Eπιστήμονας «κόπηκε» με Υπουργική απόφαση από δικαστικός πραγματογνώμονας λόγω δημοσιεύσεων στο προσωπικό του blog. Παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης και της δίκαιης δίκης λόγω έλλειψης ακρόασης.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Cimperšek κατά Σλοβενίας της 30.6.2020 (αριθ.προσφ. 58512/16)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Άρνηση θέσης δικαστικού πραγματογνώμονα σε αιτούντα λόγω της κριτικής του προς τις αρχές, ελευθερία έκφρασης και δικαίωμα ακρόασης.

Ο προσφεύγων ήταν επιτυχών σε προκήρυξη για διορισμό ως δικαστικός πραγματογνώμονας. Παρά ταύτα, με Υπουργική απόφαση ματαιώθηκε η ορκωμοσία του, λόγω δήθεν έλλειψης των απαιτούμενων προσόντων. Ο Υπουργός αναφέρθηκε στο περιεχόμενο του ιστολογίου του προσφεύγοντος και των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχε συντάξει για να διαμαρτυρηθεί για το έργο του Υπουργείου.

Τα εγχώρια διοικητικά Δικαστήρια απέρριψαν την προσφυγή του, δεν του επέτρεψαν την προφορική ακρόαση  και το Συνταγματικό Δικαστήριο αρνήθηκε να εξετάσει την καταγγελία του. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι ο ίδιος στόχευε να αμφισβητήσει την απόφαση του Υπουργού, παραθέτοντας μαρτυρικές καταθέσεις για να αποδείξει την καταλληλόλητά του ως δικαστικός πραγματογνώμονας και την έλλειψη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της καταλληλόλητας του για αυτόν τον ρόλο και του ιστολογίου και των email του. Επιπλέον, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το μόνο δικαστήριο που είχε δικαιοδοσία να εξετάσει τα πραγματικά περιστατικά και την ουσία της υπόθεσης, δεν είχε παράσχει σαφείς λόγους για να δικαιολογήσει το ότι βασίστηκε σε μια νομική διάταξη, η οποία του επέτρεπε να απορρίψει το αίτημα ακρόασης. Παραβίαση του άρθρου 6§1 όσον αφορά την στέρηση του δικαιώματος ακρόασης.

Ακολούθως το ΕΔΔΑ έκρινε ότι το γεγονός ότι τα σχόλια του ιστολογίου και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αναφέρθηκαν ως ο άμεσος λόγος απόρριψης της αίτησης του προσφεύγοντος είχε ως αποτέλεσμα αδικαιολόγητη παρέμβαση στο δικαίωμά του στην ελευθερία έκφρασης. Παραβίαση του δικαιώματος του προσφεύγοντος στην ελευθερία της έκφρασης (άρθρο 10 της ΕΣΔΑ). Επιδίκαση ποσού 15.600 ευρώ ως δίκαιη ικανοποίηση.

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 6 § 1

Άρθρο 10

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ο  Jernej Cimperšek, είναι Σλοβένος υπήκοος ο οποίος γεννήθηκε το 1960 και ζει στο Ptuj (Σλοβενία).

Το 2013, ο προσφεύγων, ο οποίος έχει μεταπτυχιακό τίτλο σχετικά με την εκτίμηση των επιπτώσεων των φυσικών και άλλων καταστροφών, υπέβαλε αίτηση για τον τίτλο του δικαστικού πραγματογνώμονα.

Πέρασε επιτυχώς την αξιολόγηση και περίμενε να ορκιστεί το 2014, όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης απέρριψε την αίτησή του, καθώς δεν είχε τα τυπικά προσόντα που απαιτούνται για να είναι πραγματογνώμονας βάσει του κανονισμού του Δικαστηρίου.

Ο Υπουργός διαπίστωσε ότι τα σχόλια στο blog του προσφεύγοντος, που αφορούσαν κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε άλλους υποψηφίους, που αφορούσαν καθυστερήσεις στην τελετή της ορκωμοσίας, ήταν προσβλητικά και ασυμβίβαστα με το έργο ενός δικαστικού πραγματογνώμονα.

Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την απόφαση αυτή στα δικαστήρια, ισχυριζόμενος ότι παραβίασε την ελευθερία της έκφρασής του. Υποστήριξε επίσης ότι η αξιολόγηση των προσωπικών του προσόντων δεν πρέπει να περιορίζεται στα ιδιωτικά του e-mails και στο blog του, ενώ επίσης ζήτησε από το δικαστήριο να εξετάσει μάρτυρες σχετικά με το χαρακτήρα του και για το γεγονός ότι το blog διαβάζονταν μόνο από τους φίλους του.

Το Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό του το 2015, επικυρώνοντας το πόρισμα του Υπουργού σχετικά με την ακαταλληλότητα του αναφορικά με τη θέση του ως πραγματογνώμονα. Απέρριψε επίσης το αίτημα του  προσφεύγοντος για ακρόαση, αναφέροντας ουσιαστικά το νόμο περί εκδίκασης των διοικητικών διαφορών που όριζε ότι νέα γεγονότα και αποδεικτικά στοιχεία δεν επηρεάζουν την απόφαση. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αναίρεση ενώ το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε το 2016 να μην αποδεχτεί συνταγματική καταγγελία για εξέταση.

Βασιζόμενος στο άρθρο 6 § 1 (δικαίωμα σε προφορική ακρόαση), ο προσφεύγων παραπονέθηκε για την έλλειψη διεξαγωγής προφορικής ακρόασης για την υπόθεσή του. Επίσης, παραπονέθηκε για παραβίαση του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης (άρθρο 10) ισχυριζόμενος ότι τιμωρήθηκε για το γεγονός ότι είχε εκφράσει κριτική στο μπλόγκ και ότι διαμαρτυρήθηκε για το έργο του Υπουργείου.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Άρθρο 6 § 1

Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το άρθρο 6 εφαρμόστηκε αναφορικά με το αστικό σκέλος της καταγγελίας του προσφεύγοντος, η οποία ήταν επομένως παραδεκτή. Ο προσφεύγων είχε το δικαίωμα να λάβει μέρος σε νόμιμη διαδικασία εξέτασης της αίτησής του για αυτή τη θέση  και είχε το δικαίωμα να προσβάλει την απόφαση του Υπουργού ενώπιον των δικαστικών αρχών. Επιπλέον, εάν είχε αποκτήσει την ιδιότητα, θα μπορούσε να εργαστεί επ’ αμοιβή.

Επί της ουσίας, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το Διοικητικό Πρωτοδικείο, ήταν το μόνο όργανο με  πλήρη δικαιοδοσία να εξετάζει τα πραγματικά περιστατικά και το σχετικό νόμο. Ωστόσο, η μόνη απόδειξη στην οποία βασίστηκε ήταν η απόφαση του Υπουργού και απέρριψε το αίτημα του προσφεύγοντος για ακρόαση.

Το αίτημα αυτό υποβλήθηκε επειδή ο προσφεύγων ήθελε να παρουσιάσει πραγματικά στοιχεία σχετικά με τον χαρακτήρα του αναφορικά με την υποψηφιότητά του ως πραγματογνώμονας, μέσω της κατάθεσης μαρτύρων. Είχε επίσης αμφισβητήσει τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ των αναρτήσεών του στο blog και της ποιότητας της δουλειάς του. Τα ζητήματα αυτά είχαν άμεση σχέση με την έκβαση της διαδικασίας.

Η απόρριψη του αιτήματος του προσφεύγοντος από το Διοικητικό Πρωτοδικείο βασίστηκε στο Νόμο περί διοικητικών διαφορών. Ωστόσο, το Δικαστήριο δεν είχε αναφέρει ποια αποδεικτικά στοιχεία ή γεγονότα είχε εξετάσει και γιατί κρίθηκαν ως μη δυνάμενα να επηρεάσουν την υπόθεση. Επομένως, ήταν δύσκολο να εξακριβωθεί με ποιον τρόπο η αιτιολογία του δικαστηρίου αναφορικά με την απόρριψη της αίτησης είχε ερμηνευθεί βάσει του πραγματικού πλαισίου της υπόθεσης.

Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 λόγω έλλειψης προφορικής ακρόασης στη διαδικασία ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου.

Άρθρο 10

Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι υπήρξε παρέμβαση στα δικαιώματά του που προστατεύονται από τις διατάξεις της Σύμβασης.  Με βάση το γεγονός ότι προτού ο Υπουργός  απορρίψει την αίτηση, ο προσφεύγων είχε επιτύχει στις εξετάσεις για τον τίτλο του  πραγματογνώμονα και τον είχαν καλέσει να ορκιστεί, και το γεγονός ότι ο Υπουργός στήριξε αποκλειστικά την απόφασή του στο περιεχόμενο του blog και των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του προσφεύγοντος, το Δικαστήριο έκρινε ότι η εν λόγω απόφαση σχετίζονταν ουσιαστικά με την άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης και όχι στο δικαίωμα πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες.

Εξετάζοντας εάν υπήρχε οποιαδήποτε δικαιολογία σύμφωνα με τη Σύμβαση για την παρέμβαση, το Δικαστήριο σημείωσε ότι ο υπουργός δεν είχε αναφερθεί σε κάποια συγκεκριμένη ανάρτηση στο blog  ή αποστολή email, ούτε διευκρίνισε τι είδους γλώσσα χρησιμοποίησε ο προσφεύγων σε αυτά τα κείμενα που είχε θεωρήσει προσβλητικά.

Η απουσία τέτοιου συλλογισμού ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτη δεδομένου ότι ο Υπουργός  προηγουμένως δεν είχε εντοπίσει κανένα εμπόδιο στο να  γίνει ο προσφεύγων δικαστικός πραγματογνώμονας. Ο Υπουργός είχε επίσης εκτιμήσει ότι η απόρριψη της αίτησης του  προσφεύγοντος δεν περιόρισε το δικαίωμά του στην ελευθερία έκφρασης.

Το Διοικητικό Δικαστήριο παρέμεινε επίσης σιωπηλό σχετικά με το δικαίωμα του προσφεύγοντος στην ελευθερία της έκφρασης και δεν εξέτασε  τα επιχειρήματά του σχετικά με αυτό το θέμα. Σε καμία περίπτωση δεν είχε ισορροπήσει αυτό το δικαίωμα έναντι του δημοσίου συμφέροντος που φέρεται να επιδιώκεται με την απόφαση του Υπουργού και, ως εκ τούτου, δεν υπήρξε αποτελεσματική και επαρκής δικαστική επανεξέταση της εν λόγω παρέμβασης.

Το Δικαστήριο δε μπορούσε να δεχτεί επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η απόφαση του υπουργού ήταν απαραίτητη για τη διασφάλιση της ηθικής και της φήμης των δικαστικών πραγματογνωμόνων: δεν υπήρχαν λεπτομερείς λόγοι στην απόφαση του Υπουργού ή στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου που να δικαιολογούν ότι η άσκηση του  δικαιώματος του προσφεύγοντος στην ελεύθερη έκφραση ήταν προσβλητική και ασυμβίβαστη με το έργο ενός δικαστηρίου.

Ούτε ο Υπουργός, ούτε το Διοικητικό Δικαστήριο δεν είχαν προβεί σε εκτίμηση του κατά πόσον έχει επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ των ανταγωνιστικών συμφερόντων που διακυβεύονταν και το Δικαστήριο δεν είχε συνεπώς ασκήσει αποτελεσματικά τον έλεγχό του ως προς το κατά πόσον είχαν οι εγχώριες αρχές εφαρμόσει  τα πρότυπα που καθορίζονται στη νομολογία του για την εξισορρόπηση τέτοιων συμφερόντων.

Αυτό ήταν αρκετό για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παρέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης του προσφεύγοντος δεν ήταν «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία» και ότι υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 10

Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41)

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Σλοβενία ​​όφειλε να καταβάλει στον προσφεύγοντα 15.600 ευρώ για ηθική βλάβη και 2.812 ευρώ για έξοδα και δαπάνες. (επιμέλεια echrcaselaw.com).

 


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες