Εφαρμογή της ΕΣΔΑ στη διαιτησία. Ορισμός ως διαιτητή πρώην δικηγόρου και αντιπρόεδρου του ενός διαδικου! Έλλειψη αμεροληψίας

ΑΠΟΦΑΣΗ

Beg s.p.a. κατά Ιταλίας της 20.05.2021  (αριθ. Προσφ. 5312/11)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Αμεροληψία ως απαραίτητη προϋπόθεση της δίκαιης δίκης και στη διαιτησία

Το ΕΔΔΑ αντιμετώπισε στην παρούσα υπόθεση την περίπτωση  εφαρμογής της Σύμβασης στην διαδικασία της διαιτησίας.

Η προσφεύγουσα εταιρεία με αντικείμενο παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας συνήψε σύμβαση διανομής με την κρατική εταιρεία ΕΝΕL. Μετά την διακοπή της συνεργασία τους,  τα μέρη προσέφυγαν στη διαιτησία όταν η προσφεύγουσα εταιρεία ζήτησε αποζημίωση. Διαιτητής ορίστηκε πρώην δικηγόρος και αντιπρόεδρος της αντιδίκου εταιρείας ΕΝΕL.  Το αίτημα για αντικατάσταση διαιτητή απορρίφθηκε. Η προσφεύγουσα  άσκησε καταγγελία για παραβίαση της δίκαιης δίκης λόγω αμεροληψίας του διαιτητή.

Το Στρασβούργο επανέλαβε ότι το άρθρο 6 § 1 δίνει σε όλους το δικαίωμα να διεκδικήσουν την αξίωση τους από αμερόληπτο δικαστήριο.

Διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα εταιρεία, συμφωνώντας στη διαδικασία διαιτησίας, δεν παραιτήθηκε από την απαίτηση  εχεμύθειας και αμεροληψίας του διαιτητή. Έκρινε ότι ορισμός ως διαιτητή πρώην δικηγόρου της αντιδίκου εταιρείας και η απόρριψη του αιτήματος αντικατάστασής του , δεν  εξασφάλισε την αμεροληψία του, κατά συνέπεια παραβιάστηκε το άρθρο 6§1 της ΕΣΔΑ σχετικά με το αμερόληπτο δικαστήριο.  Το ΕΔΔΑ επιδίκασε στην προσφεύγουσα ποσό των 15.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 35.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.

ΔΙΑΤΑΞΗ

Άρθρο 6§1

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Η προσφεύγουσα εταιρεία, Beg S.p.a. εδρεύει  στην Ιταλία και δραστηριοποιείται στον τομέα της κατασκευής και διαχείρισης υδροηλεκτρικών σταθμών και εγκατάστασης ανανεώσιμων ενεργειακών σταθμών.

Το 1996 η προσφεύγουσα εταιρεία ήρθε σε επαφή με την ENEL (πρώην κρατικός πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου) για να συζητήσουν αν η τελευταία ενδιαφερόταν για τη διανομή της παραγόμενης ενέργειας από μια υδροηλεκτρική μονάδα στην Αλβανία. Εκείνη την εποχή ο Ν.Ι. ήταν αντιπρόεδρος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ENEL. Η ENEL δήλωσε το ενδιαφέρον της και τελικά υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ της Beg S.p.a. και της ENELPOWER S.p.a. (η οποία είχε πρόσφατα αποσχιστεί, αλλά εξακολουθούσε να ανήκει στην ENEL) το 2000.

Σύμφωνα με τη συμφωνία, μελλοντικές διαφορές θα εξετάζονταν από  το Κέντρο διαιτησίας του Εμπορικού  Επιμελητηρίου  της Ρώμης (ACR). Η διαφωνία προέκυψε στα μέσα του 2000 όταν η ENELPOWER ήταν δυσαρεστημένη από τον έλεγχο που ασκούσε η προσφεύγουσα εταιρεία στην Αλβανία. Οι διαδικασίες διαιτησίας κινήθηκαν από τη προσφεύγουσα εταιρεία, η οποία ζήτησε τη λύση της συμφωνίας συνεργασίας και τη καταβολή αποζημίωσης  περίπου 130.000.000 ευρώ.

Στις 28 Δεκεμβρίου 2000 η ENELPOWER διόρισε τον N.I. ως διαιτητή της. Την εν λόγω στιγμή ο Ν.Ι. ήταν εκπρόσωπος της ENEL στην  αστική διαμάχη.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, στις 25 Νοεμβρίου 2002 το ACR (κέντρο διαιτησίας) απέρριψε όλες τις ανταγωγές της προσφεύγουσας  εταιρείας αλλά ο διαιτητής που διορίστηκε από την προσφεύγουσα, G.G., αρνήθηκε να υπογράψει. Σύμφωνα με την προσφεύγουσα δεν εκδόθηκε καμία απόφαση και ο G.G. ποτέ δεν εξέφρασε την πρόθεση να μην υπογράψει. Η  Beg S.p.a. συνειδητοποίησε ότι ο Ν.Ι. δούλευε ως σύμβουλος για την ENEL. Το ACR απέρριψε τις μεταγενέστερες καταγγελίες του G.G., συμπεριλαμβανομένης της αίτησης για αντικατάσταση του  Ν.Ι. Το Επαρχιακό Δικαστήριο της Ρώμης απέρριψε επίσης δύο φορές σχετικές αιτήσεις για αντικατάσταση  του N.I.

Σε μια απροσδιόριστη ημερομηνία, η προσφεύγουσα άσκησε αγωγή αποζημίωσης  κατά του ACR για πλημμελή εκπλήρωση των καθηκόντων, ζητώντας αποζημίωση ύψους 374.482,91 ευρώ, η οποία απορρίφθηκε από το περιφερειακό δικαστήριο της Ρώμης. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι, μεταξύ άλλων, το ACR δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί υπεύθυνο για την αποτυχία του Ν.Ι. να εξαιρεθεί για σύγκρουση συμφερόντων και δεν είχε καμία υποχρέωση να υπακούσει στο καθήκον εχεμύθειας και να μην αποκαλύψει πληροφορίες.

Η προσφεύγουσα εταιρεία άσκησε έφεση κατά της διαιτητικής απόφασης. Η έφεση απορρίφθηκε από το Εφετείο της Ρώμης και αργότερα, στις 15 Νοεμβρίου 2010, η ασκηθείσα αναίρεση από το Ακυρωτικό Δικαστήριο. Το τελευταίο δικαστήριο δήλωσε ότι η ύπαρξη σχέσης μεταξύ Ν.Ι. και της ENELPOWER η οποία είχε ως αποτέλεσμα την «ευθυγράμμιση συμφερόντων» στη συγκεκριμένη σύγκρουση  δεν είχε αποδειχθεί.

Στηριζόμενη στο άρθρο 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η προσφεύγουσα παραπονέθηκε ότι ο διαιτητής Ν.Ι. δεν ήταν αμερόληπτος λόγω των επαγγελματικών του δεσμών με την ENEL.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Άρθρο 6

Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι, συμφωνώντας στη διαιτησία, τα μέρη παραιτήθηκαν οικειοθελώς από ορισμένα από τα δικαιώματα της Σύμβασης. Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι το άρθρο 6 § 1 έδινε σε όλους το δικαίωμα να έχουν οποιαδήποτε αξίωση σχετικά με τα αστικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους ενώπιον δικαστηρίου. Το δικαστήριο πρέπει να είναι ανεξάρτητο και αμερόληπτο.

Δεν υπήρχε διαφωνία μεταξύ των μερών ότι η διαιτησία είχε τεθεί βάσει συμφωνίας. Ωστόσο, το Δικαστήριο τόνισε ότι η απόφαση αυτή της Beg S.p.a. ελήφθη πριν από το διορισμό του  N.I. ως διαιτητή.  Δεν συμφώνησε με το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι το γεγονός ότι η Beg S.p.a. δεν είχε αμφισβητήσει την έλλειψη ρητής εξαίρεσης από το καθήκον εχεμύθειας και η αποκάλυψη πληροφοριών απέδειξε την παραίτηση του δικαιώματός της να επιλύει τη διαφορά του από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο. Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι λόγοι που προέβαλαν τα εθνικά δικαστήρια και η κυβέρνηση βασίστηκαν σε ένα τεκμήριο γνώσης – ότι η προσφεύγουσα εταιρεία γνώριζε στην πραγματικότητα τις επαγγελματικές δραστηριότητες του Ν.Ι. – για τις οποίες δεν υπήρχαν πραγματικά αποδεικτικά στοιχεία. Ανέφερε επίσης ότι η προσφεύγουσα εταιρεία δεν είχε παραιτηθεί από το δικαίωμά της  να ζητήσει από τα δικαστήρια να εγγυηθούν την ανεξαρτησία της διαδικασίας διαιτησίας και συμμόρφωσης με το ιταλικό δίκαιο.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο Ν.Ι. ενεργούσε ως δικηγόρος του ENEL όταν διορίστηκε διαιτητής, και ότι αυτή η εταιρεία είχε στην ιδιοκτησία της το 100% της ENELPOWER και είχε στενούς δεσμούς με τη εταιρεία εκείνη την εποχή.  Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός  ότι ο N.I. ήταν αντιπρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο της ENEL, το Δικαστήριο  έκρινε ότι οι φόβοι της Beg S.p.a. σχετικά με την αμεροληψία του Ν.Ι. ήταν  αντικειμενικά δικαιολογημένοι.

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 της Σύμβασης.

Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41)

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ιταλία έπρεπε να καταβάλει στην προσφεύγουσα  15.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 35.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες (επιμέλεια echrcaselaw.com).


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες