Αποτυχία της Τουρκίας να προστατέψει τις γυναίκες από την ενδοοικογενειακή βία

ΑΠΟΦΑΣΗ:

M.G. κατά Τουρκίας της 22.03.2016 (αριθμ. προσφ. 646/10)
βλ. εδώ

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Την αποτυχία του Τουρκικού κράτους να προστατεύει τις γυναίκες από την ενδοοικογενειακή βία στηλιτεύει με απόφασή του το ΕΔΔΑ. Στο Δικαστήριο  προσέφυγε  μία γυναίκα καταγγέλλοντας ότι οι αρχές στη χώρα της χρειάστηκαν περισσότερα από 5,5 χρόνια για να  κινήσουν τις ποινικές διαδικασίες εναντίον του  συζύγου της  για άσκηση βίας. Το Στρασβούργο έκρινε  ότι η αδικαιολόγητη καθυστέρηση των δικαστικών διαδικασιών και ερευνών στις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας συνιστά παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ  περί απαγόρευσης βασανιστηρίων και εξευτελιστικής μεταχείρισης .  Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ότι το ΕΔΔΑ  έκρινε πως η αποτυχία του κράτους να προστατεύσει τις γυναίκες από τη σε βάρος τους ενδοοικογενειακή βία παραβιάζει και το δικαίωμά τους σε ίση προστασία βάσει του νόμου (άρθρο 14  της ΕΣΔΑ)

ΣΧΟΛΙΟ-ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ:

Η καθυστέρηση για κίνηση ων ποινικών διαδικασιών  για ενδοοικογενειακή βία συνιστά εξευτελιστική μεταχείριση και μη ισότιμη προστασία του θύματος.

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ:

Άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης) της ΕΣΔΑ.

Άρθρο 14 ( απαγόρευση των διακρίσεων) της ΕΣΔΑ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

Η προσφεύγουσα, Μ.G., είναι υπήκοος Τουρκίας, γεννήθηκε το 1973 και ζει στη Κωνσταντινούπολη.

Στις 18 Ιουλίου 2006 η Μ.G. υπέβαλε καταγγελία κατά του συζύγου της ενώπιον του εισαγγελέα, αναφέροντας ότι είχε φύγει από το σπίτι λόγω της ενδοοικογενειακής βίας που ασκείτο σε βάρος της από την αρχή του γάμου της το 1997. Μια έκθεση καταρτίστηκε σχετικά με τους τραυματισμούς της Μ.G. από την Ιατροδικαστική υπηρε­σία. Στη συνέχεια παραπέμφθηκε στο ψυχιατρικό τμήμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, το οποίο επίσης υπέβαλε ένα έγγραφο στο γραφείο του εισαγγελέα, το οποίο υποδείκνυε ότι έπασχε από καταθλιπτική διαταραχή και χρόνιο μετατραυματικό στρες εξαιτίας των εμπειριών της. Ο σύζυγός της αρνήθηκε τις κατηγορίες εναντίον του. Ο ίδιος ανακρίθηκε στις 15.12.2006, και στις 22.02.2012 για την κατηγορία ότι τραυμάτισε και χτύπησε τη σύζυγό του.

Εν τω μεταξύ, στις 31.08.2006 η Μ.G. κίνησε τη διαδικασία διαζυγίου στο δικαστήριο οικογενειακών υποθέσεων και ζήτησε μέτρα προστασίας, τα οποία χορηγήθηκαν από το δικαστήριο. Το διαζύγιο εκδόθηκε στις 24.07.2007 και η γονική μέριμνα ανατέθηκε στην M.G. Παράλληλα όμως, τα παιδιά τοποθετήθηκαν υπό την προστασία των κοινωνικών υπηρεσιών.

Την 1.11.2012, 10.10.2013 και 19.06.2014 η Μ.G. ζήτησε εκ νέου από το δικαστήριο οικογενειακών υποθέσεων την επιβολή προληπτικών μέτρων σε σχέση με τον πρώην σύζυγό της, υποστηρίζοντας ότι την απειλούσε συνεχώς με βία και ότι θα την δολοφονούσε. Το δικαστήριο δέχθηκε τα αιτήματα της, συμπεριλαμβανομένου της απαγόρευσης επικοινωνίας μαζί της αλλά και να μην πλησιάζει αυτός το σπίτι της προσφεύγουσας.

Στις 6 Μαρτίου 2014, το ίδρυμα «Purple Roof», το οποίο παρείχε καταφύγιο στην Μ.G. και στα παιδιά της, υπέβαλε αναφορά στην κοινωνική πρόνοια, διευκρινίζοντας ειδικότερα ότι η ίδια και τα παιδιά της ζούσαν κάτω από συνεχόμενη απειλή και ότι η ασφάλεια της αποτελούσε ακόμα πρόβλημα.

ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου σημείωσε ότι η προσφεύγουσα είχε υποβάλει καταγγελία εναντίον του συζύγου της στις 18.07.2006, και ότι στις εκθέσεις εμπειρογνωμόνων που είχαν συνταχθεί από τους αρμόδιους φορείς, ήδη από την επόμενη ημέρα, περιέγραφαν σωματικές βλάβες της, καθώς και σύνδεση ανάμεσα στην ψυχολογική κατάσταση της και στη βία που είχε υποστεί. Επισήμανε, ωστόσο, ότι το ένταλμα σύλληψης του συζύγου εκδόθηκε μόνο στις 23.11.2006, και ότι ο ίδιος δεν είχε εξεταστεί από το γραφείο του εισαγγελέα μέχρι τις 15.12.2006, δηλαδή σχεδόν 5 μήνες μετά την υποβολή της καταγγελίας. Οι ποινικές διαδικασίες, οι οποίες εξακολουθούσαν να εκκρεμούν, είχαν ενεργοποιηθεί στις 22.02.2012, δηλαδή πάνω από 5,5 έτη από την καταγγελία. Το Δικαστήριο υπογράμμισε την ανάγκη ιδιαίτερης επιμέλειας κατά την αντιμετώπιση καταγγελιών σχετικά με ενδοοικογενειακή βία και τόνισε ότι η «Σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως» απαιτούσε τα συμβαλλόμενα κράτη να λάβουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίσουν ότι οι έρευνες και οι δικαστικές διαδικασίες θα διεξάγονταν χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση.

Επιπλέον, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι εθνικές αρχές είχαν την υποχρέωση να λάβουν υπόψη την ψυχολογική, σωματική και οικονομική ανασφάλεια και ευπάθεια του θύματος, και να αξιολογήσουν την κατάσταση όσο το δυνατόν ταχύτερα. Κατά την άποψη του Δικαστηρίου, δεν υπήρχε τίποτα στην παρούσα υπόθεση που να δικαιολογεί την παθητικότητα των αρχών δίωξης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (άνω των 5,5 ετών) πριν από την έναρξη των ποινικών διαδικασιών, ή τη διάρκεια των διαδικασιών μετά την υποβολή της καταγγελίας. Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο τρόπος με τον οποίο οι αρχές είχαν διεξάγει τις ποινικές διαδικασίες δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι πληρούσε τις απαιτήσεις του άρθρου 3 της Σύμβασης.

Η Μ.G. εξήγησε ότι μετά την έκδοση του διαζυγίου, και μέχρι την έναρξη ισχύος, στις 20.03.2012 του Νόμου 6284, το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει στην Τουρκία δεν της επέτρεπε να έχει πρόσβαση σε μέτρα προστασίας, και δήλωσε ότι είχε αναγκαστεί να ζήσει κρυμμένη για πολλά χρόνια, φοβούμενη ότι θα υπέφερε από τις εκρήξεις βίας του συζύγου της. Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι ο ψυχολογικός αντίκτυπος αποτελούσε σημαντική πτυχή της ενδοοικογενειακής βίας και ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο έπρεπε να ληφθεί υπόψη. Σημείωσε ότι όσο η Μ.G. ήταν ακόμα παντρεμένη, μια διάταξη αστικού δικαίου της έδινε τη δυνατότητα να ζητήσει από τον δικαστή οικογενειακών υποθέσεων να εφαρμόσει τα μέτρα προστασίας που προβλέπει ο νόμος 4320, αλλά από τη στιγμή που είχαν χωρίσει, αμφισβητούνταν κατά πόσο θα μπορούσε στην πραγματικότητα να επωφεληθεί από τα εν λόγω μέτρα. Λόγω του τρόπου με τον οποίο ο σχετικός Νόμος είναι διατυπωμένος, το ερώτημα του κατά πόσον τα μέτρα που προβλέπονται σε αυτό ίσχυαν για άγαμα ή διαζευγμένα ζευγάρια είχε δώσει αφορμή για διάφορες ερμηνείες από τα εθνικά δικαστήρια. Κατά συνέπεια, μετά την έκδοση του διαζυγίου (24.09.2007) και μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου 6284 (20.03.2012), το νομοθετικό πλαίσιο δεν εγγυάτο ότι η Μ.G., μια διαζευγμένη, θα μπορούσε να επωφεληθεί από τα μέτρα προστασίας που προβλέπει ο νόμος αριθ. 4320, καθώς η εφαρμογή εξαρτάτο από την ερμηνεία και την κρίση του δικαστή οικογενειακών υποθέσεων που εξετάζει την εν λόγω υπόθεση.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι Μ.G. είχε ζητήσει να ξεφύγει από μια κατάσταση που της προκαλούσε φόβο, άγχος και ότι, για πολλά χρόνια, αφού έχει προσφύγει στα εθνικά δικαστήρια, αναγκάζονταν ακόμα να ζει με το φόβο της συμπεριφοράς του πρώην συζύγου της.

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης.

Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι είχε ήδη διαπιστώσει ότι η αποτυχία ενός κράτους, ακόμη και όταν ήταν ακούσια, να προστατεύσει τις γυναίκες εναντίον ενεργειών ενδοοικογενειακής βίας παραβίαζε το δικαίωμά τους σε ίση προστασία βάσει του νόμου. Το Δικαστήριο τόνισε επίσης ότι, σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, ο όρος «βία κατά των γυναικών» θεωρείται ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ως μια μορφή διάκρισης σε βάρος των γυναικών. Στο πλαίσιο αυτό, σημείωσε ότι, υπό τις περιστάσεις της υπό κρίση υποθέσεως, η γενική και διακριτική δικαστική παθητικότητα στην Τουρκία ήταν τέτοια ώστε να δημιουργήσει κλίμα ευνοϊκό για την ενδοοικογενειακή βία. Ομοίως, το Δικαστήριο έκρινε ότι, μέχρι την έναρξη ισχύος του Νόμου 6284, το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει δεν εγγυάται για τις διαζευγμένες γυναίκες μέτρα προστασίας εναντίον των πρώην συζύγων τους, που προβλέπονται από το Νόμο αρ. 4320. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε και παραβίαση του άρθρου 14, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της Σύμβασης, και επιδίκασε στην προσφεύγουσα το ποσό των 19.500 ευρώ ως ηθική βλάβη και 4.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα και δαπάνες.


ECHRCaseLaw
Close Popup

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε καλύτερη εμπειρία στο διαδίκτυο. Συμφωνώντας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την Πολιτική Cookies.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ρυθμίσεις Απορρήτου

Όταν επισκέπτεστε μία ιστοσελίδα, μπορεί να λάβει κάποιες βασικές πληροφορίες από τον browser σας, κατά βάση υπό τη μορφή cookies. Εδώ μπορείτε να ρυθμίσετε τη συγκατάθεσή σας σε όλα αυτά.

These cookies allow us to count visits and traffic sources, so we can measure and improve the performance of our site.

Google Analytics
We track anonymized user information to improve our website.
  • _ga
  • _gid
  • _gat

Απορρίψη όλων των υπηρεσιών
Save
Δέχομαι όλες τις υπηρεσίες