Ισόβια Απέλαση και Οικογενειακή Ζωή

Αριθμός 63 /2017

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Ευανθία-Ευαγγελία Δαρκούδη, Πρόεδρο Πλημμελειοδικών, Μαρία Γιαγκιώζη-Εισηγήτρια, Πλημμελειοδίκη, Μαρία Τσέπη, Πλημμελειοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο Πρωτοδικών.

Συνεδρίασε στο δωμάτιο του Καταστηματός μου, που είναι προορισμένο για διασκέψεις, την 611 Ιουλίου του έτους 2017, με την παρουσία της Γραμματέως Ελπινίκης Κούση, για να αποφανθεί σχετικά με την ποινική υπόθεση, για την οποία ο Εισαγγελέας Δημήτριος-Νεκτάριος Τζανογιώργης, Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών, έχει υποβάλει την υπ’ αριθμ. 53/2017 πρόταση, που έχει το ακόλουθο περιεχόμενο:

«Εισάγω στο Συμβούλιό Σας κατά τα άρθρα 32 παρ. 1, 138 παρ. 2 του ΚΠΔ και 74 παρ. 3 του ΠΚ, την από 28-11-2016 αίτηση του Χ  κατοίκου Αγίων Σαράντα Αλβανίας, με βάση την οποία ζητά την άρση και εξαφάνιση της ισόβιας δικαστικής απέλασης που του επιβλήθηκε με τη με αριθμό 24/1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας και εκθέτω τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 74 παρ. 3 του ΠΚ, «Το δικαστήριο που αποφασίζει την απέλαση του αλλοδαπού δράστη επιβάλλει σε αυτόν απαγόρευση επανεισόδου του στη χώρα, για χρονικό διάστημα έως δέκα (10) ετών. Το συμβούλιο Πλημμελειοδικών του τόπου που επέβαλε την απέλαση-— – μετά από γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής. μπορεί να επιτρέψει την επιστροφή του αλλοδαπού στη χώρα ύστερα από αίτησή του, αφού περάσει μια τριετία από την  εκτέλεση της απέλασης, με την επιφύλαξη των διατάξεων του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χρονικός περιορισμός του προηγούμενου εδαφίου δεν ισχύει σε περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος έχει τελέσει γάμο με Έλληνα υπήκοο, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο γάμος, καθώς και σε περίπτωση παλιννοστούντος ελληνικής καταγωγής. Το συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και μπορεί να εξετάσει νέα αίτηση για επιστροφή μόνο μετά την πάροδο ενός (1) έτους από την απόρριψη της προηγούμενης.» «Επειδή, το άρθρο 46 της ΕΣΔΑ ορίζει ότι «1. Τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συμμορφώνονται  προς τις οριστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου επί των διαφορών στις οποίες είναι διάδικοι. 2. Η οριστική απόφαση του Δικαστηρίου διαβιβάζεται στην Επιτροπή Υπουργών, η οποία εποπτεύει την εκτέλεση της εν λόγω απόφασης. 3.Κατά την έννοια της ως άνω διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 46 της κράτος μέλος υποχρεούται όχι μόνο να πληρώσει στον προσφεύγοντα την αποζημίωση που του επιδικάσθηκε με την καταδικαστική απόφαση του ΕΔΔΑ αλλά επίσης να λάβει στην έννομη τάξη του μέτρα, ατομικού ή/και γενικού χαρακτήρα, προκειμένου να τερματίσει την παράβαση που διαπίστωσε το ΕΔΔΑ και να άρει τα αποτελέσματά της, ώστε να περιέλθει ο προσφεύγων, στο μέτρο του δυνατού, στη θέση που θα βρισκόταν αν δεν είχε μεσολαβήσει η παράβαση αυτή [βλ. ΕΔΔΑ ευρ. συνθ. 30.6.2009, 32772/02, VgT v. ….(Νο. 2), σκέψη 85 – πρβλ. ΕΔΔΑ ευρ. συνθ. 13.7.2000, 39221/98 & 41963/98, σκέψη 249 και γαλλικό 30.7.2014, 358564, .. , σκέψεις 3-4], δεδομένου ότι η σχετική, διαπιστωτική της παράβασης, απόφαση του ΕΔΔΑ στερείται διαπλαστικού χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει, σε υπόθεση όπως η παρούσα, ότι δεν έχει ως συνέπεια την ακύρωση, την εξαφάνιση ή την αναίρεση της δεσμευτικότητας και των έννομων συνεπειών των οικείων αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων (βλ. ΕΔΔΑ 9.6.2016, 66602/09 και 71879/12, . . …και κατά Ελλάδας, σκέψη 73 – πρβλ…..op. cit., σκέψη 5). Εξάλλου, ναι μεν το κράτος μέλος διαθέτει περιθώριο εκτίμησης ως προς τα μέσα που επιλέγει για να ανταποκριθεί στο ανωτέρω καθήκον του (βλ. ΕΔΔΑ . . . . Και… κατά Ελλάδας, op. cit., σκέψη 73), αλλά τα μέσα αυτά πρέπει να είναι ικανά να οδηγήσουν στην αποτελεσματική εκπλήρωση της εν λόγω διεθνούς υποχρέωσής του (πρβλ. ΕΔΔΑ VgT v.. op. cit., σκέψη 88), η οποία βαρύνει τα όργανά του, συμπεριλαμβανομένων των δικαιοδοτικών.» (ΣΤΕ 1992/2016 δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)

Στην υπό κρίση αίτηση ο ανωτέρω παραθέτει, συνοπτικά, τα εξής: Γεννήθηκε στην Αλβανία από γονείς ομογενείς αλβανικής υπηκοότητας. Διέμενε στην νήσο Κέρκυρα από το 1989 όπου ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Στις 13 Απριλίου 1994, παντρεύτηκε μία γυναίκα αλβανίδα επίσης ομογενή, και απέκτησε δύο τέκνα: ένα κορίτσι, το οποίο γεννήθηκε στις ΙΟ Δεκεμβρίου 1994, και ένα αγόρι, το οποίο γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 2009. Η  σύζυγός του και τα παιδιά του έχουν την ελληνική ιθαγένεια και τους χορηγήθηκαν δελτία ταυτότητας ελλήνων υπηκόων, ενώ στους τρεις αδελφούς του είχε χορηγηθεί η ειδική κάρτα ομογενούς αλλοδαπού. Με την υπ’ αριθμό 24/1999 απόφασή του το Πενταμελές Εφετείο Κέρκυρας, δικάζον ως πρωτοβάθμιο δικαστήριο, καταδίκασε τον αιτούντα σε ποινή κάθειρξης επτά ετών και χρηματική ποινή τριών εκατομμυρίων δραχμών για αγορά ναρκωτικών.

Το Εφετείο διέταξε επίσης την ισόβια απέλασή του από την Ελλάδα μετά την έκτιση της ποινής του. Εν συνεχεία, αφού παραθέτει το ιστορικό της υπόθεσής του που αναλύεται εκτενώς παρακάτω, ζητά να γίνει δεκτή η αίτησή του.

Κατόπιν υποβολής της υπό κρίση αίτησης ζητήσαμε τη γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής και εν προκειμένω τη γνώμη του Γραφείου Ασφάλειας και Αλλοδαπών της Διεύθυνσης Αστυνομίας Κέρκυρας που αποτυπώθηκε στο με αριθμό  πρωτοκόλλου 1020/32799/7-στ από 3-2-2017 έγγραφό του και παρατίθεται αυτολεξεί: «1) Σε βάρος του αιτούντος αλλοδαπού εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 24/1999 από 12-10-1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας, με την οποία καταδικάσθηκε σε συνολική ποινή καθείρξεως επτά (7) ετών και χρηματική ποινή  τριών εκατομμυρίων (3.000.000) δραχμών για τις πράξεις της αγοράς από κοινού  ναρκωτικής ουσίας, της κατοχής ναρκωτικής ουσίας και της μεταφοράς ναρκωτικών ουσιών, πράξεις οι οποίες έλαβαν χώρα στην Κέρκυρα στις 22-05-1996. Με την ίδια απόφαση διατάχθηκε η ισόβια απέλασή του μετά την έκτιση της ποινής του. Σε εκτέλεση του υπ΄ αριθ. 225/1999 από 02-12-1999 Βουλεύματος Συμβουλίου Πλημ/κών  Κέρκυρας, διετάχθη η υπό τον όρο απόλυσή του από τη φυλακή, στην οποία κρατούνταν δυνάμει της παραπάνω (24/1999) απόφασης, επιβάλλοντάς του για χρονικό διάστημα τριών (3) ετών τις υποχρεώσεις να διαμένει μόνιμα στον τόπο κατοικίας του (Καπουκίνους Κέρκυρας, οδός Παμφίλη 1) και να εμφανίζεται στο αρμόδιο Α. Τ. της περιοχής του ως άνω τόπου μόνιμης διαμονής του, την 1 η και 16η ημέρα κάθε μήνα.

Στις 12-01-2004 απελάθηκε για πρώτη φορά στη χώρα του, σε εκτέλεση της ανωτέρω (24/1999 από 12-10-1999) απόφαση απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας και δυνάμει της οπ’ αριθ. 29734/7β από 12- 01-2004 απόφασης του Διευθυντή της Α. Δ. Κερκύρας καταχωρήθηκε ισοβίως (20 έτη) στον Εθνικό Κατάλογο Ανεπιθυμήτων Αλλοδαπών (Ε.Κ.ΑΝ.Α.) και στο Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (S.I.S.) με το μέτρο της απαγόρευσης εισόδου. Στις 16-06-2007 εντοπίσθηκε και συνελήφθη στις Αλυκές Ποταμού Κερκύρας από αστυνομικούς της Υποδ/νσης Ασφαλείας Κερκύρας, διότι σε άγνωστο χρόνο και τόπο επανήλθε παράνομα στο έδαφος της ελληνικής επικράτειας, χωρίς να του επιτραπεί τότε η επάνοδος του με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης ενώ σχετικό αίτημά του απορρίφθηκε με την υπ’ αριθ. 752] 7/05 24-05-2007 απόφαση αυτού, παραβιάζοντας έτσι την υπ’ αριθ. 24/1999 από 12-10-1999 απόφαση απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας και το μέτρο της απαγόρευσης εισόδου που υφίσταντο σε βάρος του. Επίσης την ίδια ημερομηνία (16-06-2007) συνελήφθη από την Υποδ/νση Ασφάλειας Κέρκυρας, καθόσον σε βάρος του εκκρεμούσε η εκτέλεση του αριθ 12 2007 εντάλματος σύλληψης του κ. Ανακριτή Πλημι/κών Κέρκυρας, κατηγορούμενος για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση. δηλαδή για κακουργηματική πράξη που φέρεται ότι τελέστηκε στο νησί της Κέρκυρας κατά το χρονικό διάστημα από 16-4-2002 έως 16-2002, η οποία προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1, 12, 13 παρ. στ’, 14, 26 παρ. Ια, 27 παρ.], 45, 51, 52, 79, 98 ΓΙ. Κ. άρθρο 1 στοιχ. α’ περ. αζ’ και αη’ (όπως το στοιχείο αυτό ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 3424/2005) και άρθρο 2 παρ. 1 (όπως η παράγραφος αυτή ίσχυε πριν την αντικατάστασή της από το άρθρο 3 παρ. 1 του IV. 3424/2005) του ν. 2331 1995. Με την υπ’ αριθ. 55/2007 από 18-06-2007 Διάταξη του κ. Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας, του επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου και της εμφάνισής του στο Α. Τ. του τόπου κατοικίας του κάθε 1 η και ι 6η κάθε μήνα, μέχρι την οριστική εκδίκαση της εναντίον του κατηγορίας. Εν λόγω επιβληθέντες περιοριστικοί όροι, έπαυσαν να ισχύουν δυνάμει του υπ’ αριθ. 17/2009 Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Κέρκυρας. Με την υπ’ αριθ. 866/2011 από 20-4-2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Κέρκυρας απερρίφθησαν οι αντιρρήσεις του αλλοδαπού κατά της εκτέλεσης της υπ’ αριθ. 24/1999 δικαστικής απόφασης απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας και απορρίφθηκε το αίτημα αναστολής εκτέλεσή της. Εν συνεχεία ο αλλοδαπός στις 17-5-2011 κατέθεσε στον Άρειο Πάγο την υπ’ αριθ. 1/2011 αίτηση αναίρεσης κατά της παραπάνω 866/201] απόφασης. Με την υπ’ αριθ. 1386/15-7-2011 από 15-7-2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Κερκύρας, ανεστάλη η εκτέλεση της παραπάνω 866/2011 απόφασης Τριμελούς Πλημ/κείου Κέρκυρας μέχρι εκδόσεως αποφάσεως επι’ της 1/2011 ασκηθείσας αναιρέσεως. Απόρροια αυτού ήταν η διαγραφή του από τον κατάλογο Ανεπιθυμήτων Αλλοδαπών. Συνελήφθη στις 05-10-2011 από το Τ. Σ. Φ. Κασσιώπης Κερκύρας προς επιστροφή στη Χώρα του, καθόσον διεπιστώθη να παραμένει παράνομα στη Χώρα μας, στερούμενος νομιμοποιητικών εγγράφων διαμονής και επειδή κρίθηκε επικίνδυνος για τη δημόσια Τάξη και Ασφάλεια. Στις 26-10-2011 εκδόθηκε η με αριθ. 121/1] Προσωρινή Διαταγή Αναστολής Εκτέλεσης του Προεδρεύοντος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Κέρκυρας, με αποτέλεσμα να του επιτραπεί η παραμονή του στη Χώρα μας, έως ότου εκδοθεί απόφαση επί της αίτησης  αναστολής που κατέθεσε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Κέρκυρας κατά. της απόφασης του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά της σε βάρος του απόφασης επιστροφής του Αστυνομικού Διευθυντή Κέρκυρας. Με την υπ’ αριθ. 902 από 22-5-2012 απόφαση του Αρείου Πάγοι)/ ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος, απορρίφθηκε η προρρηθείσα (1/201)) αίτηση αναίρεσης και ως εκ τούτου επανήλθε σε ισχύ η σε βάρος του δικαστική απόφαση απέλασης και η επανεγγραφή του στον Κατάλογο Ανεπιθυμήτων Αλλοδαπών. Στις 0108-2012 συνελήφθη στη περιοχή Βρυώνη Κέρκυρας από την Υποδ/νση Ασφάλειας Κέρκυρας, ένεκα της ανωτέρω δικαστικής απόφασης απέλασης και σε εκτέλεσή της απελάθηκε για. δεύτερη φορά στη Χώρα. του, την Αλβανία, στις 03-08-2012. 2) Σε εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 276/11-11-13 όμοιας παραγγελίας της Προέδρου του Συμβουλίου Πλημ/κών Κέρκυρας, η Υπηρεσία μας με την υπ’ αριθ. 1020/32799/5-α από 21-11-2013 αναφορά, γνωμοδότησε αρνητικά ως προς την από 15-07-2013 αρχική αίτηση του α)1οδαπού, με την οποία ζητούσε να του επιτραπεί η επιστροφή του στην Ελλάδα, άλλως δε να καθοριστεί το χρονικό διάστημα ισχύος της απαγόρευσης εισόδου του στην Ελλάδα. Με το υπ’ αριθ. 130/2013 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κών Κέρκυρας απορρίφθηκε η εν λόγω (αρχική) αίτηση, 3) Με τα υπ’ αριθ. 1020/32799/7-β από 19-01-2017 και 1020/32799/7-δ από 31-01-2017 έγγραφα της Υπηρεσίας μας, τα οποία υποβλήθηκαν τόσο στην Υπηρεσία σας όσο και στην Εισαγγελία Εφετών Κέρκυρας, ζητήθηκε η πορεία (άσκηση ή μη ποινική δίωξης, έκδοση καταδικαστικών ή αθωωτικών αποφάσεων, κλπ) των κάτωθι αναφορών -δικογραφιών, που είχαν σχηματιστεί σε βάρος του αιτούντος αλλοδαπού και είχαν ληφθεί υπόψη από την, Υπηρεσία μας στην αρνητική γνωμοδότηση επί της αρχικής (από 15-07-2013) αίτησής του για επιστροφή του στην Ελλάδα ή καθορισμού του χρονικού διαστήματος ισχύος της απαγόρευσης εισόδου του στην Ελλάδα i) Υπ’ αριθ. 302] 8/4767-δ’από 30-11-2011 αναφορά υποβολή δικογραφίας της Υποδ/νσης Ασφαλείας Κέρκυρας, η οποία συμπληρώθηκε με την υπ’ αριθ. 3021/8/4767-Ζξ’ από 14-8-2012 συμπληρωματική αναφορά της, οι οποίες σχηματίστηκαν σε εκτέλεση των υπ’ αριθ. ΑΙ 1/3217/25-102011 και ΑΙ 11/32174/18-11-2011 παραγγελιών του κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών  Κέρκυρας, για παράβαση των άρθρων 187, 216 και 386 του Π. Κ. «εγκληματική οργάνωση, πλαστογραφία και απάτη», του άρθρου 98 TI.K., σε συνδυασμό με το άρθρο 79 του Ν. 5960/1933 «έκδοση ακάλυπτων επιταγών κατ’ εξακολούθηση» και του  2331/1995 «περί πρόληψης και καταστολής νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τους Ν. 3424/2005 και Ν. 3691/2008, πράξεις τις οποίες κατηγορείται ότι διέπραξε ο αιτών αλλοδαπός σταδιακά από το έτος 2009. ii) Υπ’ αριθ. 1052/5/2-β από 31-1-2013 αναφορά  υποβολή δικογραφίας της Υποδ/νης Ασφαλείας Κέρκυρας, κατηγορούμενος ο περί ο λόγος αλλοδαπός, για παράβαση των άρθρων 45, 98, ) 87, 385 παρ. I περιπτ. β’ και 404 παρ. 3 του Π. Κ. «εγκληματική οργάνωση, εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση και τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα. και κατ’ εξακολούθηση, Ν. 2168/1993 «Περί όπλων- παράνομη οπλοκατοχή, οπλοφορία και οπλοχρησία», Ν. 2331/1995 «περί πρόληψης και καταστολής νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», όπως τροπ. και ισχύει με του Ν. 3424/2005 και 3691/2008. iii) Υπ’ αριθ. 12/2007 ένταλμα σύλληψης του κ. Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας (Α. Β. Μ. ΑΟ2 5456 ποινική δικογραφία), κατηγορούμενος για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, δηλαδή για κακουργηματική πράξη που φέρεται ότι τελέστηκε στο νησί της Κέρκυρας κατά το χρονικό διάστημα από 16-4-2002 έως 1-6-2002, η οποία προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάζεις των άρθρων 1, 12, 13 περ. στ’, 14, 26 παρ. Ια, 27 παρ.], 45, 5], 52, 79, 98 II.K. άρθρο ] στοιχ. α’ περ. αζ’ και αη’ (όπως το στοιχείο αυτό ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 3424/2005) και άρθρο 2 παρ. ) (όπως η παράγραφος αυτή ίσχυε πριν την αντικατάστασή της από το άρθρο 3 παρ. Ι του Ν.3424/2ΟΟ5) του v. 2331/1995. Με το αριθ. ΑΙ 1/3217 από 21/1/2017 έγγραφο σας, ενημερωθήκαμε ότι: 1) η με Α.Β.Μ. ΑΙ 1/3217 Ανακριτική δικογραφία, εκκρεμεί προς διενέργεια κύριας Ανάκρισης στον Ανακριτή Κέρκυρας, 2) δεν προκύπτει  να έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του αιτούντος στην Α.Β.Μ. ΑΦ] 3/3 ποινική δικογραφία (σχετική η υπ’ αριθ. 1052/5/2-β από 31-3-2013 υποβολή δικογραφίας της Υποδ/νσης Ασφαλείας Κέρκυρας) και 3) η με Α.Β.Μ. /102/56456 ποινική δικογραφία (υπ’ αριθ. 12/2007 ένταλμα σύλληψης του κ. Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας) υπεβλήθη στην Εισαγγελία Εφετών Κέρκυρας λόγω αρμοδιότητας. Με το υπ’ αριθ. 319 από 0202-2017 έγγραφο της Εισαγγελίας Εφετών Κέρκυρας, ενημερωθήκαμε ότι το Συμβούλιο Εφετών Κέρκυρας με το υπ’ αριθ. 17/2009 Βούλευμα αποφαίνεται να μη γίνει κατηγορία σε βάρος του εν λόγω αλλοδαπού για την πράξη της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, πράξη που φέρεται ότι τελέστηκε στην Αθήνα και στην Κέρκυρα τη χρονική περίοδο από 16-4-2002 έως 1-6-2002 και διατάσσει την κατάργηση της υπ’ αριθ. 55/18-6-2007 Διάταξης του Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας, με την οποία του επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισής του στο Α. Τ. του τόπου κατοικίας του κάθε ι η και 16” κάθε μήνα. Β. Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβάνοντας ιδιαιτέρως υπόψη: α) Το γεγονός ότι, ο αιτών αλλοδαπός απελάθηκε για πρώτη φορά στη χώρα του σε εκτέλεση της υπ’ αριθ. 24/1999 από 12-10-1999 απόφασης  απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας στις 12-01-2004, ενώ από την (αδιευκρίνιστη) ημερομηνία και πάντως μεταξύ της 12-01-2004 (ημερομηνία της πρώτης απέλασής του) και της 16-06-2007 (ημερομηνία που συνελήφθη) έως και την 01-08-2012, ήτοι για χρονικό διάστημα τουλάχιστον πέντε ετών, διέμενε στη χώρα. μας είτε παράνομα είτε υπό το καθεστώς δικαστικής προστασίας. Από δε τις 03-08-2013 (ημερομηνία δεύτερης απέλασής του) έως και σήμερα, ήτοι για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τρεισήμισι ετών, προκύπτει να παραμένει εκτός Ελλάδας, ως απελαθείς στη χώρα του. Συνεπώς, εάν υποθέσουμε ως ημερομηνία της παράνομης επανεισόδου του στη χώρα μας την 16-06-2007, όπου συνελήφθη, ευλόγως διαπιστώνεται ότι το μέγιστο χρονικό διάστημα που μπορεί αυτός να βρίσκεται εκτός Ελλάδας, ως απελαθείς δυνάμει της 24/1999 από 12-10-1999 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας, είναι επτά (7) χρόνια. β) Το γεγονός ότι, οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος, αναγόμενοι στην προστασία της δημοσίας τάξης και ασφαλείας, οι οποίοι ελήφθησαν υπόψη από την Υπηρεσία μας στην αρνητική γνωμοδότηση επί της αρχικής (από 15-07-2013) αίτησής του για επιστροφή του στην Ελλάδα, εξακολουθούν να ισχύουν, διότι το είδος και η φύση των άδικων πράξεων που τέλεσε ο αλλοδαπός (αγορά από κοινού ναρκωτικής ουσίας κατοχής ναρκωτικής ουσίας και μεταφοράς ναρκωτικών ουσιών),  σε συνδυασμό με το ύψος της επιβληθείσας ποινής (κάθειρξη επτά -7-, ετών και χρηματική ποινή τριών εκατομμυρίων -3.000.000- δραχμών), καθώς και η εκκρεμότητα της υπ’ αριθ. Α. Β. Μ. ΑΙ]/3217 Ανακριτικής δικογραφίας σε βάρος του (για τα αδικήματα της παράβασης των άρθρων 187, 216 και 386 του Π.Κ. «εγκληματική οργάνωση, πλαστογραφία και απάτη», του 98 Π.Κ., σε συνδυασμό με το άρθρο 79 του Ν. 5960/1933 «έκδοση ακάλυπτων επιταγών κατ’ εξακολούθηση» και του Ν. 2331/1995 «περί πρόληψης και καταστολής νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τους Ν. 3424/2005 και Ν. 3691/2008), υπερτερούν έναντι των λόγων του επικαλείται ο αλλοδαπός στην υπό εξέταση νέα αίτησή του, η δε είσοδος- παραμονή του στην Ελλάδα δεν συμβιβάζεται  προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης και δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και επιβάλλεται η διατήρηση της παραμονής του εκτός της ελληνικής επικράτειας. Για τους λόγους αυτούς, γνωμοδοτούμε αρνητικά επί της αίτησης του αλλοδαπού για επιστροφή του στην Ελλάδα. »

Ο αιτών προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στρεφόμενος κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας το οποίο ομόφωνα κήρυξε  την προσφυγή του (49441/12) παραδεκτή και αποφάνθηκε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής). Ειδικότερα, το ως άνω δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη του τα κάτωθι κριτήρια: – τη φύση και τη σοβαρότητα του αδικήματος που διαπράχθηκε από τον προσφεύγοντα, – τη διάρκεια της παραμονής του ενδιαφερομένου μέσα στην χώρα από την οποία πρέπει να απελαθεί,- το χρονικό διάστημα το οποίο παρήλθε από το αδίκημα και η διαγωγή του προσφεύγοντος στην διάρκεια της περιόδου αυτής, την ιθαγένεια των διαφόρων ενδιαφερομένων προσώπων, – την οικογενειακή κατάσταση του προσφεύγοντος και ιδιαίτερα, ανάλογα με την περίπτωση, τη διάρκεια του γάμου του και άλλους παράγοντες που μαρτυρούν την πραγματικότητα μιας οικογενειακής ζωής μέσα σε ένα ζευγάρι, το ζήτημα του κατά πόσον ο/η σύζυγος είχε γνώση του αδικήματος κατά τον χρόνο της δημιουργίας της οικογενειακής σχέσης, – το ζήτημα του κατά πόσον έχουν γεννηθεί παιδιά από τον γάμο και, στην περίπτωση αυτή, την ηλικία τους, – τη σοβαρότητα των δυσχερειών που ο/η σύζυγος κινδυνεύει να αντιμετωπίσει μέσα στην χώρα προς την οποία ο προσφεύγων πρέπει να απελαθεί, – το συμφέρον και την καλή διαβίωση των τέκνων και ιδιαίτερα τη σοβαρότητα των δυσχερειών που τα τέκνα του προσφεύγοντος μπορεί να αντιμετωπίσουν μέσα στην χώρα προς την οποία ο ενδιαφερόμενος πρέπει να απελαθεί, και – τη στερεότητα των κοινωνικών, πολιτισμικών και οικογενειακών δεσμών με την χώρα φιλοξενίας και με την χώρα προορισμού (σκέψη 48) εν συνεχεία προέβη στην εφαρμογή τους στην προκείμενη περίπτωση και κατέληξε στις εξής σκέψεις: 49) Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η ισόβια απαγόρευση η οποία επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα στο να επιστρέψει στην ελληνική επικράτεια συνέστησε επέμβαση στο δικαίωμα του τελευταίου για σεβασμό της οικογενειακής ζωής του, η οποία προβλεπόταν από τον νόμο και επεδίωκε τους θεμιτούς σκοπούς που αποτελούν η προστασία της δημόσιας ασφάλειας, η υπεράσπιση της τάξης και η πρόληψη ποινικών αδικημάτων. Μένει λοιπόν να εξεταστεί κατά πόσον η επέμβαση αυτή ήταν ανάλογη προς τους διωκόμενους σκοπούς και επομένως αναγκαία μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία. 50) Εν προκειμένω, ο προσφεύγων ήταν ένας αλβανός υπήκοος ελληνικής καταγωγής ο οποίος διέμενε και εργαζόταν στην Ελλάδα από το 1989, παντρεμένος με μία ελληνίδα υπήκοο με την οποία απέκτησε δύο παιδιά που έχουν ελληνική ιθαγένεια. οι τρεις αδελφοί του διέθεταν ειδικά δελτία ταυτότητας αλλοδαπών ομογενών. Αν και το επίσημο καθεστώς του προσφεύγοντος, και ειδικότερα η νομιμότητα της παρουσίας του μέσα στην ελληνική επικράτεια, μεταξύ του έτους της άφιξής του το 1989 εκείνου της απέλασής του το 2004, δεν προκύπτει από την δικογραφία, το δικαστήριο σημειώνει ότι ούτε η Κυβέρνηση στις παρατηρήσεις της ενώπιόν του, ούτε τα εθνικά δικαστήρια τα οποία αποφάνθηκαν επί της περίπτωσης του προσφεύγοντος δεν έκαναν σχετικά με ένα τυχόν καθεστώς παράνομου μετανάστη του τελευταίου. Λαμβάνοντας υπόψη την καταγωγή του προσφεύγοντος, το ειδικό καθεστώς το οποίο αναγνωρίζεται στην Ελλάδα για τους αλβανούς υπηκόους ελληνικής καταγωγής και την εγκατάστασή του στην Ελλάδα επί μεγάλο διάστημα πριν από την διάπραξη του αδικήματος το οποίο του κόστισε την απέλασή του, το Δικαστήριο κρίνει ότι μπορεί να εξομοιώσει την περίπτωσή του με εκείνη ενός «εγκατεστημένου μετανάστη» με την έννοια της πιο πάνω αναφερόμενης νομολογίας Uner. Προκειμένου να εξετάσει την αναλογικότητα της επίδικης παρέμβασης, το Δικαστήριο θα στηριχθεί έτσι στα κριτήρια τα οποία παρατίθενται στην απόφαση αυτή. 51) Το Δικαστήριο κρίνει σκόπιμο να υπογραμμίσει ευθύς εξαρχής τα ακόλουθα γεγονότα. Το εφετείο Αθηνών το οποίο καταδίκασε το 1999 τον προσφεύγοντα για αγορά ναρκωτικών διέταξε ταυτόχρονα ένα μέτρο οριστικής απαγόρευσης εισόδου στην ελληνική επικράτεια αφού αυτός θα είχε εκτίσει την ποινή του. Αφού αυτός αφέθηκε υπ’όρους ελεύθερος μέσα στο ίδιο έτος, αυτός απελάθηκε στην Αλβανία, το 2004, σε εκτέλεση της απόφασης του εφετείου. Εν τούτοις, τον Ιούνιο 2007, αυτός επανήλθε λαθραία στην Ελλάδα. Στις 5 Οκτωβρίου 2011, ο προσφεύγων συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση ενόψει της απέλασής του, η οποία διατάχθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011 από τον αστυνομικό διευθυντή της Κέρκυρας . Αφεθείς ελεύθερος στις 7 Οκτωβρίου 201. Υ . ο προσφεύγων απελάθηκε δυνάμει της απόφασης της 3 Αυγούστου 2012 του γενικού αστυνομικού διευθυντή των Ιονίων Νήσων. Ο προσφεύγων συνεπώς παραβίασε την απαγόρευση της εισόδου του μέσα στην ελληνική επικράτεια. Αυτός επανήλθε και εργάστηκε παράνομα επί περισσότερα από τέσσερα έτη ενώ δεν μπορούσε να αναμένει ευλόγως ότι θα μπορούσε να παραμείνει εκεί νομίμως. 52) Εν τούτοις, απολύοντας τον προσφεύγοντα υπό όρους, στις 2 Δεκεμβρίου 1999, το συμβούλιο πλημμελειοδικών Κέρκυρας έκρινε στην απόφασή του με αριθμό 225/1999, ότι αυτός δεν επέδειξε εγκληματικό δυναμικό: υπογράμμισε ότι η συμπεριφορά του προσφεύγοντος κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του ήταν καλή, ότι δεν του είχε επιβληθεί πειθαρχική ποινή, ότι ήταν εργατικός και φαινόταν να μετανοεί για την πράξη του. Σημείωσε επίσης ότι η απέλασή του και συνεπώς ο χωρισμός από την οικογένειά του, θα προκαλούσε σε αυτόν καθώς και στην σύζυγο και στην κόρη του πολύ σοβαρά ψυχολογικά και οικονομικά προβλήματα. Έτσι, αυτή η θετική εξέλιξη κατάστασης του προσφεύγοντος μπορεί να ληφθεί υπόψη στην στάθμιση των συμφερόντων που διακυβεύονται. 53) Κατά δεύτερον, το Δικαστήριο σημειώνει ότι, την ημερομηνία της απέλασής του στην Αλβανία, τον Αύγουστο 2012, η συνολική διάρκεια παραμονής του προσφεύγοντος στην Ελλάδα ανερχόταν σε είκοσι έτη περίπου, γεγονός που συνιστά ένα σημαντικό διάστημα το οποίο αντιστοιχεί στο ήμισυ σχεδόν της ηλικίας του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα αποτελεί από μακρού χρόνου το κέντρο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του. 54) Τρίτον, τα εθνικά δικαστήρια υπογράμμισαν την προσβολή του κατοχυρωμένου δικαιώματος που προκλήθηκε από το επίδικο μέτρο. Εκτός από την πιο πάνω απόφαση αριθ. 225/1999 του δικαστικού συμβουλίου, στην απόφασή του αριθ. 14/201 Ι, ο πρόεδρος του διοικητικού πρωτοδικείου Κέρκυρας διαπίστωσε ότι, σε ολόκληρη την διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα αφού εξέτισε την ποινή του, ο προσφεύγων δεν επέδειξε ποινικά αξιολογήσιμη συμπεριφορά ή αντικοινωνικότητα ικανή να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια τάξη. Σημείωσε επίσης ότι η οικογένεια του προσφεύγοντος διέμενε κατά τρόπο σταθερό και μόνιμο σε μία οικία της οποίας αυτή ήταν ιδιοκτήτρια, ότι αυτός δεν ήταν επικίνδυνος για την δημόσια τάξη, ότι δεν ήταν ύποπτος φυγής και ότι, αν αφηνόταν ελεύθερος, θα ήταν εύκολο να βρεθεί και πάλι. Λαμβάνοντας υπόψη τον συλλογισμό αυτό, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εγκληματικό παρελθόν του προσφεύγοντος δεν θα πρέπει να αποτελέσει αποφασιστικό παράγοντα στην υπόθεση αυτή. 55) Τέλος το διοικητικό πρωτοδικείο Κέρκυρας, στην απόφασή του αριθ. 26/2012, έκρινε ότι η απέλαση του προσφεύγοντος θα του προκαλούσε δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη, η οποία συνίσταται στην καταστροφή των οικογενειακών σχέσεων τις οποίες είχε μέχρι τότε διαμορφώσει στην Ελλάδα. Προς τούτο, αναφέρθηκε στα γεγονότα ότι η σύζυγός του και ένα από τα τέκνα του είχαν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, ότι αυτός κατοικούσε σε μία κατοικία οι ιδιοκτήτες της οποίας ήταν η σύζυγός του και οι δύο αδελφοί του και ότι οι γονείς και οι αδελφοί του διέμεναν νομίμως στην Ελλάδα και ήταν εφοδιασμένοι με ειδική κάρτα διαμονής αλβανού υπηκόου ελληνικής καταγωγής. Το δικαστήριο εκτίμησε, επίσης, ότι το επίδικο μέτρο δεν δικαιολογούνταν από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος. 56) Τέταρτον, το Δικαστήριο σημειώνει ότι τόσο η σύζυγος του προσφεύγοντος όσο και τα δύο παιδιά του έχουν την ελληνική ιθαγένεια. Αν και η κόρη του είναι ήδη 21 ετών, ο γιος του, ο οποίος έχει επίσης γεννηθεί στην Ελλάδα, είναι μόνον έξι ετών και μαθητής του δημοτικού. Αυτός, όπως και η αδελφή του, έχει ζήσει όλη του την ζωή στην Ελλάδα και δεν έχει κάποιο δεσμό με την Αλβανία. Επομένως, οι δεσμοί του προσφεύγοντος με την Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα ισχυροί. Η ισόβια απομάκρυνσή του μπορεί να έχει ως συνέπεια να μεγαλώσει ο γιος του χωριστά από τον πατέρα του, ενώ το ανώτερο συμφέρον του είναι αυτός να μεγαλώσει κοντά στους δύο γονείς του. 57) Λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια που αναπτύχθηκαν από την νομολογία του (πιο πάνω αναφερόμενη απόφαση Uner) όσα αναφέρονται ανωτέρω, και ιδιαίτερα τον ισόβιο χαρακτήρα της απαγόρευσης εισόδου στην επικράτεια, την οικογενειακή σχέσης η οποία υφίσταται μεταξύ του προσφεύγοντος και της γυναίκας του κα των παιδιών του, το γεγονός ότι ο  προσφεύγων διέπραξε ένα μόνον σοβαρό αδίκημα το 1999 και ότι από την μεταγενέστερη συμπεριφορά του μπορεί να υποτεθεί, σύμφωνα και με την γνώμη των ελληνικών δικαστηρίων, ότι αυτός δεν δείχνει ροπή προς την εγκληματικότητα, την  συνολική διάρκεια της παραμονής του προσφεύγοντος στην Ελλάδα, την ελληνική ιθαγένεια των μελών της οικογενείας του, την ηλικία του δεύτερου παιδιού του προσφεύγοντος, το συμφέρον και την ευημερία του τελευταίου, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν έχει τηρηθεί εν προκειμένω μία ορθή ισορροπία, στο μέτρο που η ισόβια απαγόρευση της εισόδου στην ελληνική επικράτεια η οποία επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα δεν είναι ανάλογη προς τους διωκόμενους σκοπούς. 58) Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης.

Συνεπώς και κατ’ ακολουθία πάντων των ανωτέρω, κρίνουμε ότι η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη,

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΠΡΟΤΕΙΝΩ

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΕΚΤΗ η από 28-11-2016 αίτηση του —— κατοίκου Αγίων Σαράντα Αλβανίας, με βάση την οποία ζητά την άρση και εξαφάνιση της ισόβιας δικαστικής απέλασης που του επιβλήθηκε με την με αριθμό 24/1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας και

ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ το Συμβούλιο Σας την επιστροφή του αιτούντος στη χώρα.

Κέρκυρα, 3-7-2017, Ο Εισαγγελέας, Δήμητρης – Νεκτάριος Τζανογιώργης  Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών. »

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατόπιν της από 28-11-2016 αίτησης του —-, κατοίκου Αγίων Σαράντα Αλβανίας, με την οποία ζητά την άρση της ισόβιας δικαστικής απέλασης, που του επιβλήθηκε με τη με αριθμό 24/1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας και την επιστροφή του στην Ελλάδα, η σχηματισθείσα δικογραφία νομίμως φέρεται ενώπιον του Συμβουλίου αυτού, με πρόταση του Εισαγγελέως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 32 παρ.1,4   138παρ. 2 Κ.Π.Δ, και 74 παρ. 3 ΠΚ.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 74 παρ. 3 του ΠΚ, «Το δικαστήριο που αποφασίζει την απέλαση του αλλοδαπού δράστη επιβάλλει σε αυτόν απαγόρευση επανεισόδου του στη χώρα, για χρονικό διάστημα έως δέκα (10) ετών. Το συμβούλιο πλημμελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, μετά από γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής, μπορεί να επιτρέψει την επιστροφή του αλλοδαπού στη χώρα ύστερα από αίτησή του, αφού περάσει μια τριετία από την εκτέλεση της απέλασης, με την επιφύλαξη των διατάξεων του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χρονικός περιορισμός του προηγούμενου εδαφίου δεν ισχύει σε περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος έχει τελέσει γάμο με Έλληνα υπήκοο, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο γάμος, καθώς και σε περίπτωση παλιννοστούντος ελληνικής καταγωγής. Το συμβούλιο αποφαίνεται αμετάκλητα και μπορεί να εξετάσει νέα αίτηση για επιστροφή μόνο μετά την πάροδο ενός (1) έτους από την απόρριψη της προηγούμενης.» «Επειδή. το άρθρο 46 της ΕΣΔΑ ορίζει ότι « 1. Τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συμμορφώνονται προς τις οριστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου επί των διαφορών στις οποίες είναι διάδικοι. 2. Η οριστική απόφαση του Δικαστηρίου διαβιβάζεται στην Επιτροπή Υπουργών, η οποία εποπτεύει την εκτέλεση της εν λόγω απόφασης. 3. Κατά την έννοια της ως άνω διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 46 της ΕΣΔΑ, το κράτος μέλος υποχρεούται όχι μόνο να πληρώσει στον προσφεύγοντα την αποζημίωση που του επιδικάσθηκε με την καταδικαστική απόφαση του ΕΔΔΑ αλλά επίσης να λάβει στην έννομη τάξη του μέτρα, ατομικού ή/και γενικού χαρακτήρα,  προκειμένου να τερματίσει την παράβαση που διαπίστωσε το ΕΔΔΑ και να άρει τα αποτελέσματά της, ώστε να περιέλθει ο προσφεύγων, στο μέτρο του δυνατού, στη θέση που θα βρισκόταν αν δεν είχε μεσολαβήσει η παράβαση αυτή [βλ. ΕΔΔΑ ευρ. συνθ. 30.6.2009, 32772/02, VgΤ ν. ….(Νο. 2), σκέψη 85 – πρβλ. ΕΔΔΑ ευρ. Συνθ. 13.7.2000, 39221/98 & 41963/98, σκέψη 249 και γαλλικό 30.7.2014, 358564, σκέψεις 3-4], δεδομένου ότι η σχετική, διαπιστωτική της παράβασης, απόφαση του ΕΔΔΑ στερείται διαπλαστικού χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει, σε υπόθεση όπως η παρούσα, ότι δεν έχει ως συνέπεια την ακύρωση, την εξαφάνιση ή την αναίρεση της δεσμευτικότητας και των συνεπειών των οικείων αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων (βλ. ΕΔΔΑ 9.6.2016, 66602/09 και 71879/12, . . …και . κατά Ελλάδας, σκέψη 73 – πρβλ. . cit., σκέψη 5), Εξάλλου, ναι μεν το κράτος μέλος διαθέτει περιθώριο εκτίμησης ως προς τα μέσα που επιλέγει για να ανταποκριθεί στο ανωτέρω καθήκον του (βλ. ΕΔΔΑ Και… κατά Ελλάδας, ΟΡ. cit., σκέψη 73), αλλά τα μέσα αυτά πρέπει να είναι ικανά να οδηγήσουν στην αποτελεσματική εκπλήρωση της εν λόγω διεθνούς υποχρέωσής του (πρβλ. ΕΔΔΑ VgT op. cit., σκέψη 88), η οποία βαρύνει τα όργανά του, συμπεριλαμβανομένων των δικαιοδοτικών.» (ΣΤΕ 1992/2016 δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Στην προκείμενη περίπτωση ο αιτών με την υπό κρίση αίτησή του εκθέτει ότι γεννήθηκε στην Αλβανία από γονείς ομογενείς αλβανικής υπηκοότητας και διέμενε στη νήσο Κέρκυρα από το 1989 όπου ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Ότι στις  13 Απριλίου 1994, παντρεύτηκε μία γυναίκα αλβανίδα επίσης ομογενή, και απέκτησε δύο τέκνα, ένα κορίτσι, το οποίο γεννήθηκε στις ΙΟ Δεκεμβρίου 1994, και ένα αγόρι το οποίο γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 2009. Ότι η σύζυγός του και τα παιδιά του έχουν την ελληνική ιθαγένεια και τους χορηγήθηκαν δελτία ταυτότητας ελλήνων υπηκόων, ενώ στους τρεις αδελφούς του είχε χορηγηθεί η ειδική κάρτα ομογενούς αλλοδαπού. Ότι με την υπ’ αριθμό 24/1999 απόφασή του Πενταμελούς Εφετείου

Κέρκυρας, δικάζοντος ως πρωτοβάθμιο δικαστήριο, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης επτά ετών και χρηματική ποινή τριών εκατομμυρίων δραχμών για αγορά ναρκωτικών, συγχρόνως δε του επιβλήθηκε η ισόβια δικαστική απέλασή του από την Ελλάδα. Ότι μετά την έκτιση της ποινής του με το υπ’αριθμ.225/Ι99 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κέρκυρας διατάχθηκε η απόλυσή του υπό τον όρο της ανάκλησης και ακολούθως απελάθηκε στην Αλβανία σε εκτέλεση της προαναφερόμενης απόφασης. Ότι το έτος 2007 εισήλθε παράνομα στην Ελλάδα και στις 5.10.2011 συνελήφθη από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα, ενώ με την υπ’αριθμ.Ι020/3279/3-β/7-10-20Ι 1 απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Περιφέρειας Ιονίων Νήσων διατάχθηκε η επιστροφή του στην Αλβανία. ΌΤΙ κατά της  απόφασης αυτής άσκησε αίτηση ακύρωσης και αίτηση αναστολής, η οποία έγινε δεκτή ενώ ακολούθως στις 18.4.201 Ι άσκησε ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών  Κέρκυρας αντιρρήσεις κατά της εκτέλεσης της ισόβιας δικαστικής απέλασης, οι οποίες όμως απορρίφθηκαν με την υπ’αριθμ.866/2Ο.4.201Ι απόφαση του Τριμελούς  Πλημμελειοδικείου Κέρκυρας. Ότι κατά της απόφασης αυτής άσκησε αναίρεση, η οποία επίσης απορρίφθηκε με την υπ’αριθμ.902/22.5.2012 απόφαση του Αρείου Πάγου, με αποτέλεσμα στις 3.8.2012 να απελαθεί από την Ελλάδα. Ότι, κατόπιν των ανωτέρω, άσκησε προσφυγή ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο με την υπ’αριθμ.4944Ι/29-05-2016 απόφασή του έκρινε ομόφωνα την προσφυγή παραδεκτή και αποφάνθηκε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής). Με βάση τα περιστατικά αυτά ζητεί αφενός μεν να αρθεί η ισόβια δικαστική απέλαση, που του επιβλήθηκε με τη με αριθμό 24/1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας αφετέρου να του επιτραπεί η επιστροφή του στην Ελλάδα. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αίτηση, κατά το σκέλος που ζητείται άρση της ισόβιας δικαστικής απέλασης είναι μη νόμιμη, καθόσον δεν ερείδεται σε κάποια διάταξη νόμου, κατά το σκέλος δε που ζητείται η επιστροφή του στην Ελλάδα είναι νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 74 παρ.3 του ΠΚ. Πρέπει, επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ουσία.

Από όλα τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα πραγματικά περιστατικά, που εκτίθενται στην εισαγγελική πρόταση, στις νόμιμες και ορθές σκέψεις της οποίας και το Συμβούλιο αυτό εξ ολοκλήρου αναφέρεται προς αποφυγή άσκοπων επαναλήψεων (βλ. Ολ.ΑΠ 1227/1979 ΠΧρ.Λ’.253, ΑΠ 597/1995 (σε συμβούλιο) ΠΧρ. ΜΕ’.932, ΑΠ 1199/1990 (σε συμβούλιο) ΠΧρ.ΜΑ’.509). Ειδικότερα ο αιτών γεννήθηκε στην Αλβανία από γονείς ομογενείς αλβανικής υπηκοότητας και διέμενε στη νήσο Κέρκυρα από το 1989 όπου ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Στις 13 Απριλίου 1994, παντρεύτηκε μία γυναίκα αλβανίδα επίσης ομογενή, και απέκτησε δύο τέκνα, ένα κορίτσι, το οποίο γεννήθηκε στις ΙΟ Δεκεμβρίου 1994, και ένα αγόρι, το οποίο γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 2009. Η σύζυγός του και τα παιδιά του έχουν την ελληνική ιθαγένεια και τους χορηγήθηκαν δελτία ταυτότητας ελλήνων υπηκόων, ενώ στους τρεις αδελφούς του είχε χορηγηθεί η ειδική κάρτα ομογενούς αλλοδαπού. Με την υπ’ αριθμό 24/1999 απόφασή του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας, δικάζοντος ως πρωτοβάθμιο δικαστήριο, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης επτά ετών και χρηματική ποινή τριών εκατομμυρίων δραχμών για αγορά ναρκωτικών, συγχρόνως δε του επιβλήθηκε η ισόβια δικαστική απέλασή του από την Ελλάδα. Μετά την έκτιση της ποινής του με το υπ’αριθμ.225/Ι99 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κέρκυρας διατάχθηκε η απόλυσή του υπό τον όρο της ανάκλησης και ακολούθως απελάθηκε στην Αλβανία σε εκτέλεση της προαναφερόμενης απόφασης. Ακολούθως, το έτος 2007 εισήλθε παράνομα στην Ελλάδα και στις 5.10.201 Ι συνελήφθη από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα, ενώ με την υπ’αριθμ.1020/3279/3-β/7-10-20ΙΙ απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Περιφέρειας Ιονίων Νήσων διατάχθηκε η επιστροφή του στην Αλβανία. Κατά της απόφασης αυτής άσκησε αίτηση ακύρωσης και αίτηση αναστολής, η οποία έγινε δεκτή ενώ ακολούθως στις 18.4.2011 άσκησε ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κέρκυρας αντιρρήσεις κατά της εκτέλεσης της ισόβιας δικαστικής απέλασης, οι οποίες όμως απορρίφθηκαν με την υπ’αριθμ.866/20.4.201Ι απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κέρκυρας.

Κατά της απόφασης αυτής άσκησε αναίρεση, η οποία επίσης απορρίφθηκε με την υπ’αριθμ.9Ο2/22.5.2ΟΙ2 απόφαση του Αρείου Πάγου, με αποτέλεσμα στις: 3.8.2012 να απελαθεί από την Ελλάδα. Κατόπιν των ανωτέρω, άσκησε προσφυγή ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο με την υπ’ αριθμ. 49441/29-05-2016 απόφασή του έκρινε ομόφωνα την προσφυγή παραδεκτή και αποφάνθηκε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής). Ήδη, σήμερα με την παρούσα αίτηση ζητεί αφενός μεν να αρθεί η ισόβια δικαστική απέλαση, που του επιβλήθηκε με τη με αριθμό 24/1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας αφετέρου να του επιτραπεί η επιστροφή του στην Ελλάδα. Κατόπιν υποβολής της ως άνω αίτησης ζητήθηκε η γνώμη της αρμόδιας αστυνομικής αρχής και εν προκειμένω η γνώμη του Γραφείου Ασφάλειας και  Αλλοδαπών της Διεύθυνσης Αστυνομίας Κέρκυρας, που αποτυπώθηκε στο με αριθμό πρωτοκόλλου 1020/32799/7-στ από 3-2-2017 έγγραφό του και παρατίθεται αυτολεξεί: « l) Σε βάρος του αιτούντος αλλοδαπού εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 24/1999 από 12-10-1999 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας, με την οποία καταδικάσθηκε σε συνολική ποινή καθείρξεως επτά (7) ετών και χρηματική ποινή τριών εκατομμυρίων (3.000.000) δραχμών για τις πράξεις της αγοράς από ναρκωτικής ουσίας, της κατοχής ναρκωτικής ουσίας και της μεταφοράς ναρκωτικών ουσιών, πράξεις οι οποίες έλαβαν χώρα στην Κέρκυρα στις 22-05-1996. Με την ίδια απόφαση διατάχθηκε η ισόβια απέλασή του μετά την έκτιση της ποινής του. Σε εκτέλεση του υπ’ αριθ. 225/1999 από 02-12-1999 Βουλεύματος Συμβουλίου Πλημ/κών Κέρκυρας, διετάχθη η υπό τον όρο απόλυσή του από τη φυλακή, στην οποία κρατούνταν δυνάμει της παραπάνω (24/1999) απόφασης, επιβάλλοντάς του για χρονικό διάστημα τριών (3) ετών τις υποχρεώσεις να διαμένει μόνιμα στον τόπο κατοικίας του (Καπουκίνους Κέρκυρας οδός Παμφίλη 1) και να εμφανίζεται στο αρμόδιο Α. Τ. της περιοχής του ως άνω τόπου μόνιμης διαμονής του, την Ιη και 16η ημέρα κάθε μήνα. Στις 12-01-2004 απελάθηκε για πρώτη φορά στη χώρα του, σε εκτέλεση της ανωτέρω (24/1999 από 12-10-1999) απόφαση απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας και δυνάμει της υπ’ αριθ. 29734/7β από 12- 01-2004 απόφασης του Διευθυντή της Α. Δ. Κερκύρας καταχωρήθηκε ισοβίως (20 έτη) στον Εθνικό Κατάλογο Ανεπιθυμήτων Αλλοδαπών (Ε.Κ.ΑΝ.Α.) και στο Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (S.I.S.) με το μέτρο της απαγόρευσης εισόδου. Στις 16-06-2007 εντοπίσθηκε και συνελήφθη στις Αλυκές Ποταμού Κερκύρας από αστυνομικούς της Υποδ/νσης Ασφαλείας Κερκύρας, διότι σε άγνωστο χρόνο και τόπο επανήλθε παράνομα στο έδαφος της ελληνικής επικράτειας, χωρίς να του επιτραπεί τότε η επάνοδος του με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, ενώ σχετικό αίτημά του απορρίφθηκε με την υπ’ αριθ. 75217/05/24-05-2007 απόφαση αυτού, παραβιάζοντας έτσι την υπ’ αριθ. 24/1999 από 12-10-1999 απόφαση απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας και το μέτρο της απαγόρευσης εισόδου που υφίσταντο σε βάρος του. Επίσης την ίδια ημερομηνία (16-06-2007) συνελήφθη από την Υποδ/νση Ασφάλειας Κέρκυρας καθόσον σε βάρος του εκκρεμούσε η εκτέλεση του υπ’ αριθ. 12/2007 εντάλματος σύλληψης του κ. Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας, κατηγορούμενος για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, δηλαδή για κακουργηματική πράξη που φέρεται  ότι τελέστηκε στο νησί της Κέρκυρας κατά το χρονικό διάστημα από 16-4-2002 έως 16-2002, η οποία προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1, 12, 13 περ. στ’, 14, 26 παρ. Ια, 27 παρ. 1, 45, 51, 52, 79, 98 [l. K. άρθρο 1 στοιχ. α’ περ. αζ’ και αη’ (όπως το στοιχείο αυτό ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 3424/2005) και άρθρο 2 παρ. 1 (όπως η παράγραφος αυτή ίσχυε πριν την αντικατάστασή της από το άρθρο 3 παρ. ] του Ν. 3424/2005) του ν. 2331/1995. Με την υπ’ αριθ. 55/2007 από 18-06-2007 Διάταξη του κ, Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας, του επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου και της εμφάνισής του στο Α. Τ. του τόπου κατοικίας του κάθε 1η και 16η κάθε μήνα, μέχρι την οριστική εκδίκαση  της εναντίον του κατηγορίας. Εν λόγω επιβληθέντες περιοριστικοί όροι, έπαυσαν να ισχύουν δυνάμει του υπ’ αριθ. 17/2009 Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Κέρκυρας. Με την υπ’ αριθ. 866/2011 από 20-4-2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Κέρκυρας απερρίφθησαν οι αντιρρήσεις του αλλοδαπού κατά της εκτέλεσης της υπ’ αριθ. 24/1999 δικαστικής απόφασης απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κέρκυρας και απορρίφθηκε το αίτημα αναστολής εκτέλεσή της. Εν συνεχεία ο αλλοδαπός στις 17-5-2011 κατέθεσε στον Άρειο Πάγο την υπ’ αριθ. 1/2011 αίτηση αναίρεσης κατά της παραπάνω 866/2011 απόφασης. Με την υπ’ αριθ. 1386/15-7-2011 από 15-7-2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Κερκύρας, ανεστάλη η εκτέλεση της παραπάνω 866/2011 απόφασης Τριμελούς Πλημ/κείου Κέρκυρας μέχρι εκδόσεως αποφάσεως επι’ της 1/2011 ασκηθείσας αναιρέσεως. Απόρροια αυτού ήταν η διαγραφή  του από τον κατάλογο Ανεπιθυμήτων Αλλοδαπών. Συνελήφθη στις 05-10-2011 από το Τ.Σ. Φ. Κασσιώπης Κερκύρας προς επιστροφή στη Χώρα του, καθόσον διεπιστώθη να παραμένει παράνομα στη Χώρα μας, στερούμενος νομιμιοποιητικών εγγράφων διαμονής και επειδή κρίθηκε επικίνδυνος για τη δημόσια Τάξη και Ασφάλεια. Στις 26-10-2011 εκδόθηκε η με αριθ. 121/11 Προσωρινή Διαταγή Αναστολής Εκτέλεσης του Προεδρεύοντος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Κέρκυρας, με αποτέλεσμα να του επιτραπεί η παραμονή του στη Χώρα μας, έως ότου εκδοθεί απόφαση επί της αίτησης αναστολής που κατέθεσε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Κέρκυρας κατά της απόφασης του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά της σε βάρος του απόφασης επιστροφής του Αστυνομικού Διευθυντή Κέρκυρας. Με την υπ’ αριθ. 902 από 22-5-2012 απόφαση του Αρείου Πάγου/ ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος, απορρίφθηκε η προρρηθείσα (1/2011) αίτηση αναίρεσης και ως εκ τούτου επανήλθε σε ισχύ η σε βάρος του δικαστική απόφαση απέλασης και η επανεγγραφή του στον Κατάλογο Ανεπιθυμήτων Αλλοδαπών. Στις 0108-2012 συνελήφθη στη περιοχή Βρυώνη Κέρκυρας από την Υποδ/νση Ασφάλειας Κέρκυρας, ένεκα της ανωτέρω δικαστικής απόφασης απέλασης και σε εκτέλεσή της απελάθηκε για δεύτερη φορά στη Χώρα του, την Αλβανία, στις 03-08-2012. 2) Σε εκτέλεση της υπ’ αριθ. 276/11-11-13 όμοιας παραγγελίας της Προέδρου του Συμβουλίου Πλημ/κών Κέρκυρας, η Υπηρεσία μας με την υπ’ αριθ. 1020/32799/5-α από 21-11-2013 αναφορά> γνωμοδότησε αρνητικά ως προς την από 15-07-2013 αρχική αίτηση του αλλοδαπού, με την οποία ζητούσε να του επιτραπεί η επιστροφή του στην Ελλάδα, άλλως δε να καθοριστεί το χρονικό διάστημα ισχύος της απαγόρευσης εισόδου του στην Ελλάδα. Με το υπ’ αριθ. 130 2013 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κών Κέρκυρας απορρίφθηκε η εν λόγω (αρχική) αίτηση. 3) Με τα υπ’ αριθ. 1020/32799/71 από 19-01-2017 και 1020/32799/7-δ από 31-01-2017 έγγραφα της Υπηρεσίας μας, τα οποία υποβλήθηκαν τόσο στην Υπηρεσία σας όσο και στην Εισαγγελία Εφετών  Κέρκυρας, ζητήθηκε η πορεία (άσκηση ή μη ποινική δίωξης, έκδοση καταδικαστικών ή αθωωτικών αποφάσεων, κλπ) -των κάτωθι αναφορών -δικογραφιών, που είχαν σχηματιστεί σε βάρος του αιτούντος αλλοδαπού και είχαν ληφθεί υπόψη από την Υπηρεσία μας στην αρνητική γνωμοδότηση επι’ της αρχικής (από 15-07-2013) αίτησής του για επιστροφή του στην Ελλάδα ή καθορισμού του χρονικού διαστήματος ισχύος της απαγόρευσης εισόδου του στην Ελλάδα.- i) Υπ’ αριθ. 3021/8/4767-δ’ατό 30-11-2011 αναφορά υποβολή δικογραφίας της Υποδ/νσης Ασφαλείας Κέρκυρας, η οποία συμπληρώθηκε με την υπ’ αριθ. 3021/8/4767-ιε’ από 14-8-2012 συμπληρωματική αναφορά της, οι οποίες σχηματίστηκαν σε εκτέλεση των υπ’ αριθ. Α] 1/3217/25-102011 και ΑΙ 11/321743/18-11-2011 παραγγελιών του κ, Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κέρκυρας, για παράβαση των άρθρων 187, 216 και 386 του Π.Κ. (‘εγκληματική οργάνωση, πλαστογραφία και απάτη», του άρθρου 98 11.