Δικαστής δίκασε δύο υποθέσεις με τον ίδιο κατηγορούμενο. Δεν παραβιάστηκε η δίκαιη δίκη και δεν διαπιστώθηκε μεροληψία.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Alexandru Marian Iancu κατά Ρουμανίας της 04.02.2020 (αρ.προσφ.  60858/15)

βλ. εδώ 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Δίκαιη δίκη και αμεροληψία δικαστή. Εκδίκαση υποθέσεων ίδιου κατηγορουμένου από ίδιο δικαστή.

Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε για οικονομικά εγκλήματα και κινήθηκαν εναντίον του δύο ποινικές υποθέσεις. Κατά την εκδίκαση των υποθέσεων στην σύνθεση του Δικαστηρίου που εκδίκασε τη μία υπόθεση, συμμετείχε ο ίδιος Δικαστής,  ο οποίος συμμετείχε και  κατά την εκδίκαση της έφεσης κατά της άλλης απόφασης. Παρόλο που ο Δικαστής υπέβαλε αίτημα για εξαίρεση, αυτό απορρίφθηκε με αιτιολογημένη απόφαση του αρμοδίου Δικαστικού Συμβουλίου. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε την αναίρεση του προσφεύγοντος για μεροληψία Δικαστή.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου απαιτεί από κάθε Δικαστήριο να είναι αμερόληπτο  και να θέτει αντικειμενικά και υποκειμενικά κριτήρια προκειμένου να εξασφαλίσει κάτι τέτοιο.

Ωστόσο στην συγκεκριμένη υπόθεση δεν διαπίστωσε κανένα στοιχείο στην συμπεριφορά του Δικαστή που να εγείρει ανησυχίες για την αμεροληψία του, συνεπώς έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6§1 της Σύμβασης.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Ο προσφεύγων Alexandru-Marian Iancu, είναι Ρουμάνος υπήκοος που γεννήθηκε το 1965 και κρατείται σήμερα στη φυλακή Rahova (Ρουμανία) μετά την καταδίκη του για διάφορα οικονομικά εγκλήματα το 2014 και 2015.

Κινήθηκαν δύο ποινικές διαδικασίες εναντίον του που αφορούσαν οικονομικά εγκλήματα τα οποία φέρεται να είχε διαπράξει μεταξύ των ετών 2000 και 2003 υπό την ιδιότητα του διαχειριστή ή διευθυντή πολλών εμπορικών εταιρειών. Στοιχεία από την πρώτη δικογραφία χρησιμοποιήθηκαν και στη δεύτερη υπόθεση δεδομένου ότι ήταν κοινά και στις δύο.

Καταδικάστηκε και στις δύο υποθέσεις  από σύνθεση Δικαστηρίου που αποτελείτο από δύο δικαστές. Ένας από τους δικαστές, ο M.A.M., ασκούσε καθήκοντα Προέδρου  και στις δύο υποθέσεις.

Κατά την εκδίκαση της έφεσης στη δεύτερη υπόθεση κατά του προσφεύγοντος, ο δικαστής M.A.M. ζήτησε να εξαιρεθεί, προκειμένου να εξαλείψει τυχόν υποψίες σχετικά με την πιθανή έλλειψη αμεροληψίας του. Το αίτημά του απορρίφθηκε από Συμβούλιο δύο δικαστών οι οποίοι διαπίστωσαν ότι το γεγονός και μόνο ότι είχε συμμετάσχει στην πρωτόδικη δίκη άλλης παρεμφερούς υπόθεσης δεν μπορούσε να εγείρει εύλογη υποψία ως προς την αμεροληψία του και ότι δεν υπήρχε καμία απόδειξη ότι, στην πρώτη περίπτωση, είχε εκφράσει γνώμη σχετικά με την ενοχή του κατηγορούμενου, ο οποίος εκδικάζονταν στο Εφετείο. Περαιτέρω αίτημα εξαίρεσης για μεροληψία υποβλήθηκε εναντίον του δικαστή Μ.Α.Μ από τον προσφεύγοντα αλλά απορρίφθηκε επίσης.

Οι καταγγελίες σχετικά με την υποτιθέμενη έλλειψη αμεροληψίας του δικαστή M.A.M. εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο και το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Αποφάνθηκαν ειδικότερα  ότι όλα τα αιτήματα εξαίρεσης και η τελική απόφαση του 2015 στην οποία καταδικάσθηκε ο προσφεύγων είχαν απόλυτα αιτιολογηθεί.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι το άρθρο 6 § 1 απαιτεί  το δικαστήριο να είναι αμερόληπτο και έχει καθιερώσει αντικειμενικά και υποκειμενικά κριτήρια ώστε να αξιολογήσει εάν εξασφαλίζεται κάτι τέτοιο. Τα αντικειμενικά κριτήρια επικεντρώθηκαν στις προσωπικές πεποιθήσεις ή την συμπεριφορά του δικαστή, ενώ τα αντικειμενικά εξέταζαν αν υπήρχαν γεγονότα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αμφιβολίες σχετικά με την αμεροληψία.

Όσον αφορά τα υποκειμενικά κριτήρια, το Δικαστήριο δεν ήταν πεπεισμένο ότι ο δικαστής M.A.M. ήταν προκατειλημμένος  κατά του προσφεύγοντος κατά τη δεύτερη διαδικασία. Επίσης, δεν έκρινε ότι υπήρχαν αντικειμενικοί λόγοι για τις ανησυχίες του προσφεύγοντος σχετικά με την αμεροληψία του δικαστή. Ο δικαστής προσπάθησε να εξαιρεθεί από την υπόθεση, κυρίως ως μέτρο προφύλαξης και όχι λόγω οιασδήποτε πραγματικής αμφιβολίας σχετικά με την αμεροληψία του. Επιπλέον, το αίτημά του να εξαιρεθεί  είχε απορριφθεί με απόλυτα αιτιολογημένη απόφαση.

Παρόλο που ένας άλλος δικαστής , ο οποίος είχε συμμετάσχει στην πρώτη υπόθεση παράλληλα με τον δικαστή M.A.M. είχε εξαιρεθεί  από την σύνθεση του δικαστηρίου κατά την εκδίκαση της δεύτερης υπόθεσης , η απόφαση αυτή είχε γίνει δεκτή με βάση διαφορετικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της συμπεριφοράς του, καθώς εξέφρασε γνώμη σχετικά με την δεύτερη υπόθεση κατά τη διάρκεια εκδίκασης της έφεσης.

Αντιθέτως, εκτός από την προβαλλόμενη ομοιότητα μεταξύ των δύο υποθέσεων, η συμπεριφορά του δικαστή M.A.M. δεν ήταν τέτοια που να δικαιολογεί αντικειμενικά τις ανησυχίες του προσφεύγοντος ως προς την  αμεροληψία του.

Επομένως, δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 (επιμέλεια echrcaselaw.com).

 

 


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες