δικαστήριο έκρινε ειδικότερα ότι ήταν σαφές από το άρθρο ότι η διαδικασία εκκρεμούσε και δεν είχε ολοκληρωθεί κατά τη χρονική στιγμή. Η εν λόγω δήλωση χρησιμοποίησε την ακριβή διατύπωση από το κατηγορητήριο, και δεν υπήρχε κανένας λόγος για την Erla Hlynsdóttir να πιστέψει ότι το κατηγορητήριο δεν ήταν μια πηγή στην οποία θα μπορούσε να στηριχθεί.