Κ., σε συνδυασμό με το άρθρο  79 του Ν. 5960/1933 «έκδοση ακάλυπτων επιταγών κατ’ εξακολούθηση» και του Ν,  2331/1995 «περί πρόληψης και καταστολής νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τους N. 3424/2005 και Ν.369Ι/2008, πράξεις τις οποίες κατηγορείται ότι διέπραξε ο αιτών αλλοδαπός σταδιακά από το έτος 2009. ii) Υπ’ αριθ. 1052/5/2-β από 31-1-2013 αναφορά  υποβολή δικογραφίας της Υποδ/νης Ασφαλείας Κέρκυρας, κατηγορούμενος ο περί ο λόγος αλλοδαπός, για παράβαση των άρθρων 45, 98, 187, 385 παρ. 1 περιπτ. β’ και 404 παρ. 3 του [I.K. «εγκληματική οργάνωση, εκβίαση κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση και τοκογλυφία κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, Ν. 2168/1993 «Περί όπλων- παράνομη οπλοκατοχή, οπλοφορία και οπλοχρησία», Ν. 2331/1995 «περί πρόληψης και καταστολής νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», όπως τροπ. και ισχύει με του Ν. 3424/2005 και Ν. 3691/2008. iii) Υπ’ αριθ, 12/2007 ένταλμα σύλληψης του κ. Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας (Α.Β.Μ. ΑΟ2/5456 ποινική δικογραφία), κατηγορούμενος για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, δηλαδή για κακουργηματική πράξη που φέρεται ότι τελέστηκε στο νησί της Κέρκυρας κατά το χρονικό διάστημα από 16-4-2002 έως 1-6-2002, η οποία προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάζεις των άρθρων 1, 12, 13 περ. στ’, 14, 26 παρ. Ια, 27 παρ. Ι, 45, 5], 52, 79, 98 Π.Κ. άρθρο / στοιχ. α’ περ. αζ’ και αη’ (όπως το στοιχείο αυτό ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 3424 2005) και άρθρο 2 παρ. I (όπως η παράγραφος αυτή ίσχυε πριν την αντικατάστασή της από το άρθρο 3 παρ. 1 του Ν. 3424/2005) του ν. 2331/1995. Με το υπ’ αριθ. ΑΙ1 3217 από 21/1 2017 έγγραφο σας, ενημερωθήκαμε ότι: l) η με Α.Β.Μ. Α] 1/3217 Ανακριτική δικογραφία, εκκρεμεί προς διενέργεια κύριας Ανάκρισης στον Ανακριτή Κέρκυρας, 2) δεν προκύπτει να έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του αιτούντος στην Α.Β.Μ. ΑΦ] 3/3 ποινική δικογραφία (σχετική η υπ’ αριθ. 1052/5/2-β από 31-3-2013 υποβολή δικογραφίας της Υποδ/νσης Ασφαλείας Κέρκυρας) και 3) η με Α. Β. M ΑΟ2/56456 ποινική δικογραφία (υπ’ αριθ. 12/2007 ένταλμα σύλληψης του κ. Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας) υπεβλήθη στην Εισαγγελία Εφετών Κέρκυρας λόγω αρμοδιότητας. Με το υπ’ αριθ. 319 από 0202-2017 έγγραφο της Εισαγγελίας Εφετών Κέρκυρας, ενημερωθήκαμε ότι το Συμβούλιο Εφετών Κέρκυρας με το υπ’ αριθ. 17/2009 Βούλευμα αποφαίνεται να μη γίνει κατηγορία σε βάρος του εν λόγω αλλοδαπού για την πράξη της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, πράξη που φέρεται ότι τελέστηκε στην Αθήνα και στην Κέρκυρα τη χρονική περίοδο από 16-4-2002 έως 1-6-2002 και διατάσσει την κατάργηση της υπ’ αριθ. 55/18-6-2007 Διάταξης του Ανακριτή Πλημ/κών Κέρκυρας, με την οποία του επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισής του στο Α. Τ. του τόπου κατοικίας του κάθε Ιη και 16η κάθε μήνα. Β. Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβάνοντας ιδιαιτέρως υπόψη : α) Το γεγονός ότι ο αιτών αλλοδαπός απελάθηκε για πρώτη φορά στη χώρα του σε εκτέλεση της υπ’ αριθ. 24/1999 από 12-10-1999 απόφασης απέλασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας στις 12-01-2004, ενώ από την (αδιευκρίνιστη) ημερομηνία και πάντως μεταξύ της 12-01-2004 (ημερομηνία της πρώτης απέλασής του) και της 16-06-2007 (ημερομηνία που συνελήφθη) έως και την 01-08-2012, ήτοι για χρονικό διάστημα τουλάχιστον πέντε ετών, διέμενε στη χώρα μας είτε παράνομα είτε υπό το καθεστώς δικαστικής προστασίας. Από δε τις 03-08-2013 (ημερομηνία δεύτερης απέλασής του) έως και σήμερα, ήτοι για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τρεισήμισι ετών, προκύττει να παραμένει εκτός Ελλάδας, ως απελαθείς στη χώρα του. Συνεπώς, εάν υποθέσουμε ως ημερομηνία της παράνομης επανεισόδου του στη χώρα μας την 16-06-2007, όπου συνελήφθη, ευλόγως διαπιστώνεται ότι το μέγιστο χρονικό διάστημα που μπορεί αυτός να βρίσκεται εκτός Ελλάδας, ως απελαθείς δυνάμει της 24/1999 από 12-10-1999 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κερκύρας, είναι επτά (7) χρόνια. β) Το γεγονός ότι, οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος, αναγόμενοι στην προστασία της δημοσίας τάξης και ασφαλείας, οι οποίοι ελήφθησαν υπόψη από την Υπηρεσία μας στην αρνητική γνωμοδότηση επί της αρχικής (από 15-07-2013) αίτησής του νια επιστροφή του στην Ελλάδα, εξακολουθούν να ισχύουν, διότι το είδος και η φύση των άδικων πράξεων που τέλεσε ο αλλοδαπός (αγορά από κοινού ναρκωτικής ουσίας, κατοχής ναρκωτικής ουσίας και μεταφοράς ναρκωτικών ουσιών), σε συνδυασμό με το ύψος της επιβληθείσας ποινής (κάθειρξη επτά -7- ετών και χρηματική ποινή τριών εκατομμυρίων -3.000.000- δραχμών), καθώς και η εκκρεμότητα της υπ’ αριθ. Α.Β.Μ. ΑΙ 1/3217 Ανακριτικής δικογραφίας σε βάρος του (για τα αδικήματα της παράβασης των άρθρων 187, 216 και 386 του Π.Κ. «εγκληματική οργάνωση, πλαστογραφία και απάτη», του άρθρου 98 Π.Κ., σε συνδυασμό με το άρθρο 79 του Ν. 5960/1933 «έκδοση ακάλυπτων επιταγών κατ’ εξακολούθηση» και του Ν. 2331/1995 «περί πρόληψης και καταστολής νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τους Ν. 3424/2005 και Ν. 3691/2008), υπερτερούν έναντι των λόγων που επικαλείται ο αλλοδαπός στην υπό εξέταση νέα αίτησή του, η δε είσοδος- παραμονή του στην Ελλάδα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης και δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και επιβάλλεται η διατήρηση της παραμονής του εκτός της ελληνικής επικράτειας. Για τους λόγους αυτούς, γνωμοδοτούμε αρνητικά επί της αίτησης του αλλοδαπού για επιστροφή του στην Ελλάδα.». Περαιτέρω, όπως προαναφέρθηκε, ο αιτών προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στρεφόμενος κατά της  Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο ομόφωνα κήρυξε την προσφυγή του (49441/12) παραδεκτή και αποφάνθηκε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής). Ειδικότερα, το ως άνω δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη του τα  κάτωθι κριτήρια: – τη φύση και τη σοβαρότητα του αδικήματος που διαπράχθηκε από τον προσφεύγοντα, – τη διάρκεια της παραμονής του ενδιαφερομένου μέσα στην χώρα από την οποία πρέπει να απελαθεί,- το χρονικό διάστημα το οποίο παρήλθε από  το αδίκημα και η διαγωγή του προσφεύγοντος στην διάρκεια της περιόδου αυτής,  την ιθαγένεια των διαφόρων ενδιαφερομένων προσώπων, την οικογενειακή κατάσταση του προσφεύγοντος και ιδιαίτερα, ανάλογα με την περίπτωση, τη διάρκεια του γάμου του και άλλους παράγοντες που μαρτυρούν την πραγματικότητα μιας οικογενειακής ζωής μέσα σε ένα ζευγάρι, το ζήτημα του κατά πόσον ο/η σύζυγος είχε γνώση του αδικήματος κατά τον χρόνο της δημιουργίας της οικογενειακής σχέσης, – το ζήτημα του κατά πόσον έχουν γεννηθεί παιδιά από τον γάμο και, στην περίπτωση αυτή, την ηλικία τους, τη σοβαρότητα των δυσχερειών που ο/η σύζυγος κινδυνεύει να αντιμετωπίσει μέσα στην χώρα προς την οποία ο προσφεύγων πρέπει να απελαθεί, το συμφέρον και την καλή διαβίωση των τέκνων και ιδιαίτερα τη σοβαρότητα των δυσχερειών που τα τέκνα του προσφεύγοντος μπορεί να αντιμετωπίσουν μέσα στην χώρα προς την οποία ο ενδιαφερόμενος πρέπει να απελαθεί, και τη στερεότητα των κοινωνικών, πολιτισμικών και οικογενειακών δεσμών με την χώρα φιλοξενίας και με την χώρα προορισμού (σκέψη 48) εν συνεχεία προέβη στην εφαρμογή τους στην προκείμενη περίπτωση και κατέληξε στις εξής σκέψεις: 49) Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η ισόβια απαγόρευση η οποία επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα στο να επιστρέψει στην ελληνική επικράτεια συνέστησε επέμβαση στο δικαίωμα του τελευταίου για σεβασμό της οικογενειακής ζωής του, η οποία προβλεπόταν από τον νόμο και επεδίωκε τους θεμιτούς σκοπούς που αποτελούν η προστασία της δημόσιας ασφάλειας, η υπεράσπιση της τάξης και η πρόληψη ποινικών αδικημάτων. Μένει λοιπόν να εξεταστεί κατά πόσον η επέμβαση αυτή ήταν ανάλογη προς τους διωκόμενους σκοπούς και επομένως αναγκαία μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία. 50) Εν προκειμένω, ο προσφεύγων ήταν ένας αλβανός  υπήκοος ελληνικής καταγωγής ο οποίος διέμενε και εργαζόταν στην Ελλάδα από το 1989, παντρεμένος με μία ελληνίδα υπήκοο με την οποία απέκτησε δύο παιδιά που έχουν ελληνική ιθαγένεια. οι τρεις αδελφοί του διέθεταν ειδικά δελτία ταυτότητας αλλοδαπών ομογενών. Αν και το επίσημο καθεστώς του προσφεύγοντος, και ειδικότερα η νομιμότητα της παρουσίας του μέσα στην ελληνική επικράτεια μεταξύ του έτους της άφιξής του το 1989 και εκείνου της απέλασής του το 2004, δεν προκύπτει από την δικογραφία, το Δικαστήριο σημειώνει ότι ούτε η Κυβέρνηση στις παρατηρήσεις της ενώπιον του, ούτε τα εθνικά δικαστήρια τα οποία αποφάνθηκαν επί της περίπτωσης του προσφεύγοντος δεν έκαναν νύξη σχετικά με ένα τυχόν καθεστώς παράνομου μετανάστη του τελευταίου. Λαμβάνοντας υπόψη την καταγωγή του προσφεύγοντος, το ειδικό καθεστώς το οποίο αναγνωρίζεται στην Ελλάδα για τους αλβανούς υπηκόους ελληνικής καταγωγής και την εγκατάστασή του στην Ελλάδα επί μεγάλο διάστημα πριν από την διάπραξη του αδικήματος το οποίο του κόστισε την απέλασή του, το Δικαστήριο κρίνει ότι μπορεί να εξομοιώσει την περίπτωσή του με  εκείνη ενός «εγκατεστημένου μετανάστη» με την έννοια της πιο πάνω αναφερόμενης νομολογίας Uner. Προκειμένου να εξετάσει την αναλογικότητα της επίδικης παρέμβασης, το Δικαστήριο θα στηριχθεί έτσι στα κριτήρια τα οποία παρατίθενται στην απόφαση αυτή. 51) Το Δικαστήριο κρίνει σκόπιμο να υπογραμμίσει εξαρχής τα ακόλουθα γεγονότα. Το εφετείο Αθηνών το οποίο καταδίκασε το 1999 τον προσφεύγοντα για αγορά ναρκωτικών διέταξε ταυτόχρονα ένα μέτρο οριστικής απαγόρευσης εισόδου στην ελληνική επικράτεια αφού αυτός θα είχε εκτίσει την ποινή του. Αφού αυτός αφέθηκε υπ’όρους ελεύθερος μέσα στο ίδιο έτος, αυτός απελάθηκε στην Αλβανία, το 2004, σε εκτέλεση της απόφασης του εφετείου. Εν τούτοις, τον Ιούνιο 2007, αυτός επανήλθε λαθραία στην Ελλάδα. Στις 5 Οκτωβρίου 2011, ο προσφεύγων συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση ενόψει της απέλασής του, η οποία διατάχθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011 από τον αστυνομικό διευθυντή της Κέρκυρας. Αφεθείς ελεύθερος στις 7 Οκτωβρίου 2011, ο προσφεύγων απελάθηκε δυνάμει της απόφασης της 3 Αυγούστου 2012 του γενικού αστυνομικού διευθυντή των Ιονίων Νήσων. Ο προσφεύγων συνεπώς παραβίασε την απαγόρευση της εισόδου του μέσα στην ελληνική επικράτεια. Αυτός επανήλθε και εργάστηκε παράνομα επί περισσότερα από τέσσερα έτη ενώ δεν μπορούσε να αναμένει ευλόγως ότι θα μπορούσε να παραμείνει εκεί νομίμως. 52) Εν τούτοις, απολύοντας τον προσφεύγοντα υπό όρους, στις 2 Δεκεμβρίου 1999, το συμβούλιο πλημμελειοδικών Κέρκυρας έκρινε στην απόφασή του με αριθμό 225/1999, ότι αυτός δεν επέδειξε εγκληματικό δυναμικό: υπογράμμισε ότι η συμπεριφορά του προσφεύγοντος κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του ήταν καλή, ότι δεν του είχε επιβληθεί πειθαρχική ποινή, ότι ήταν εργατικός και φαινόταν να μετανοεί για την πράξη του. Σημείωσε επίσης ότι η απέλασή του και συνεπώς ο χωρισμός από την οικογένειά του, θα προκαλούσε σε αυτόν καθώς και στην σύζυγο και στην κόρη του πολύ σοβαρά ψυχολογικά και οικονομικά προβλήματα. Έτσι, αυτή η θετική εξέλιξη της κατάστασης του προσφεύγοντος μπορεί να ληφθεί υπόψη στην στάθμιση των συμφερόντων που διακυβεύονται. 53) Κατά δεύτερον, το Δικαστήριο σημειώνει ότι,  την ημερομηνία της απέλασής του στην Αλβανία, τον Αύγουστο 2012, η συνολική διάρκεια παραμονής του προσφεύγοντος στην Ελλάδα ανερχόταν σε είκοσι έτη περίπου, γεγονός που συνιστά ένα σημαντικό διάστημα το οποίο αντιστοιχεί στο ήμισυ σχεδόν της ηλικίας του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα αποτελεί από μακρού χρόνου το κέντρο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του. 54) Τρίτον, τα εθνικά δικαστήρια υπογράμμισαν την προσβολή του κατοχυρωμένου δικαιώματος που προκλήθηκε από το επίδικο μέτρο. Εκτός από την πιο πάνω απόφαση αριθ. 225/1999 του δικαστικού συμβουλίου, στην απόφασή του αριθ. 14/201 Ι, ο πρόεδρος του διοικητικού πρωτοδικείου Κέρκυρας διαπίστωσε ότι, σε ολόκληρη την διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα αφού εξέτισε την ποινή του, ο προσφεύγων δεν επέδειξε ποινικά αξιολογήσιμη συμπεριφορά ή αντικοινωνικότητα ικανή να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια τάξη. Σημείωσε επίσης ότι η οικογένεια του προσφεύγοντος διέμενε κατά τρόπο σταθερό και μόνιμο σε μία οικία της οποίας αυτή ήταν ιδιοκτήτρια, ότι αυτός δεν ήταν επικίνδυνος για την δημόσια τάξη, ότι δεν ήταν ύποπτος φυγής και ότι, αν αφηνόταν ελεύθερος, θα ήταν εύκολο να βρεθεί και πάλι. Λαμβάνοντας υπόψη τον συλλογισμό αυτό, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εγκληματικό παρελθόν του προσφεύγοντος δεν θα πρέπει να αποτελέσει αποφασιστικό παράγοντα στην υπόθεση αυτή. 55) Τέλος το διοικητικό πρωτοδικείο Κέρκυρας, στην απόφασή του αριθ. 26/2012, έκρινε ότι η απέλαση του προσφεύγοντος θα του προκαλούσε δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη, η οποία συνίσταται στην καταστροφή των οικογενειακών σχέσεων τις οποίες είχε μέχρι τότε διαμορφώσει στην Ελλάδα. Προς τούτο, αναφέρθηκε στα γεγονότα ότι η σύζυγός του και ένα από τα τέκνα του είχαν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, ότι αυτός κατοικούσε σε μία κατοικία οι ιδιοκτήτες της οποίας ήταν η σύζυγός του και οι δύο αδελφοί του και ότι οι γονείς και οι αδελφοί του διέμεναν νομίμως στην Ελλάδα και ήταν εφοδιασμένοι με ειδική κάρτα διαμονής αλβανού υπηκόου ελληνικής καταγωγής. Το δικαστήριο εκτίμησε, επίσης, ότι το επίδικο μέτρο δεν δικαιολογούνταν από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος. 56) Τέταρτον, το Δικαστήριο σημειώνει ότι τόσο η σύζυγος του προσφεύγοντος όσο και τα δύο παιδιά του έχουν την ελληνική ιθαγένεια. Αν και η κόρη του είναι ήδη 21 ετών, ο γιος του, ο οποίος έχει επίσης γεννηθεί στην Ελλάδα, είναι μόνο έξι ετών και μαθητής του δημοτικού. Αυτός και η αδελφή του  έχει ζήσει όλη του την ζωή στην Ελλάδα και δεν έχει κάποιο δεσμό με την Αλβανία. Επομένως, οι δεσμοί του προσφεύγοντος με την Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα ισχυροί. Η ισόβια απομάκρυνσή του μπορεί να έχει ως συνέπεια να μεγαλώσει ο γιος του χωριστά από τον πατέρα του, ενώ το ανώτερο συμφέρον του είναι αυτός να μεγαλώσει κοντά στους δύο γονείς του. 57) Λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια που αναπτύχθηκαν από την νομολογία του (πιο πάνω αναφερόμενη απόφαση Uner) όσα αναφέρονται ανωτέρω, και ιδιαίτερα τον ισόβιο χαρακτήρα της απαγόρευσης εισόδου στην επικράτεια, την οικογενειακή σχέσης η οποία υφίσταται μεταξύ του προσφεύγοντος και της γυναίκας του κα των παιδιών του, το γεγονός ότι ο προσφεύγων διέπραξε ένα μόνον σοβαρό αδίκημα το 1999 και ότι από την μεταγενέστερη συμπεριφορά του μπορεί να υποτεθεί, σύμφωνα και με την γνώμη των ελληνικών δικαστηρίων, ότι αυτός δεν δείχνει ροπή προς την εγκληματικότητα, την συνολική διάρκεια της παραμονής του προσφεύγοντος στην Ελλάδα, την ελληνική ιθαγένεια των μελών της οικογενείας του, την ηλικία του δεύτερου παιδιού του προσφεύγοντος, το συμφέρον και την ευημερία του τελευταίου, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν έχει τηρηθεί εν προκειμένω μία ορθή ισορροπία, στο μέτρο που η ισόβια απαγόρευση της εισόδου στην ελληνική επικράτεια η οποία επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα δεν είναι ανάλογη προς τους διωκόμενους σκοπούς. 58) Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 της Σύμβασης. Επομένως, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, δεδομένου ότι πρέπει να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα από το Συμβούλιο αυτό προκειμένου να τερματιστεί η παράβαση που διαπιστώθηκε από το ΕΔΔΑ σύμφωνα και όσα διαλαμβάνονται στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, πρέπει η υπό  κρίση αίτηση να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη και να διαταχθεί η επιστροφή του αιτούντος στην Ελλάδα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση κατά το σκέλος που ζητείται η επιστροφή του αιτούντος στην Ελλάδα.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ την επιστροφή του αιτούντος στην Ελλάδα.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΘΗΚΕ και ΕΓΙΝΕ στην Κέρκυρα την 06/07/2017 και ΕΚΔΟΘHΚΕ στον ίδιο τόπο την 12/07/2017.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                     Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